ΕΙΝΑΙ... ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΙ ΓΑΤΕΣ;

Είναι... χρήσιμες οι γάτες;

Την περασμένη εβδομάδα κατάλαβα πως μπήκε πια ο χειμώνας. Τα δίποδα έκλεισαν την μπαλκονόπορτα που άφηναν ανοιχτή το βράδυ κι εμείς χάσαμε το νυχτερινό μας παιχνίδι. Καθώς ζούμε σε διαμέρισμα, δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες για παιχνίδια στη φύση. Καμιά πεταλούδα ή κάνα περιστέρι, περαστικά από το μπαλκόνι μας, ίσως μας ταρακουνήσουν λιγάκι. Αν και εγώ που μετράω 4 πτώσεις από τον 5ο όροφο λόγω πετούμενων, αποφεύγω τέτοιες εμπειρίες.

Σκηνή κυνηγιού με πρωταγωνίστρια μία γάτα. Θήβες Αιγύπτου, 1400-1350 π.Χ. Τα βράδια όμως όλα αλλάζουν. Οταν τα δίποδα σβήσουν τα φώτα μαζευόμαστε και οι 5 γύρω από τα λούκια της βεράντας και περιμένουμε τον «εχθρό». Εχθρός, τρόπος του λέγειν. Κάτι μικρά, καφετιά πλασματάκια ανεβαίνουν με κόπο από το λούκι και αρχίζει το πανηγύρι. Τρέχουν σαν τρελά και με δαιμονίζουν. Κάνω το πρώτο πάσα στη Λέια, το περνάει γρήγορα στην Τρίνιτι που ντριμπλάρει, το παίρνει η Ιγκι, το κυνηγάει, πάσα στη χοντρο-Νίνα που με μια νυχιά το βγάζει νοκ ουτ και γκοοολ! Μια ανάσα και αναμονή για το επόμενο.

Μέχρι το πρωί βγάζουμε νοκ άουτ 6-10 τέτοια και περνάμε φίνα με τα κορίτσια. Ξέχασα να σας πω ότι αυτά τα παιχνιδάκια εσείς τα λέτε κατσαρίδες.

Η δίποδή μας το πρωί που βγαίνει στο μπαλκόνι για καφέ, ούτε να τα δει δεν θέλει. Ολο στριγγλίζει στον δίποδο να τα μαζέψει. Πριν από 2 εβδομάδες που είχαμε σκοράρει 11, άκουσα τον δίποδο να αναρωτιέται: «Με τόσες απεντομώσεις και έρχονται κατσαρίδες στον 5ο; Δηλαδή, αν μέναμε στο ισόγειο τι θα κάναμε;».

«Καλά που έχουμε τις γάτες», είπε η δίποδη. Τότε σκέφτηκα ότι το δικό μας παιχνίδι τούς είναι χρήσιμο. Για κάποιο λόγο δεν τα θέλουν αυτά τα παιχνιδάκια στα πόδια τους. Γιατί όμως η δίποδη δεν μας λέει ένα μπράβο όταν βλέπει τις σκοτωμένες κατσαρίδες στο μπαλκόνι, αλλά έχει μόνο αηδία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της; Αβυσσος η ψυχή των δίποδων.

Επειτα απ' αυτή τη μεγάλη εισαγωγή ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για το πόσο χρήσιμα σας είμαστε εμείς, τα μικρά αιλουροειδή. Η ιστορία μάλιστα αποδεικνύει ότι δεν είναι περιαυτολογίες ενός γάτου.

Συμμαχία

Ο δεσμός ανάμεσα σ' εμάς και τα δίποδα μετράει κάπου 10.000 χρόνια. Οταν τα δίποδα έπαψαν να είναι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες, εγκαταστάθηκαν σε περιοχές και άρχισαν να καλλιεργούν τη γη, αναγκάζονταν να αποθηκεύουν τις τροφές για το χειμώνα. Τα τρωκτικά όμως τις αφάνιζαν - όσο και να τα κυνηγούσαν. Παρατήρησαν λοιπόν τα προϊστορικά δίποδα ότι κάτι περίεργα ζωάκια κυνηγούσαν τα τρωκτικά και τα έτρωγαν. Το πιο παράδοξο όμως ήταν ότι τα σκότωναν και όταν ήταν χορτάτα, έτσι για εξάσκηση και παιχνίδι.

Είδαν ακόμα ότι εκτός από τα τρωκτικά τα μικρά αιλουροειδή κυνηγούσαν έντομα, ακρίδες, φίδια και άλλα επιβλαβή ζωάκια. Τότε πρέπει να μπήκε στο μυαλό των δίποδων η πρώτη ιδέα να μας χρησιμοποιήσουν. Ή μάλλον να συμμαχήσουμε μαζί τους. Ετσι άρχισε η εξημέρωση των πρώτων γατιών.

Οι Αιγύπτιοι μας είχαν συμμάχους ήδη από το 3000 π.Χ. Αν και η αρχαιότερη απόδειξη οικόσιτης γάτας ανάγεται στο 8000 π.Χ., οι Αιγύπτιοι ήταν οι πρώτοι που μας χρησιμοποίησαν σαν εξολοθρευτές τρωκτικών. Και ήταν λογικό με τις τεράστιες σοδειές σιτηρών που παρήγαγαν και αποθήκευαν. Ηξεραν ότι χωρίς εμάς οι αποθήκες τους θα είχαν λεηλατηθεί.

