ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ
Παγκόσμια Ημέρα της ΓυναίκαςΠαγκόσμια ημέρα γυναίκας 8η Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα για τα
δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20 αιώνα, που σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία. Όμως πιο συγκεκριμένα, ο διεθνής χαρακτήρας της Ημέρας της Γυναίκας καθιερώθηκε το 1910 στην πρώτη διεθνή διάσκεψη Γυναικών στα πλαίσια της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στην Κοπεγχάγη. Αιτήματα ήταν να επεκταθεί το δικαίωμα του εκλέγειν & εκλέγεσθαι στις γυναίκες, ίσα εργασιακά δικαιώματα, η καταπολέμηση των διακρίσεων κ.α. Στον Α” παγκόσμιο πόλεμο το Γυναικείο Κίνημα συνδέθηκε με το Αντιπολεμικό Κίνημα.
Αδύνατο να δοθεί όλη η ιστορία του πως η γυναίκα κατάφερε να φτάσει ως εδώ, όλοι οι αγώνες και τα έργα τους. Όμως ιδιαίτερη ιστορική μνεία αξίζει το κίνημα των σουφραζετών που προαναγγέλλει το σύγχρονο φεμινισμό. Πρόκειται για το πιο δημοφιλές και μαχητικό γυναικείο κίνημα των αρχών του 20ου αιώνα με επικεφαλής την Έμελιν Πάνκχορστ από το Μάντσεστερ και στόχο το δικαίωμα της ψήφου. Ήδη από το 1866 Αγγλίδες φεμινίστριες είχαν καταθέσει τέτοια πρόταση στην Βουλή των Κοινοτήτων χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Μετά από 37 χρόνια άκαρπων προσπαθειών, μικρός αριθμός γυναικών, μελών του Εργατικού Κόμματος, κατάλαβε ότι τα ανδροκρατούμενα κόμματα ήταν απρόθυμα να εντάξουν τη γυναικεία ισοπολιτεία στα προγράμματά τους. Έτσι αποφάσισαν, το 1903, να ιδρύσουν την Κοινωνική & Πολιτική Ένωση Γυναικών υιοθετώντας τις πρακτικές της «πολιτικής ανυπακοής», της «βίαιης αντίστασης» προς το κράτος που τις αγνοούσε ως ολοκληρωμένους πολίτες.
Επιπλέον, αναφερόμενοι στον ελληνικό χώρο, δε θα μπορούσαμε παρά να κάνουμε αναφορά στην Καλιρρόη Παρρέν-Σιγανού από τα Πλατάνια Αμαρίου, δασκάλα στο επάγγελμα αλλά και δημοσιογράφο και συγγραφέα. Από το 1887 και για 30 χρόνια εξέδιδε την πρώτη εφημερίδα στην Ελλάδα που έγραφαν αποκλειστικά γυναίκες, την «Εφημερίδα των Κυριών». Το 1893 ίδρυσε την «Ένωσιν υπέρ της Χειραφετήσεως της Γυναικός». Δημιούργησε πολλά κοινωφελή ιδρύματα για την ανακούφιση των απόρων και την εκπαίδευση των γυναικών. Το 1911 ίδρυσε το Λύκειο Ελληνίδων στοχεύοντας στην πνευματική εξύψωση των Ελληνίδων και στη διάδοση του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού. Το 1921 διοργάνωσε το πρώτο συνέδριο γυναικών στην Ελλάδα κι έπεισε τον πρωθυπουργό Δημήτριο Γούναρη να ταχθεί υπέρ της γυναικείας ψήφου.