ΤΗΛΕΠΑΙΔΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΆΝΝΑ ΣΕΜΕΡΤΖΙΔΟΥ-ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

ΤΗΛΕΠΑΙΔΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Χιλιάδες γονείς και μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης πάλεψαν επί ώρες χθες, Τετάρτη 18 Νοεμβρίου να κάνουν το πρώτο μάθημα εξ αποστάσεως, αφ ης στιγμής έκλεισαν και τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία, (ως χώροι υπερμετάδοσης του κορονο-ιού, ως λόγος υπερμετακινήσεων των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων, ως ,άλλη μια απόδειξη του επικρατούντος  στην Κυβέρνηση  δόγματος του « βλέπουμε και κάνουμε», αντί οποιουδήποτε  υπεύθυνου σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης των συνεπαγόμενων της κορύφωσης της πανδημίας?) και κλήθηκαν δάσκαλοι νηπιαγωγοί και μαθητές να καθήσουν μπροστά στον υπολογιστή τους, όσοι διαθέτουν,  για να «κάνουν μάθημα».

Αντί όμως του προβλεπόμενου τρίωρου τηλεμαθήματος , έγινε μάχη αγωνιώδης για τη σύνδεση .Οι περισσότεροι όμως  έμειναν με το connecting στην οθόνη τους . Ελάχιστοι κατάφεραν να συνδεθούν και όπου ολοκληρώθηκε η διαδικασία υπήρχαν πολλές απουσίες μαθητών.

Την ίδια στιγμή βέβαια τα ιδιωτικά σχολεία και τα φροντιστήρια δεν είχαν κανένα πρόβλημα , επειδή ακριβώς χρησιμοποιούσαν άλλες πλατφόρμες.

Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι πολλά, με πιο βασικό το αν θα συνεχίσει να παρέχεται η δημόσια εκπαίδευση με αυτόν τον τρόπο, τον ανεκδιήγητο (χωρίς πρώτα να έχει εξασφαλισθεί ο ψηφιακός εξοπλισμός για τον κάθε μαθητή, χωρίς να έχει προηγηθεί επιμόρφωση των εκπαιδευτικών)  και  το Υπουργείο Παιδείας θα συνεχίζει να βαυκαλίζεται ότι όλα γίνονται όπως πρέπει , τα σχολεία λειτουργούν ομαλά και απλώς εφαρμόζεται ένα άλλο μοντέλο λειτουργίας τους. Ως άλλοθι για τις ολιγωρίες, για το απροσχεδίαστο στην αντιμετώπιση της κατάστασης, την προχειρότητα στα  πάντα, ακόμα και για την ανευθυνότητα που επέδειξαν  στην επιλογή  μιας και μοναδικής πλατφόρμας (στις άλλες ευρωπαικές χώρες επιλέχθηκαν περισσότερες της μιας) για να εξυπηρετηθεί η τηλεκπαίδευση, επικαλούνται μόνο την ούτως ή άλλως υπάρχουσα  ανάγκη για ψηφιακή μεταρρύθμιση  στη χώρα και τη βίαιη προσαρμογή σε αυτήν λόγω του επείγοντος, εξαιτίας του ιού.

Είναι πραγματικά απίστευτο το ότι για άλλη μία φορά οι άριστοι του  Υπουργείου Παιδείας  αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Για την τηλεκπαίδευση επένδυσαν σε μια μεγάλη εταιρία, πολυεθνική και αξιόπιστη, ομολογουμένως. Αλλά σε μία. Με τη δικαιολογία ότι ήταν δωρεάν. Αντίλογος, το δωρεάν θα επιβεβαιωθεί , όταν η κ. Κεραμέως θα φέρει τη σύμβαση στη Βουλή. Μέχρι αυτή τη στιγμή  όμως  δεν δίνει στοιχεία, άρα το δωρεάν και κόστος είναι προς συζήτηση. Και βέβαια υπήρχε και η δυνατότητα να αναζητηθούν και άλλες εταιρίες για να χρησιμοποιηθούν και άλλες πλατφόρμες με το κόστος καλυμμένο από κονδύλια του ΕΣΠΑ. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν δουλειά και οργάνωση, προγραμματισμός και διαρκής εγρήγορση.