Λάτρευαν τις κυνηγετικές μας ικανότητες και μας θεωρούσαν θεούς. Γι' αυτό η ποινή για όποιον σκότωνε γάτα ήταν θάνατος! Μου λείπουν αυτά τα μεγαλεία!

Εκτοτε ήμασταν πάντα σύμμαχοι των ανθρώπων, που εκτίμησαν εκτός από τις κυνηγετικές και τις άλλες μας χάρες. Την εξυπνάδα, την ομορφιά, τη συντροφικότητα, την πίστη, την αγάπη.

Τον Μεσαίωνα που περάσαμε δύσκολα με το ανελέητο κυνηγητό και αποδεκατιστήκαμε, έφθασαν οι αρουραίοι και σας θέρισαν η πανούκλα και η χολέρα. Στο πέρασμα των αιώνων όλοι κατάλαβαν τη συμβολή μας στο ξεκαθάρισμα των μιαρών πλασμάτων. Στα αγροτόσπιτα και κυρίως στις αποθήκες τροφίμων, όλοι είχαν μια γατοοικογένεια και δεν φοβούνταν ποντίκια, σαύρες, φίδια.

Συνήθως το πρωί έβρισκαν τους εισβολείς εξοντωμένους μπροστά στην πόρτα. Γιατί εμείς οι γάτες είμαστε κυνηγοί και θέλουμε επιβράβευση γι' αυτά που προσφέρουμε.

Αποτελεσματικές

Μέχρι που φτάσαμε στις μεγάλες πόλεις, τις μυοκτονίες, τα ποντικοφάρμακα και μας εξοστρακίσατε από τη ζωή σας. Φτάσαμε να είμαστε εμείς τα μιαρά πλάσματα που δέχονται κλοτσιές και τα ανεκδιήγητα «ψιιιιτ παλιόγατα».

Παλιόγατα εγώ, που σε υπηρέτησα τόσες χιλιετίες; Επειδή όμως η φύση εκδικείται, στις περιοχές που εξολοθρεύουν τις γάτες εξαπλώνονται ταχύτατα τα ποντίκια. Και έχετε διαπιστώσει ότι τώρα πια κατσαρίδες και ποντίκια έχουν γίνει πολύ ανθεκτικά στα χημικά σας.

Σε κάποιες περιοχές της Κηφισιάς οι αρουραίοι έχουν μέγεθος γάτας και οι κάτοικοι ζητάνε βοήθεια.

Μη ξεχνάτε την πιο αποτελεσματική, φθηνή και οικολογική λύση.

Αν στη γειτονιά σας έχετε ποντίκια, καλέστε τις γάτες της περιοχής. Βάλτε ξηρή γατοτροφή περιμετρικά από το κτήριό σας. Σε λίγο οι γάτες που καλέσατε θα κυνηγήσουν τα ποντίκια. Ακόμα και η μυρωδιά τους διώχνει τα τρωκτικά.

Το καλύτερο βέβαια είναι να στειρώσετε τις γάτες, ώστε να έχετε έναν ελεγχόμενο πληθυσμό, που θα δουλεύει ασταμάτητα για σας. Η στείρωση δεν επηρεάζει τις κυνηγετικές μας ικανότητες. Στο επιχείρημα ότι η γάτα που ταΐζεται δεν κυνηγάει, σας απαντώ με σιγουριά ότι κυνηγάμε για παιχνίδι, από ευχαρίστηση, νηστικές ή χορτάτες. Απλά, αν δεν ταΐσετε τις γάτες στο χώρο σας θα πάνε να κυνηγήσουν κάπου αλλού.

Στους γείτονες που θα πουν ότι κινδυνεύουν από αρρώστιες των γατιών, απαντήστε ότι ο κίνδυνος είναι η λεπτοσπείρωση, που μεταδίδεται από τα ούρα των ποντικών. Κι όταν μας βλέπετε τη μέρα να λιαζόμαστε και να κοιμόμαστε, δεν σημαίνει ότι τεμπελιάζουμε.

Είμαστε νυκτόβια κι έτσι όσο εσείς κοιμάστε τον ύπνο του δικαίου, εμείς δουλεύουμε για το καλό σας. Θα το συνειδητοποιήσετε το πρωί όταν θα βρίσκετε ποντίκια και κατσαρίδες ακίνητα μετά τη θανάσιμη νυχτερινή μάχη.

Αυτή είναι μόνο η πρακτική βοήθεια που σας προσφέρουμε εδώ και χιλιετίες. Την άλλη εβδομάδα θα εξηγήσω και άλλα οφέλη που έχετε από τις γάτες. Αντε να πείσετε και κάνα χοντροκέφαλο συγγενή στην επαρχία ότι τα ποντικοφάρμακα δεν είναι η λύση.

Αθως

Με λένε Αθω και μένω σ' ένα σπίτι με άλλες 4 γάτες και 3 περίεργα δίποδα που αποκαλούνται άνθρωποι. Σύνολο 25 πόδια, γιατί μία δικιά μας, η Τρίνιτι, είναι τρίποδη, και 5 ουρές. Επειδή, όπως ξέρετε, η συμβίωση είναι γενικά προβληματική σήμερα, σκέφτηκα να σας μεταφέρω τις εμπειρίες, τις γνώσεις και τα παθήματά μου, για να βοηθήσω να περάσουμε όσο γίνεται πιο ανώδυνα αυτή την κρίσιμη ιστορική περίοδο.

ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/?