ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ :"ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ, ΠΑΙΔΙΑ! "

Εν μέσω επιδημίας, πανδημίας.. όπως θέλετε ονομάστε το, εμείς τι κάνουμε; Ξεκατινιαζόμαστε στα περίφημα κοινωνικά δίκτυα. Γράφει κάποιος την άποψη του, απαντά ο άλλος από κάτω. Ανεβάζει κάποιος φωτογραφία από τα παιδικά του χρόνια, γράφει ο άλλος «κούκλα», «δεν έχεις αλλάξει καθόλου» και άλλα τέτοια. Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας δηλαδή. Έχουμε αλλάξει παιδιά.. Και έχουμε αλλάξει πολύ. Καταρχάς τότε.. πριν χρόνια δεν είχαμε κοινωνικά δίκτυα και αυτό είναι ένα το κρατούμενο. Δεν είχαμε την ταχύτατη πληροφόρηση που έχουμε σήμερα και αυτό είναι δύο τα κρατούμενα. Και έχει πολλά κρατούμενα αυτή η αφαίρεση… Γιατί περί αφαίρεσης πρόκειται! Αφαίρεση αξιοπρέπειας! Σε τέτοιες εποχές καλό θα είναι να σεβόμαστε την άποψη του άλλου. Να απαντήσουμε ναι. Να απαντήσουμε όμως όπως θα μιλούσαμε αν είχαμε τον άλλο απέναντι μας. Με ευγένεια. Εδώ εμείς τι κάνουμε; Βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου.

Κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για αυτήν την ιστορία. Κανείς. Ούτε η κυβέρνηση. Και ναι έκανε λάθη. Λάθη με το σύστημα υγείας. Τώρα όμως ζούμε κάτι πολύ δυνατό και εντελώς νέο για όλους. Δεν έχει σχέση ούτε με την «Πανούκλα» του Καμύ, ούτε με τον «Έρωτα στα χρόνια της χολέρας» του Μαρκές.

Μένουμε σπίτι και ξεσκονίζουμε. Ξεσκονίζουμε όμως και αρχέγονα και σκοτεινά συναισθήματα, μεσαιωνικά..

Μετά από όλη αυτήν την ιστορία, που είναι πολύ σοβαρή, τι θα γίνει; Τι θα μείνει; Θα είναι έτσι τα πράγματα; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Ούτε φυσικά οι ίδιοι οι επιστήμονες!

Το χρήσιμο είναι να είμαστε ενωμένοι, μια γροθιά, να βοηθάμε όσους και όσοι μπορούμε. Αν δεν μπορούμε να τα κάνουμε αυτά, ας σωπάσουμε, επιτέλους! Από την σιωπή θα βγει κάτι θετικό. Δεν εννοούμε να το βουλώσουμε. Να μιλάμε όμως με επιχειρήματα και να μην δίνουμε βάση σε διάφορους «επιστήμονες» που θα σώσουν με βότανα τον κόσμο. Και ας μην κάνουμε όλοι τον έξυπνο! Κανένα κοινωνικό δίκτυο δεν σου δίνει παιδεία!

Θα αλλάξουν οι συνήθειες μας, θα αλλάξουν πολλά. Αν μείνουμε ενωμένοι όμως δεν θα επιτρέψουμε να αλλάξουν εργασιακά δικαιώματα και απολύσεις. Να μην σταθούμε μόνο στα επιδόματα. Να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες ζωής. Να μην λέμε «τι κάνει ο τάδε» ή «γιατί δεν δουλεύουν οι δάσκαλοι και πληρώνονται»… Να μετράμε αυτά που λέμε, να σκεφτόμαστε αυτά που λένε. Μην ξεχνάτε ότι –αν όχι όλοι- πολλοί όμως από εμάς, αυτό που είμαστε το οφείλουμε στους δασκάλους και στους καθηγητές μας.

Επειδή τα χαστούκια, μετά την κρίση, θα είναι πολλά, ας κρατήσουμε γερά, ας κάνουμε ένα δυνατό φράγμα σε όλα όσα μας περιμένουν.

Λίγο σύνεση σε όσα γράφουμε στα κοινωνικά δίκτυα. Και να ξέρετε πως αυτοί που θέλουν να μιλήσουν είναι πολλοί όμως δεν το κάνουν γιατί σέβονται την κατάσταση.

Ψυχραιμία και εσωτερική δύναμη μπορεί ο καθένας μας να αντλήσει από πολλά και διαφορετικά πράγματα. Ας δούμε τον εαυτό μας, την οικογένεια μας, το σπίτι μας. Ας σκεφτούμε όλους όσους δεν έχουν κανέναν. Όσους δεν έχουν σπίτι. Όσους δεν έχουν δουλειά.. Εκεί να ξεκατινιαστούμε για να βοηθήσουμε!