....

ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ: ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟΥ ΥΠΟΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ

«Βρισκόμαστε μπροστά σε οριζόντιες μειώσεις μισθών και στη δημιουργία ενός νέου υποκατώτατου μισθού» δήλωσε σε συνέντευξη της η Έφη Αχτσιόγλου, βουλευτής και τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ,

 

Η συνέντευξη της Ε. Αχτσιόγλου στο iEidiseis.gr:

– Σε τι ύψος εκτιμάτε ότι θα είναι φέτος η ύφεση και η ανεργία κ. Αχτσιόγλου;

Η συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας είναι δεδομένη και ενέχει αντικειμενικά χαρακτηριστικά. Δεδομένου δηλαδή ότι η πραγματική οικονομία ανέστειλε τη λειτουργία της για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αυτό εκ των πραγμάτων οδηγεί σε συρρίκνωση. Το μέγεθος όμως της συρρίκνωσης αυτής δεν ήταν και δεν είναι καθόλου δεδομένο και νομοτελειακό. Εξαρτάται από το τι έπραξε ή δεν έπραξε η κυβέρνηση, τι μέτρα πήρε για να προλάβει την ύφεση, αν στήριξε ουσιωδώς τις επιχειρήσεις, την εργασία, το εισόδημα και την καταναλωτική δυνατότητα των πολιτών. Η κυβέρνηση επέλεξε να μην λάβει ένα ισχυρό πακέτο μέτρων για τη στήριξη εργαζομένων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων και να σταθεί ως παρατηρητής στην αυθόρμητη κίνηση της αγοράς. Η επιλογή της αυτή θα κοστίσει. Θα βαθύνει την ύφεση, θα εκτινάξει την ανεργία. Πριν λίγες μέρες η Κομισιόν προέβλεψε για τη χώρα μας ύφεση 9,7 % και ανεργία 20% για φέτος κι αυτό είναι το καλό σενάριο. Μιλάμε για ύφεση υψηλότερη απ’ αυτή που σημειώθηκε στο ζενίθ της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2011 και φυσικά για τη μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη. Κι όπως σας είπα προηγουμένως αυτό δεν οφείλεται κυρίως στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας αλλά στις συνειδητές επιλογές της κυβέρνησης.

– Τα στοιχεία του Μαρτίου και του Απριλίου, πάντως, δείχνουν πως και απολύσεις είχαμε και μετατροπές συμβάσεων και αναστολή συμβάσεων με ταυτόχρονη χρησιμοποίηση εργαζομένων. Βλέποντας και τις προτάσεις του ΣΕΒ, ποιοι εκτιμάτε ότι είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι από την υψηλή ανεργία και την κρίση; Και τι είδους προστασία υπάρχει;

Τα πλέον πρόσφατα στοιχεία μαρτυρούν ότι είχαμε τον χειρότερο Μάρτιο και τον χειρότερο Απρίλιο όλων των εποχών στην αγορά εργασίας, χειρότερους ακόμα και από τους αντίστοιχους μήνες των ετών 2011 και 2012, τότε που η ύφεση και η ανεργία κάλπαζαν. Την ίδια ώρα τριπλασιάστηκαν οι δυσμενείς μετατροπές των συμβάσεων εργασίας, από πλήρη σε μερική και εκ περιτροπής απασχόληση. Τα αποτελέσματα αυτά είναι συνέπεια των δύο κεντρικών επιλογών που έκανε η κυβέρνηση για τα εργασιακά: της αναστολής συμβάσεων εργασίας και της νέας εκ περιτροπής εργασίας. Η αναστολή συμβάσεων μετέτρεψε ουσιαστικά την πλειονότητα των ιδιωτικών υπαλλήλων της χώρας σε δυνάμει ανέργους, ενώ όσοι δεν μπήκαν σε αναστολή τέθηκαν σε εκ περιτροπής εργασία και βρέθηκαν με μισή δουλειά και μισό μισθό. Δυστυχώς, εκτιμώ ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν το επόμενο διάστημα, αν βεβαίως δεν υπάρχει κάποια ριζική αλλαγή πολιτικής, διότι ιδίως για τη μετά το λοκ-ντάουν περίοδο δεν υπάρχει καμία απολύτως προστασία από τις απολύσεις, ενώ η κυβέρνηση όχι απλώς δεν περιορίζει αλλά ετοιμάζεται να δώσει κίνητρα  για τη μετατροπή των συμβάσεων από πλήρους εργασίας σε εκ περιτροπής απασχόλησης.  Όπως ήταν αναμενόμενο, όταν η κυβέρνηση κάνει μια επιθετική ενέργεια σε βάρος των εργαζομένων, ο ΣΕΒ ζητάει και δεύτερη ή και τρίτη. Ζητάει αφενός αυτό το τοπίο να μονιμοποιηθεί, προχωρά όμως και ένα βήμα παρακάτω προτείνοντας τη γενικευμένη εργολαβοποίηση των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα.  Αυτό το μοντέλο των χαμηλών μισθών και των απολύτως επισφαλών σχέσεων εργασίας είναι γνώριμο στη χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη. Κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες,  στην Ελλάδα εφαρμόστηκε στην πιο σκληρή του εκδοχή την περίοδο 2010-2014 και απέτυχε κοινωνικά και οικονομικά.

