ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ «ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΣΤΑΥΡΑΚΟΥΚΑ

Παρουσίαση της ποιητικής ανθολογίας

«Της Ψυχής και της Αγάπης»

της Ευδοκίας Σταυρακούκα

Εδώ και μήνες, ίσως και ένα με δύο χρόνια, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις προλογίζονται με τοποθετήσεις που αντιπαραθέτουν την Οικονομική Κρίση με τον Πολιτισμό. Εστιάζουμε συνήθως στο ότι ενώ μας πλήττει επίμονα η κρίση, εμείς απαντάμε με καλλιτεχνίες και δηλώνουμε δυναμικό παρόν μέσω της Δημιουργίας.

Το βιβλίο που παρουσίασε ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας την Κυριακή 24-11-2013, στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Γιαννιτσών, «Της Ψυχής και της Αγάπης… με το βλέμμα στον ρομαντισμό» της Ευδοκίας Σταυρακούκα, αφορά  μία ποιητική συλλογή γραμμένη σε ώρες μοναχικότητας, όπου τα μόνα νομίσματα στην τσέπη του συγγραφέα είναι τα συναισθήματα και οι μνήμες του.

Η Ευδοκία έχει έναν τρόπο παιδικό, απλό και άμεσο με τον οποίο αγγίζει τις αλήθειες της Ζωής. Μας έλειψε αυτή η απλότητα! Τα τελευταία χρόνια μία πολυπλοκή ζωγραφίζει λαβυρίνθους στη ζωή μας. Ξεχάσαμε πως ο πιο μεγάλος Φιλόσοφος, ο πιο μεγάλος Ποιητής, ο πιο μεγάλος Ζωγράφος είναι το Παιδί. Το Παιδί μέσα μας. Αγκιστρωθήκαμε από την Ενηλικίωση και μπλέξαμε με πολύπλοκες εξισώσεις αλήθειας, χάνοντας εν τέλει τα απλά και τα αυτονόητα, τα λιτά και απέριττα. Αυτά, που αβίαστα δομούν την ομορφιά της Ζωής και της ύπαρξης. Εκεί μας επιστρέφει η Ευδοκία. Στα χρόνια της αθωότητας.

Την εκδήλωση προλόγισε η Πρόεδρος του Συλλόγου, Κάκια Παυλίδου. Στις απαγγελίες των ποιημάτων, με αισθαντικότητα συλλαβισμού, ήταν η Μόιρα Τριανταφύλλου, Δασκάλα και Γραμματέας του Συλλόγου. Μουσικά έντυσαν την εκδήλωση ο Τάσος Μαχαιρίδης, δάσκαλος ακορντεόν στο Αλεξάνδρειο Ωδείο και ο Δημήτρης Λιτοβολής, μαθητής του Αλεξάνδρειου Ωδείου Γιαννιτσών. Κεντρικός Ομιλητής ήταν ο δικηγόρος Μηνάς Γρηγοριάδης, η εισήγηση του οποίου ολοκληρώνει την παρουσίαση της ποιητικής ανθολογίας της Ευδοκίας Σταυρακούκα:

«Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά για την τιμή που μου γίνεται να είμαι δω ως κεντρικός εισηγητής της παρούσας εκδήλωσης.

Σίγουρα θα αναρωτιέστε – και εύλογα -τι σχέση μπορεί να έχει ένας δικηγόρος μαχόμενος των ποινικών κυρίως δικαστηρίων - με την ποίηση; Τι σχέση μπορεί να έχει η νομική με την ποίηση;

Πράγματι, ιδιαίτερη σχέση με την ποίηση δεν έχω, με τη νομική ευελπιστώ ότι έχω, έχω όμως ιδιαίτερη σχέση - και είμαι πολύ τυχερός για αυτό – με την Ευδοκία. Μ΄ αυτή την ιδιότητα, του οικογενειακού φίλου, είμαι σήμερα εδώ. Πέρα από φίλος είμαι και νομικός της παραστάτης αλλά αυτό που θέλω σήμερα να ομολογήσω και να το ακούσει και αυτή για πρώτη φορά είναι ότι αυτή είναι και δικός μου σημαντικός παραστάτης ζωής, είναι ο δάσκαλος που πολλές φορές με κατηύθυνε με τις αξίες, τα ιδανικά, το ήθος της και την αξιοπρέπεια της. Και παρά τις πολλές δυσκολίες που πέρασε στην ζωή της η Ευδοκία και αναφέρομαι ειδικότερα στις απώλειες όλων των αγαπημένων μελών της οικογένειάς της γονέων και αδελφών - αυτή η αξιοπρέπεια πάντα την χαρακτήριζε και την χαρακτηρίζει.

