....

ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;

Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα για την Ελλάδα; Ακόμα και αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, ότι η οικονομία της χώρας μας θα επιστρέψει,

μετά από πολλά χρόνια, σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης, ο σκεπτικισμός δεν υποχωρεί. Και αυτό γιατί, εάν εξαιρέσουμε ορισμένα βήματα που έγιναν στην κατεύθυνση του εξορθολογισμού των δαπανών και της αναδιάρθρωσης του κράτους, τα ζητήματα που εκκρεμούν και η δυστοκία στην επίλυση των προβλημάτων, αποθαρρύνουν ακόμα και τους πιο αισιόδοξους.

Η ανεργία συνεχίζει να κυμαίνεται σε δυσθεώρητα ύψη, πλήττοντας κυρίως τις παραγωγικές ηλικίες και τους νέους ανθρώπους. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν έχει σταθεροποιηθεί, αντίθετα μεγαλώνει η μαύρη τρύπα των ταμείων. Η σχέση εργαζομένων – συνταξιούχων αναμένεται να επιδεινωθεί από τον επόμενο κιόλας χρόνο. Η ρευστότητα στην αγορά δεν έχει αποκατασταθεί και οι επιχειρήσεις αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Κάθε μήνα προστίθενται νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το κράτος ύψους 1 δισεκατομμυρίου ευρώ. Το ίδιο το κράτος συνεχίζει να χρωστά περίπου 8 δισεκατομμύρια στις επιχειρήσεις. Κίνητρα για νέες επενδύσεις δεν έχουν δοθεί, αντίθετα οι αλχημείες και η αστάθεια στο φορολογικό σύστημα αποτρέπουν τους υποψήφιους επενδυτές. Τα υψηλά κόστη χρήματος και ενέργειας πλήττουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων σε δυναμικούς κλάδους της οικονομίας μας, όπως τον τουρισμό, την αγροτική οικονομία και τις εξαγωγές. Η υπερφορολόγηση έχει κυριολεκτικά γονατίσει τους πολίτες και η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών κυμαίνεται ακόμα σε ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο.
 
Η Ελλάδα, την επόμενη ημέρα από την αλλαγή στο πρόσημο των ρυθμών ανάπτυξης, εξακολουθεί να έχει μπροστά της όλα τα παραπάνω προβλήματα, τα οποία για να αντιμετωπιστούν, απαιτείται η συγκρότηση ενός ρεαλιστικού εθνικού προγράμματος, που αφενός θα αντικαταστήσει τα μνημόνια και αφετέρου θα ιεραρχεί της εθνικές προτεραιότητες. Τέτοιο πρόγραμμα σήμερα δεν υπάρχει. Γιατί αν υπήρχε θα είχε αποτραπεί το φιάσκο με τον ΕΝΦΙΑ, θα είχαν αποφευχθεί οι επαναλαμβανόμενες ανατροπές στο φορολογικό σύστημα, θα είχε εξορθολογιστεί το κόστος της ενέργειας, θα είχε περιοριστεί το λαθρεμπόριο και το μέγεθος της παραοικονομίας στη χώρα μας.
 
Η απουσία οποιουδήποτε σχεδίου και πλάνου για την επόμενη ημέρα είναι το πιο κρίσιμο και επικίνδυνο σημείο και αυτό έγινε από την πρώτη στιγμή αντιληπτό και το βιώνουμε έντονα μέχρι σήμερα στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Με τεράστια καθυστέρηση η πολιτεία θεσμοθέτησε τις αιρετές περιφερειακές αυτοδιοικήσεις. Με προχειρότητα και έλλειψη προετοιμασίας εφάρμοσε τον «Καλλικράτη». Αποσπασματικά και ασύνδετα μεταβίβασε τις αρμοδιότητες, χωρίς ταυτόχρονα να μεταβιβάσει και τους αντίστοιχους απαραίτητους πόρους. Στη συνέχεια μάλιστα, περιέκοψε δραματικά σε ποσοστό 70% τους προϋπολογισμούς των Περιφερειών και εκμηδένισε τα κονδύλια για δημόσιες επενδύσεις στους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους.
 
Αποτυπώνεται λοιπόν, ξεκάθαρα η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού από την πλευρά της πολιτείας. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι ενώ σήμερα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση ολοκληρώνονται τα βήματα για την Ευρώπη των Περιφερειών και οι Περιφέρειες μπορούν να διεκδικούν και να χρηματοδοτούνται πλέον, απ’ ευθείας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στη χώρα μας η κυβέρνηση εξακολουθεί να αντιμετωπίζει επιδερμικά τις προοπτικές και τις δυνατότητες της περιφερειακής αυτοδιοίκησης.
 
Το πραγματικό ζητούμενο είναι η αλλαγή στο πρόσημο της οικονομίας να συνοδευτεί και από την αλλαγή της νοοτροπίας της κυβέρνησης. Η περιφερειακή αυτοδιοίκηση είναι το πεδίο από το οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα νέο ξεκίνημα και να εμπεδωθεί μια νέα σύγχρονη αντίληψη. Αντίστοιχα και στα υπόλοιπα ζητήματα υπάρχουν τα περιθώρια βελτίωσης αρκεί η γενικόλογη ρητορική να αντικατασταθεί από στοχευμένες δράσεις. Όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις η επόμενη ημέρα για την Ελλάδα, χτίζεται μόνο με πράξεις.
Κατηγορία: 

Σχόλια - Facebook Comments