 

–          Πολλή κουβέντα γίνεται για το πρόγραμμα SURE της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει ως στόχο την ενίσχυση της απασχόλησης. Τι αναλογεί στη χώρα μας; Και όντως προστατεύει την πλήρη απασχόληση;

Το πρόγραμμα SURE είναι ένα νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα για τη στήριξη της εργασίας από τις δυσμενείς συνέπειες του κορονοϊού στην οικονομία. Το πακέτο είναι συνολικού ύψους 100 δισ. Οι όροι χρήσης του δεν έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί αλλά εξ όσων καταλαβαίνω το κάθε κράτος θα έχει αρκετά μεγάλη ευχέρεια στο να τους προσδιορίσει. Πριν λίγες μέρες έγινε το κρίσιμο ευρωπαϊκό συμβούλιο υπουργών Εργασίας, όπου μεταξύ άλλων συζητήθηκε και αυτό το ζήτημα. Ζήτησα από τον κ. Βρούτση να μας ενημερώσει για το αν και τι διεκδίκησε η χώρα μας από το πακέτο αυτό, αλλά απάντηση δεν έλαβα. Από το σχετικό τυπικό δελτίο Τύπου που εξέδωσε το υπουργείο την ημέρα εκείνη φαίνεται πως η ελληνική πλευρά δεν τοποθετήθηκε καν για το ζήτημα αυτό. Την ίδια στιγμή τα ευρωπαϊκά συνδικάτα ζήτησαν η κατανομή των πόρων στα κράτη να μην γίνει μόνο στη βάση του ΑΕΠ τους αλλά και του ποσοστού ανεργίας τους, θέση που, όπως καταλαβαίνετε, ευνοεί την υψηλότερη χρηματοδότηση της χώρας μας. Ποια στάση κράτησε η κυβέρνηση μπροστά στο αίτημα αυτό; Ούτε επ’ αυτού φαίνεται ότι τοποθετήθηκε. Είναι παροιμιώδης η αδράνεια και η αδιαφορία μπροστά σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα που μπορεί να φέρει ή να στερήσει κρίσιμους πόρους από τη χώρα μας για τη στήριξη της εργασίας.

–          Τελικά επιδότηση της ανεργίας ή της εργασίας; Τι πρέπει να γίνει και γιατί;

Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη και έχει αποτυπωθεί στο πρόγραμμα “Μένουμε Όρθιοι”. Προτείναμε την κάλυψη από το κράτος των μισθών και των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων που πλήττονται και τη στήριξη με “ζεστό” χρήμα των επιχειρήσεων, με ταυτόχρονη δέσμευσή τους να διατηρήσουν και μετά –για τουλάχιστον 6 μήνες- τους ίδιους εργαζόμενους, με τις ίδιες εργασιακές σχέσεις και τους ίδιους μισθούς. Ειδικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που συχνά δεν έχουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό προτείναμε μια μη επιστρεπτέα ενίσχυση ύψους 3 δισ. με κριτήρια κυρίως τον αριθμό εργαζομένων αλλά και τον κλάδο που δραστηριοποιούνται. Καλύπτοντας λοιπόν το κράτος το εργατικό κόστος και δίνοντας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ένα κεφάλαιο κίνησης για την επόμενη μέρα, διασφαλίζοντας παράλληλα όχι απλώς τις θέσεις εργασίας αλλά και το επίπεδο των μισθών, θα ήμασταν σε θέση να διατηρήσουμε την προσφορά και τη ζήτηση περίπου στα επίπεδα που είχαν διαμορφωθεί τον Φεβρουάριο του 2020 και έτσι να μην έχουμε μια βαθιά και μακρόχρονη ύφεση. Αντιθέτως χωρίς ένα τέτοιο εμπροσθοβαρές πακέτο στήριξης της εργασίας και των επιχειρήσεων, η επόμενη μέρα του λοκ-ντάουν θα μας βρει με λουκέτα στην αγορά και μαζικές απολύσεις. Αν αυτό το καθοδικό σπιράλ ξεκινήσει, δεν θα έχει γρήγορη επιστροφή. Βλέπετε λοιπόν γιατί, όπως είπα και στην αρχή, το τι θα συμβεί στην ελληνική οικονομία και την αγορά εργασίας δεν είναι νομοτελειακό αλλά εξαρτάται κυρίως από τις επιλογές που έκανε και κάνει η κυβέρνηση.

