ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ : ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΡΙΠΑ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΥ ΚΙΝΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΜΠΟΥΦΙΔΗΣ ΚΑΙ ΚΑΦΕ ΑΡΚΟΥΔΑ

Το βιβλίο σας έχει έντονο περιβαλλοντικό νόημα και είναι αρκετά επιμορφωτικό, πώς γεννήθηκε αυτή η ανάγκη να μιλήσετε στο παιδικό κοινό για τέτοια ζητήματα; Πιστεύετε ότι η συγγραφή είναι ο καλύτερος τρόπος για να περαστούν αυτά τα νοήματα στις μικρές ηλικίες; Είναι ικανό ένα βιβλίο να ωθήσει τα παιδιά να δράσουν;

Στις μέρες μας, περισσότερο από ποτέ, το περιβάλλον και ο πλανήτης μας γίνονται μη βιώσιμα για κάθε ζωντανό οργανισμό. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε έναν υγιή πλανήτη. Πρέπει να τον διεκδικήσουν, να τον προστατεύσουν και να τον φροντίσουν με κάθε τρόπο. Οφείλουμε να τα ενημερώσουμε για την υπάρχουσα κατάσταση χωρίς να τα φοβίσουμε,να δημιουργήσουμε ευαισθητοποιημένους, ενεργούς αυριανούς πολίτες που θα υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στη ζωή.

Περιβαλλοντικοί σύλλογοι, ευαισθητοποιημένοι εκπαιδευτικοί στα σχολεία, επιστήμονες, οικολογικά προγράμματα και βιβλία, δράσεις για απειλούμενα είδη, παγκόσμιες ημέρες περιβάλλοντος, δάσους, ωκεανών κ.ά, όλα συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η συγγραφή είναι ο καλύτερος τρόπος να ωθήσει τα παιδιά να δράσουν. Είναι όμως ένας τρόπος. Κι αν ένα παιδί κρατήσει στα χέρια του το συγκεκριμένο βιβλίο, απολαύσει την ανάγνωση και «βοηθήσει» τον Επιθεωρητή Μπουφίδη να σώσει από εξαφάνιση τον πληθυσμό καφέ αρκούδας που βρίσκεται στη χώρα μας, το όφελος θα είναι τριπλό: θα έχει διαβάσει ένα βιβλίο, θα έχει λάβει ένα ισχυρό περιβαλλοντικό μήνυμα, θα έχει γνωρίσει τη ζωή και τις ανάγκες των άγριων ζώων.

Ως μητέρα, αντλείτε έμπνευση από τα παιδιά σας; Κατά πόσο οι χαρακτήρες που δημιουργείτε είναι εμπνευσμένοι από τον περίγυρο σας ή και εσάς την ίδια;

Ως μητέρα τριών παιδιών και εκπαιδευτικός σε τάξεις με πολλούς μαθητές, βιώνω την ίδια αγωνία με κάθε γονέα για το μέλλον του πλανήτη, των έμβιων όντων, την βιοποικιλότητα και τη βιωσιμότητα. Οι χαρακτήρες που δημιουργώ κρύβουν ένα κομμάτι του εαυτού μου: ενός ευαίσθητου ανθρώπου που υπερασπίζεται, αγαπά και προστατεύει τη ζωή.

Γράψατε μια ιστορία με αρκετό χιούμορ. Ποια είναι η αξία του χιούμορ στην αφήγηση μιας ιστορίας  με βαθύτερο νόημα που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά;

Τι πιο όμορφο από ένα βιβλίο που είναι απολαυστικό για τον μικρό αναγνώστη παρόλο που αναφέρεται σε ένα τόσο καίριο θέμα! Που εστιάζει στη λύση και όχι στο πρόβλημα! Που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του και με ευχάριστο τρόπο του δίνει πληροφορίες, χωρίς να γίνεται διδακτικό και κουραστικό! Κατά τη γνώμη μου το χιούμορ έχει ευεργετικό χαρακτήρα: βελτιώνει τη διάθεση των παιδιών και παρέχει την ευκαιρία εκτόνωσης των συναισθημάτων που μπορεί να βιώνουν σε έντονο βαθμό.