Η χαρά μου φυσικά μεγαλώνει και για έναν άλλο λόγο. Χαίρομαι αυτή την αίθουσα, που μας φιλοξενεί, την ευρισκόμενη στο πολυτελέστατο Δημοτικό Μέγαρο Πέλλας αντάξιο της ιστορίας του τόπου μας. Χαίρομαι που τα Γιαννιτσά μας οργανώνουν τέτοιες εκδηλώσεις. Χαίρομαι που Γιαννιτσώτες δημιουργοί αναδεικνύονται συνεχώς. Χαίρομαι που τα Γιαννιτσά έχουν να παρουσιάσουν τις δημιουργίες πνευματικών ανθρώπων. Δεν είναι τα Γιαννιτσά η πόλη που δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα, όπως συνήθισαν   κάποιο μίζεροι να επαναλαμβάνουν ΟΧΙ τα Γιαννιτσά έχουν να παρουσιάσουν Ανθρώπους, ανθρώπους πνευματικούς δημιουργούς .

Διότι όπως έλεγε και ο μεγάλος Έλληνας ο Νικόλαος Καζαντζάκης – ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΔΕΕΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΙΣ ΚΟΥΒΑΛΟΥΝ -

Σ΄ αυτούς τους ανθρώπους τους αγνούς ιδεολόγους του πνεύματος έχω καταχωρήσει και τη φίλη μου, την Ευδοκία. Η συγγραφική αυτή προσπάθεια της Ευδοκίας δεν είναι η πρώτη. Έχουν προηγηθεί δύο άλλα βιβλία της , στα οποία τη γνωρίσαμε ως λαογράφο, και αναφέρονται στην καταγραφή της ιστορίας των εθίμων και των παραδόσεων της ΣΤΡΑΝΤΖΑΣ της Ανατολικής Θράκης την πατρίδα των ΠΡΟΣΦΎΓΩΝ γονέων της, και ιδιαίτερη πατρίδα – ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ ΑΧΡΙ ΚΑΙΡΟΥ πολλών συμπατριωτών μας - και τώρα η Ευδοκία με το τρίτο της βιβλίο μας εξέπληξε ευχάριστα με το ποιητικό της ταλέντο.

Θα ΄θελα να σας πω δυο λόγια για την Ευδοκία όπως την έχω ζήσει. Αν και για να τη γνωρίσεις, δεν έχεις παρά να διαβάσεις τα ποιήματά της και ξεδιπλώνεται μπροστά σου η ζωή της, «τα συναισθήματά της, η αγάπη, ο πόνος, η αγωνία, η αναζήτηση έρχονται σε στίχους αυθόρμητα». Μέσα απ΄ αυτούς τους στίχους θέλω να σας παρουσιάσω την Ευδοκία.

Η Κίτσα είναι το ένα από τα τρία παιδιά του Νικολάου, γνωστότερου στους περισσοτέρους και ως ΤΣΟΛΙΑ, λόγω της θητείας τοπυ στη βασιλική φρουρά και της Σουλτάνας Σταυρακούκα μιας γνωστής γιαννιτσώτικης οικογένειας. Μιας οικογένειας με ιδιαίτερα ισχυρούς δεσμούς. Έζησε μια παιδική «τριανταφυλλιά ζωή» «μ΄ απλούς δρόμους», «απλούς καημούς» «έχοντας πάντα ένα χέρι να την οδηγεί.». (ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ )

Άριστη μαθήτρια καθώς ήταν, απόφοιτος του Γυμνασίου Γιαννιτσών, εισήχθη στη νομική σχολή, σπουδές που την έκαναν να φύγει προσωρινά από την πόλη της. Νέοι δρόμοι ανοίχτηκαν μπροστά της, δρόμοι που την εφοδίασαν με γνώσεις και εμπειρίες. Επαγγελματικά προσανατολίστηκε στη δημόσια διοίκηση όπου την υπηρέτησε από καίριες θέσεις. Αυτό όμως που δεν πρέπει κανείς να ξεχάσει είναι ότι σ΄ όλη την πορεία της ζωής της είχε ανοιχτά πάντα τα μάτια της ψυχής της.