–          Οι επιπτώσεις στο ασφαλιστικό ποιες θα είναι; Και πιστεύετε ότι ο νέος ασφαλιστικός νόμος Βρούτση θα εφαρμοστεί ή η κυβέρνηση θα τον τροποποιήσει ή και θα τον αλλάξει προς το δυσμενέστερο;

 

Η αύξηση της ανεργίας και η μείωση των μισθών επηρεάζουν ευθέως αρνητικά το ασφαλιστικό. Για να σας δώσω μια τάξη μεγέθους: Αν η ανεργία αυξηθεί κατά 5 μονάδες στη χώρα, σενάριο εξαιρετικά πιθανό με τις επιλογές που έχει κάνει η κυβέρνηση και τις εκτιμήσεις των διεθνών οργανισμών, τα ασφαλιστικά ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης θα έχουν απώλεια περίπου 1 δισ. ευρώ ετησίως. Αν  λάβουμε υπόψη και τις εκτιμήσεις για μετατροπές συμβάσεων από πλήρους εργασίας σε μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης, θα υπάρχει επιπλέον απώλεια 330 εκ. ευρώ ετησίως. Τουλάχιστον 1,3 δισ. ευρώ, λοιπόν, ετήσιες απώλειες μόνο για τα ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη πιθανή μείωση μισθών. Επίσης δεν συμπεριλαμβάνω καν τις απώλειες σε ΕΟΠΥΥ, ΟΑΕΔ κ.λπ. Όπως εξήγησα, οι απώλειες αυτές θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί αν η κυβέρνηση λειτουργούσε με εμπροσθοβαρές γενναίο πακέτο στήριξης της εργασίας. Αν συνεχίσει στη γραμμή της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί μέχρι τώρα, οι απώλειες αυτές θα είναι μάλλον δεδομένες. Και τότε ή θα πρέπει ο κρατικός προϋπολογισμός να καλύψει τα κενά αυτά ή η ΝΔ θα προχωρήσει σε νέες δυσμενείς αλλαγές στο ασφαλιστικό. Και λέω «νέες» διότι ήδη κατήργησαν τη 13η σύνταξη μειώνοντας το εισόδημα των συνταξιούχων και αύξησαν τις εισφορές για την πλειονότητα των ελευθέρων επαγγελματιών. Ελπίζω να μην σκέφτονται επ’ ουδενί νέες δυσμενείς μετατροπές στο ασφαλιστικό. Το ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει αυτές τις απώλειες, τις συνέπειες δηλαδή της ανεύθυνης οικονομικής πολιτικής.

–          Ο υπουργός Εργασίας σας κατηγορεί πάντως ότι, εν αντιθέσει με ό,τι έπραξε ο ίδιος το 2015, εσείς του παραδώσατε πολύ υψηλό αριθμό συντάξεων, που δεν έχουν εκδοθεί. Είναι έτσι;

