Η ΚΡΙΣΗ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ ΤΙΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΖΩΕΣ

Οι κοινωνικές ανισότητες μεταξύ των παιδιών ακόμα σε χώρες με υψηλό μέσο εισόδημα αυξάνεται. Η οικονομική κρίση στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία έχει προκαλέσει ανισότητες στην κατανομή των εισοδημάτων, γεγονός που έχει άμεση επίδραση και στην ανατροφή των παιδιών.

Στις χώρες της κρίσης, πολλοί εργαζόμενοι με κατώτερα και κατώτατα εισοδήματα έχασαν τη δουλειά τους με αποτέλεσμα να διολισθήσουν ακόμα περισσότερο στην ανέχεια. Και λόγω της περιστολής των δαπανών που επιβάλλεται  το κράτος προνοίας αδυνατεί να προσφέρει ένα δίχτυ ασφαλείας σε όσους έχουν χαμηλά εισοδήματα. Το γεγονός αυτό εντείνει τις περαιτέρω τις ανισότητες.

Οι συνέπειες της χρηματοοικονομικής κρίσης και η λιτότητα που επιβλήθηκε επί σειρά ετών παραμένουν , στον ευρωπαϊκό Νότο  τεράστιες. Τα ποσοστά των χρόνια ανέργων και η παιδική φτώχεια κυμαίνονται σε διψήφιο αριθμό. Τα παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ισπανία ανέρχονται σε ποσοστό 23%, ενώ και στην Ελλάδα πλήττεται ένα στα πέντε παιδιά. Και στις δύο χώρες σχεδόν οι μισοί νέοι είναι άνεργοι.

Στην πραγματικότητα όμως, η δυναμική της περιθωριοποίησης και της φτώχειας αποτελεί απειλή για όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο ΟΟΣΑ σε πρόσφατη έρευνα του επισήμανε το γεγονός ότι στις περισσότερες χώρες η απόσταση μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι η μεγαλύτερη που καταγράφεται εδώ και 30 χρόνια. Στις 34 βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου το εισόδημα του 10% των πιο πλούσιων πολιτών είναι 9,6 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του 10% των πιο φτωχών. Οι στατιστικές δείχνουν ότι η ψαλίδα συνεχώς ανοίγει. Στη δεκαετία του '80 τα εισοδήματα των πλουσίων ήταν επταπλάσια από εκείνα των φτωχών, στη δεκαετία του '90 οκταπλάσια, ενώ την επόμενη δεκαετία εννιά φορές περισσότερα.Την κατάσταση έρχονται να επιβαρύνουν οι νέες μορφές εργασίας, όπως οι θέσεις περιορισμένου χρόνου, ημιαπασχόλησης καθώς και η εργασία ως ελεύθερος επαγγελματίας. Οι άνθρωποι που εργάζονται υπό αυτά τα καθεστώτα συνήθως απολαμβάνουν μικρότερες αποδοχές έναντι των μόνιμων υπαλλήλων αορίστου χρόνου και πλήρους απασχόλησης.