Όπως όμως η πραγματικότητα επιβεβαιώνει δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός, παρότι ο χρόνος για αυτόν ήταν υπεραρκετός. Το πρόβλημα  εντοπίζεται μάλλον στην έλλειψη ενδιαφέροντος . Η υπουργός και οι συν αυτή εξάντλησαν προφανώς το ενδιαφέρον τους για τον μαθητή και τις ανάγκες του με τη διανομή μασκών-τεντόπανων και παγουρίνων-αναμνηστικών της εποχής που οι ανεύθυνοι χάραζαν την πορεία τους προς τη γνώση. Παραμένει βέβαια σταθερά αμείωτο το ενδιαφέρον της υπουργού και των αναπληρωτών υπουργών  για τη δημιουργία εντυπώσεων, για την εικόνα , για την ψευδαίσθηση που πρέπει να έχει ο πολίτης ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Εδώ όμως ατύχησαν,  γιατί τη χθεσινή αθλιότητα, που ήρθε να προστεθεί στις προηγούμενες ,την έζησαν χιλιάδες γονείς και εκπαιδευτικοί, μοιραία οποιαδήποτε απέλπιδα προσπάθεια από τα εναπομείναντα εργαλιοποιημένα  ΜΜΕ και τους υπάκουους υπηρέτες τους καθίστανται άκαρπες.

Η μέση ελληνική οικογένεια αντιλαμβάνεται πλέον πως το παιδί της δεν έχει δυνατότητα εκπαίδευσης. Για το παιδευτικό έργο ούτε λόγος , γιατί αυτό δεν προκύπτει και στις πιο ιδανικές συνθήκες τηλεδιδασκαλίας, πόσο μάλλον μέσα στη φάρσα του σήμερα.

Το παιδευτικό έργο επιτυγχάνεται μόνο στη δια ζώσης διδασκαλία, εκεί όπου ο δάσκαλος , ο καθηγητής και τα παιδιά του συνυπάρχουν, συνεργάζονται, συνδιαλέγονται. Πειρώνται ζωής πραγματικής  καταρχάς και δευτερευόντως πληροφορίας και γνώσης. Αυτός είναι ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη κιόλας στιγμή έθεσε ως βάση του προγράμματος Παιδείας στη διάρκεια της πανδημίας τη δια ζώσης διδασκαλία , με τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς στο φυσικό τους περιβάλλον, μέσα στις τάξεις τους. Και κατέβαλε κάθε προσπάθεια να πεισθεί η κυβέρνηση να λειτουργήσουν κανονικά τα σχολεία. Ο στόχος ήταν εφικτός και κοστολογημένος, απαιτούνταν χρηματοδότηση πρόσληψης εκπαιδευτικού προσωπικού και βοηθητικού (καθαρίστριες)   και μείωση του αριθμού των μαθητών, ανά τμήμα. Σημειωτέον ότι αυτό  πρότειναν και  διεκδικούσαν και οι εκπαιδευτικοί.

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη όμως, βυθισμένη στον εγωπαθή ναρκισσισμό της, φερόμενη σαν να κατέχει τη συμπαντική σοφία παρότι μόνο σπασμωδικά λειτουργεί  , αγνοεί κάθε πρόταση ουσίας , αρνείται να σταματήσει επιτέλους την αποδόμηση όλων των τομέων της κοινωνικο-οικονομικής ζωής της χώρας. Ειδικά  σε ότι αφορά στην Παιδεία, όπως άλλωστε και στην Υγεία,  και τη διολίσθησή  στη διάλυση δεν ευθύνεται ,μόνο η αλαζονική από πλευράς Κυβέρνησης διαχείρισή τους . Ευθύνεται κυρίως το ότι δεν ήθελαν να επενδύσουν-κυριολεκτικά και μεταφορικά- στην ενδυνάμωση και θωράκιση του δημόσιου σχολείου και της δημόσιας εκπαίδευσης(όπως και στη δημόσια υγεία ).

Το αποτέλεσμα, χάος. Χάος στην οικονομία, χάος στα νοσοκομεία, χάος στα σχολεία,

Εάν ο στόχος της Κυβέρνησης ήταν η αποδόμηση της δημόσιας Παιδείας όπως και της Υγείας   και η διάλυση του κοινωνικού ιστού διά της φτωχοποίησης της χώρας, τότε τα καταφέρνει περίφημα.

Δυστυχώς όμως η ανικανότητά της,  και η πολιτική της χρεοκοπία ,που επιφέρουν ταχύτατα και τη φθορά της,  συνδέονται άρρηκτα με τον πολλαπλασιασμό των προβλημάτων,  σε κάθε επίπεδο , των μεσαίων και κατώτερων οικονομικά στρωμάτων της χώρας.

Το αποτύπωμα του χάους που δημιούργησαν είναι πλέον ορατό, δια γυμνού οφθαλμού. Και όχι μόνο στο connecting  της χθεσινής πρώτης μέρας  τηλεδιδασκαλίας στην πρωτοβάθμια.

Άννα Σεμερτζίδου

Φιλόλογος

Υποψήφια Βουλεύτρια ΣΥΡΙΖΑ Π-Σ στο Ν, Πέλλας