Πρόκειται για το γνωστό ψέμα του “ενός εκατομμυρίου” που ο κύριος Βρούτσης διακινεί από την πρώτη μέρα και τον διαψεύδουν τα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία και οι υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε στις αρχές του 2015, από τον κ. Βρούτση, περίπου 400.000 απλήρωτες συντάξεις και εφάπαξ, μείωσε αυτό το στοκ κατά 73% φτάνοντας τις ληξιπρόθεσμες αιτήσεις σε περίπου 107.000 όπως τα ίδια τα ταμεία έδωσαν στοιχεία τον Ιούνιο του 2019. Ο κ. Βρούτσης εφηύρε ένα εκατομμύριο δήθεν εκκρεμείς συντάξεις προφανώς για να μειώσει την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, να δικαιολογήσει το παρελθόν του αλλά και να προλάβει τις κακές μελλοντικές του επιδόσεις. Και μόνο το νούμερο που επικαλείται είναι αστείο στατιστικά και πληθυσμιακά, είναι επιστημονική φαντασία. Το πιο κρίσιμο όμως είναι το τι έχει συμβεί στον τομέα αυτό από το καλοκαίρι του 2019 που ανέλαβε και πάλι το υπ. Εργασίας. Τα στοιχεία του ΕΦΚΑ καταγράφουν αύξηση ληξιπρόθεσμων συντάξεων κατά 60% σε σχέση με αυτές που παρέλαβε μέσα σε 10 μήνες! Είναι δυνατό με επικοινωνιακές φούσκες να θολώσεις μια τέτοια θλιβερή πραγματικότητα;

–          Κατηγορίες δεχτήκατε και για τα προγράμματα των ΚΕΚ επί των ημερών σας, παρότι οι καταγγελίες που λεγόταν ότι θα έκανε ο πρωθυπουργός στη Βουλή δεν ήρθαν. Θα θέλαμε το σχόλιό σας.

Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου φιάσκου της «τηλεκατάρτισης» η κυβέρνηση προσπάθησε να θολώσει τα νερά με γελοίους συμψηφισμούς. Γρήγορα βέβαια εγκατέλειψε αυτή την προσπάθεια  γιατί δεν της έβγαινε και έκανε τα πάντα για να ξεχαστεί το θέμα. Τι εικόνα προσπάθησε να δημιουργήσει ως στιγμιαίο έστω αντιπερισπασμό; Ότι όσοι υλοποιούσαν προγράμματα κατάρτισης ήταν μέρος ενός σκανδάλου. Αυτά είναι αστειότητες. Προγράμματα πραγματικής κατάρτισης των ανέργων ως εργαλείο αντιμετώπισης της ανεργίας υλοποιούνται εδώ και δεκαετίες στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Τι σχέση έχει η πραγματική κατάρτιση με τις ασυναρτησίες των «σκόιλ ελικίκου» και τα ψευτομαθήματα σε μηχανικούς για το πώς να ανοίγουν και να κλείνουν τον υπολογιστή; Ουδεμία προφανώς. Την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, για όσα κονδύλια του ΕΣΠΑ ήταν κλειδωμένα ήδη από το 2013 στην υλοποίηση καταρτίσεων, δηλαδή δεν μπορούσαν να εκταμιευθούν και να φτάσουν στους ανέργους παρά μόνο μέσω προγραμμάτων κατάρτισης, προχωρήσαμε σε προγράμματα πραγματικής κατάρτισης με διαφάνεια, όρους και προϋποθέσεις. Οι προσκλήσεις που έβγαζε ο ΣΥΡΙΖΑ για τα συγκεκριμένα προγράμματα απευθύνονταν στους επιστημονικούς φορείς, τους κοινωνικούς εταίρους και τα επιμελητήρια, όχι στα ΚΕΚ. Επίσης ουδέποτε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε απευθείας ανάθεση σε ΚΕΚ, όπως ουσιαστικά έκανε εδώ ο κ. Βρούτσης. Επιπλέον βάλαμε κανόνες στη λειτουργία των ΚΕΚ με νόμο του υπ. Παιδείας, που η ΝΔ καταψήφισε, και αντιστρέψαμε την αναλογία των πόρων στα προγράμματα κατάρτισης ώστε τα περισσότερα χρήματα να πηγαίνουν υπέρ των δικαιούχων εργαζόμενων και ανέργων και όχι υπέρ των ΚΕΚ, όπως τα είχε οργανώσει πριν το 2015 η ΝΔ. Άρα, αντί να επιχειρεί ανυπόστατες συγκρίσεις η εκτεθειμένη κυβέρνηση θα έπρεπε ήδη να έχει απαντήσει το απλό ερώτημα: γνώριζε και ενέκρινε ο κ. Μητσοτάκης τον σχεδιασμό της αρπαχτής της «τηλεκατάρτισης» ή ο κ. Βρούτσης λειτούργησε εν αγνοία του πολιτικού του προϊσταμένου, οπότε πώς μπορεί ακόμη να έχει την εμπιστοσύνη του τελευταίου;