Γι αυτήν η αξία της φιλίας είναι ένα από τα μεγαλύτερα ιδανικά της ζωής «κι αν όλα χαθούνε και τ΄ άστρα θα σβήσουν οι καρδιές μας μ΄ αγάπη και φιλία θα ζήσουν». ( ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ )

Γι αυτήν Θεός είναι «τα μάτια ενός μικρού παιδιού» , «το λουλουδένιο του χαμόγελο», «τ’ αγριολούλουδα», «το χρωματιστό ξύπνημα της μέρας», «της θάλασσας η απεραντοσύνη», «το κελάρυσμα του ρυακιού», «το τραγούδι του ανέμου». ( ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΘΕΟ )

Γι αυτήν ο διπλανός είν’ αδελφός. Η βοήθεια σ΄ αυτόν είναι το υπέρτατο αγαθό της ζωής «πιάσε το χέρι του, σφίξτο γερά κύτταξ΄ επάνω περ’ απ’ τα νέφη να δες Εκείνος χαμογελά» ( ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ).

Γι αυτήν η υπευθυνότητα, η εργατικότητα , η ευσυνειδησία «ήτανε οδηγός της». «Μετά ευθύνες στεναγμοί του μεροκάματου η ταγή ήτανε οδηγός μου( ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗ ΖΩΗΣ).

Γι αυτήν «η μοναξιά κι η ερημιά θαρρείς όλου του κόσμου βαριά πιεστική συγκεντρωμένη» εντός της. (ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗ ΖΩΗΣ)

Για αυτήν ο πανδαμάτωρ και αδυσώπητος για άλλους μας χρόνος ο μη τιθασευόμενος είναι ευλογία Θεού – να θυμηθούμε το τελευταίο λίγες ημέρες προ της αποδημίας του Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου «Αν κάτι δεν τιθασεύεται είναι ο χρόνος το σήμερα εν ριπή οφθαλμού γίνεται χθες.»

Ποιος άραγε από εμάς θα συμφιλιωνόταν με τον χρόνο και θα αποτύπωνε στο χαρτί τις σκέψεις του για τα χρόνια που πέρασαν με τους στοίχους :

« Αγαπώ τα χέρια μου έτσι ρυτιδιασμένα που είναι

Αγαπώ τις ρυτίδες του προσώπου μου γιατί μαρτυρούν τα χρόνια που μου χάρισε ο Θεός

Αγαπώ το μυαλό μου έτσι όπως μου το έδωσε ο Θεός , λιτό , συνετό απλό.

Δεν ψάχνει, δεν απορεί, δεν ρωτάει, μόνο αγαπά βαθειά, και εμπιστεύεται άπειρα τον άπειρο» ( ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ )

Γι αυτήν «η ευλογία του να ζεις» ήταν η «σκέψη που την έβγαζε πάντα από την ακεφιά και τη λύπη, που την παρέσυρε η μιζέρια και τα ταπεινά του κόσμου αυτού». ( ΕΥΛΟΓΙΑ ΝΑ ΖΕΙΣ )

Γι αυτήν η αγάπη δεν είναι μια λέξη είναι αίσθημα που δεν μπορεί να σβήσει ούτε ο χρόνος , ούτε ο πόνος , ούτε ο χωρισμός. (ΧΩΡΙΣΜΟΣ)

Για αυτήν οι όποιες απογοητεύσεις έστω και αν την πλήγωσαν

Όπως διαβάζουμε στο ποίημα ΤΙ ΚΡΙΜΑ

« ΜΟΥ έμεινες πια μια ανάμνηση .. δεν το ήθελα τι κρίμα …

…..όμως με πλήγωσες με καρδιά ξύλινη και ψυχρή , σαν το μνήμα .. τι κρίμα…»

δεν της στέρησαν, αυτό που πάντα την χαρακτηρίζει, την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Αυτούς τους πνευματικούς καρπούς της που αποτελούν για αυτή κατάθεση ψυχής αλλά και αγάπης – που είναι απλοί, αληθινοί, ειλικρινείς , που είναι γραμμένοι με το βλέμμα στο ρομαντισμό, θέλει η Ευδοκία , η συντοπίτισσα μας , ο άνθρωπος της   διπλανής πόρτας αλλά η τόσο ξεχωριστή - να τους μοιραστεί με όλους εσάς που αφουγκράζεστε τους ψιθύρους της ψυχής. (Εισαγωγή) και αποτελούν στις δύσκολες στιγμές του σήμερα μια ανάσα ζωής.

Κίτσα μου, συγχαρητήρια από τα βάθη της ψυχής μου για την υπέροχη ποιητική συλλογή σου. Εύχομαι – γεροί να είμαστε να δούμε σύντομα και άλλο έργο σου να εκδίδεται ή μια έκθεση ζωγραφικής με τα θαυμάσια έργα σου - και σε ευχαριστώ και δημόσια για τη φιλία σου και την εμπιστοσύνη που με περιβάλλεις.»