Τι πιστεύετε για τις φανταστικές ιστορίες που απευθύνονται σε παιδιά αλλά κατασκευάζονται από ενήλικες; Αποτελεί πρόκληση για εσάς;

Το παιδικό – εφηβικό κοινό είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Ο συγγραφέας πρέπει να προκαλέσει το ενδιαφέρον των παιδιών σε μια εποχή που οι νέες τεχνολογίες και η τεχνητή νοημοσύνη σαγηνεύουν το μυαλό τους. Είναι μια πρόκληση που προσωπικά αγαπώ ιδιαίτερα.

Ο επιθεωρητής Μπουφίδης και η καφέ αρκούδα είναι το δεύτερο βιβλίο που ακολουθεί τις περιπέτειες του ντεντέκτιβ. Θα θέλατε/ σκοπεύετε να συνεχίσετε τη σειρά;

Επιθυμία μου είναι να ολοκληρώσω τη σειρά με όσα περισσότερα από τα ελληνικά είδη προς εξαφάνιση, από τη γνωστή καρέτα-καρέτα μέχρι τον  βατρακλό (βάτραχο) της Καρπάθου. Είναι μια προσπάθεια που δεν έχει ξαναγίνει, αλλά θα είναι τιμή μου να ευαισθητοποιήσω τα παιδιά για τα απειλούμενα είδη της χώρας μας, ωθώντας τα στη δράση.

__________________________________________________________________________________________________________________

___________________________________________________________________________________________________________________

ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ

1.Γράψατε ένα παραμύθι έντονα συμπεριληπτικό. Ποια είναι αξία της συμπερίληψης στις παιδικές ιστορίες για εσάς;
Η -πρωτίστως ηθική- αξία της συμπερίληψης είναι το να μην αφήνουμε κανέναν εκτός του κοινωνικού συνόλου. Να συνυπάρχουν όλοι χωρίς διακρίσεις σε φύλο, φυλή, εθνικότητα, ηλικία, αρτιμέλεια, ιδιομορφία, οικονομική κατάσταση. Οπότε η συμπερίληψη αποτελεί μια δυνατή απάντηση στον τραμπουκισμό (μπούλινγκ). Αν λοιπόν την διδαχθούν τα παιδιά, κυρίως μέσω παραδειγμάτων, τότε θα αποκτούν υψηλότερη συναισθηματική νοημοσύνη, κάνοντας την κοινωνία πιο ειρηνική, αθώα και παιδική! 

2. Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που επιλέξατε τα Χριστούγεννα ως την περίοδο που διαδραματίζεται η ιστορία; Είναι κάτι που σας συνδέει προσωπικά ή αποτελεί απλώς όχημα για να γράψετε μια ιστορία μυστηρίου;

Τα Χριστούγεννα είναι, μα κυρίως ήταν, η αγαπημένη μου εποχή. Λέω ήταν, διότι ως παιδί τα περίμενα από την 1^η Σεπτεμβρίου. Βιαζόμουν να ζήσω το κλισέ της μαγείας των Χριστουγέννων: φώτα, στολίδια, κάλαντα, διακοπές, επισκέψεις, δώρα, τζάκι, οικογένεια, παιχνίδια, ταινίες, τραγούδια… μοιάζει η ανθρωπότητα να βάζει τα γιορτινά της και να είναι όλοι ευτυχισμένοι. Μεγαλώνοντας έμαθα ότι δεν ήταν όλοι ευτυχισμένοι. Όμως προσπαθώ να ζωντανεύω αυτήν την ανάμνηση άγνοιας-χαράς. Έτσι, τοποθετώ συχνά ιστορίες μου μέσα στα Χριστούγεννα διότι όπως λέει και η φίλη μου, Αγκάθα Κρίστι: «δεν υπάρχει ιδανικότερο σκηνικό μυστηρίου από τα Χριστούγεννα!» Άλλωστε, η οικογένειά μου εκείνες τις μέρες δεν έπαιζε χαρτιά αλλά κυνήγι θησαυρού των δώρων!   