 

–          Με τον κατώτατο μισθό πού εκτιμάτε ότι το πάει το υπουργείο; Και το λέω γιατί ακούγεται τουλάχιστον λογικοφανές το επιχείρημα ότι με τέτοια κρίση, δεν μπορεί να δοθούν αυξήσεις…

Η κυβέρνηση εν κρυπτώ, με άρθρο σε πρόσφατη ΠΝΠ, ακύρωσε την εξαγγελθείσα αύξηση του κατώτατου μισθού για το 2020 και τον πάγωσε τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο του 2021. Δηλαδή, για δύο χρόνια μετά την αύξηση που έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Φεβρουάριο του 2019, καθηλώνει τον κατώτατο μισθό, μειώνοντας ουσιαστικά το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων, χωρίς να είναι βέβαιο ότι και μετά τον Ιανουάριο του 2021 θα προχωρήσει σε αύξησή του. Φαίνεται μάλιστα ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να επιδοτήσει το μοντέλο της εκ περιτροπής εργασίας γενικεύοντάς το. Βρισκόμαστε μπροστά, λοιπόν, σε οριζόντιες μειώσεις μισθών και στη δημιουργία ενός νέου υποκατώτατου μισθού. Αν κανείς λάβει υπόψη του και όλες τις αλλαγές που έκανε στα εργασιακά με το πρόσχημα του κορονοϊού και ιδίως την πλήρη αναστολή οποιουδήποτε ελέγχου στην αγορά εργασίας, είναι προφανές ότι η ΝΔ  επιλέγει για μία ακόμη φορά να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι και με ιδιαίτερη σφοδρότητα οι χαμηλόμισθοι. Αυτό επ’ ουδενί δεν υπακούει στους κανόνες της κοινής λογικής. Υπακούει βέβαια στους κανόνες του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Είναι η επανάληψη μιας δοκιμασμένης συνταγής της περιόδου 2012-2014 που είχε καταστροφικές συνέπειες και στην κοινωνία αλλά και στην οικονομία: εκτίναξη της ανεργίας, της ύφεσης, δημιουργία μιας γενιάς εργαζόμενων φτωχών, έκρηξη των ανισοτήτων.

–          Και οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τον κόσμο της Εργασίας; Μπορεί το κόμμα σας να υπερασπίζει απλώς τα δικαιώματά του, εάν δεν διαθέτει προτάσεις για την αύξηση του πλούτου, για τη μεγέθυνση της πίτας;

Μα η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, η εμβάθυνσή τους, η ισχυρή πολιτική μισθών είναι προϋπόθεση για τον παραγωγικό μετασχηματισμό της οικονομίας. Δεν είναι η μόνη, αλλά είναι η πλέον κρίσιμη μεταβλητή. Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας χρειάζεται μια νέα αρχή. Χρειάζεται ρήξεις που θα απελευθερώσουν το ανθρώπινο δυναμικό, τις παραγωγικές δυνάμεις και πολιτικές που θα αντιμετωπίσουν τις ανισότητες και την κλιματική κρίση. Το μοντέλο οικοδομή,  real estate, μεγάλα έργα και επιλεκτικές επενδύσεις μαζί με τη διαρκή υποβάθμιση της θέσης των εργαζομένων, που η σημερινή κυβέρνηση προάγει ως «νέα στρατηγική», δεν είναι παρά ένα παλιό, και απολύτως αποτυχημένο οικονομικά και κοινωνικά μοντέλο.

Αναφορικά τώρα με τις σχέσεις μας με τον κόσμο της εργασίας,  εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει με αρκετά μεγάλη καθαρότητα τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας και πιέζει διαρκώς για συγκεκριμένες αλλαγές που ενισχύουν τη θέση του. Βέβαια το στοίχημα για ένα αριστερό κόμμα δεν είναι απλώς να εκφράζει τον κόσμο της εργασίας, αλλά να γίνει ένα κόμμα αυτού του κόσμου.

Κατηγορία: 

Σχόλια - Facebook Comments