3. Η ιστορία σας καταπιάνεται με διάφορες θεματικές και φωτίζει αρκετά θέματα που αφορούν την κοινωνία μας. Ποιά είναι τα κυριότερα που θα θέλατε να κρατήσει κάποιο άτομο που διαβάζει το βιβλίο σας;
Πλέον τα παιδιά λαμβάνουν υπερβολικά πολλές πληροφορίες από την κούνια, οπότε ακόμη κι ένα παιδικό βιβλίο δεν μπορεί να καταπιάνεται μόνο με μια θεματική. Παρότι το «Ποιος Έκλεψε τα Μελομακάρονα» δεν το θεωρώ παιδικό βιβλίο αλλά ένα ανάγνωσμα από 0 ετών έως το άπειρο! Μερικές από τις θεματικές του είναι η οικογένεια, η φιλία, η φροντίδα των ζώων, ο βιγκανισμός, η ασθένεια αλλά και το πώς να διαχειριζόμαστε -μικροί και μεγάλοι- την απώλεια. Όλα αυτά μέσα από ένα αστυνομικό μυστήριο με πολύ χιούμορ!

4. Πόσο σημαντικό είναι και σε ποιό βαθμό πιστεύετε ότι χρειάζεται να συζητάμε ανοιχτά με τα παιδιά για τέτοια ζητήματα;
Πιστεύω στο Φινλαδικό πρότυπο διαπαιδαγώγησης που επιτάσσει να εκπαιδεύουμε τα παιδιά ακόμη κι από τη βρεφική ηλικία. Η εκπαίδευση στα παιδιά έρχεται με την ήρεμη συζήτηση αλλά περισσότερο με το παράδειγμα. Αν π.χ. ένα μωρό μεγαλώσει με ζωάκια και βλέπει εμάς πως τα φροντίζουμε, ταΐζουμε, χαϊδεύουμε, τότε αμέσως το βοηθάμε να κατανοήσει πολλά στοιχεία κοινωνικότητας, μοιρασιάς, ορίων, αυξάνοντας ταυτόχρονα τη συναισθηματική του νοημοσύνη. Επίσης, μόλις αρχίσουμε να επικοινωνούμε με τον λόγο, είναι καλό να δημιουργούμε εμείς τις σωστές αφορμές ώστε να γεννηθούν στα παιδιά οι κατάλληλες ερωτήσεις και να είμαστε έτοιμοι να τις απαντήσουμε. Όπως για παράδειγμα, ενώ βλέπει πως ο παππούς είναι άρρωστος, να ρωτήσουμε: «πώς νιώθεις που η υγεία του παππού δεν είναι τόσο καλά τελευταία;» Τότε, επιτρέπουμε στο παιδί να φτάσει, μέσω ερωτήσεων, στο θέμα της απώλειας, το οποίο είναι προτιμότερο να εξηγηθεί πριν συμβεί.

5. Τι πιστεύετε για τις φανταστικές ιστορίες που απευθύνονται σε παιδιά αλλά κατασκευάζονται από ενήλικες; Αποτελεί πρόκληση για εσάς;

Θα μου επιτρέψετε να επιμείνω στο ότι δεν αποτελεί μια ιστορία που απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά. Μπορεί ο πρωταγωνιστής να είναι παιδί αλλά πλέον έτσι δομούνται και οι ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney. Ως κεντρικό ήρωα έχουν παιδιά ή εφήβους όμως απευθύνονται σε όλους. Πιο εύκολα θα συγκινηθεί ένας ενήλικας, θα θυμηθεί όσα έχει ξεχάσει και θα πάρει θάρρος. Άλλωστε τα παραμύθια δε δημιουργήθηκαν για να μας μαθαίνουν πως υπάρχουν δράκοι, μα ότι οι δράκοι μπορούν να νικηθούν. Κι όσο μεγαλώνουμε, οι δράκοι πολλαπλασιάζονται και δυναμώνουν! Οπότε, για να απαντήσω στο ερώτημά σας, όχι δεν είναι πρόκληση. Πρόκληση είναι να διαβάσει το βιβλίο ένα παιδί και αργότερα να θελήσει να το διαβάσει ως μαθητής/έφηβος/ενήλικας ξανά και ξανά!

6. Θα θέλατε να συνεχίσετε να γράφετε παραμύθια;

Φυσικά! Άλλωστε ετοιμάζω ήδη τη συνέχεια του «Ποιος Έκλεψε τα Μελομακάρονα» και ίσως να μπορείτε να μαντέψετε τι θα κλαπεί αυτή τη φορά!