Απόψεις

Του Θανάση Νικολαΐδη

«ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ». Σε ευνομούμενη Πολιτεία θα σκορπούσε τρόμο. Ο νεοέλληνας το αγνοεί επιδειχτικά και με το δίκιο του. Αν είναι ιδιώτης, θα καθαρίσει ο συνδικαλιστής. Αν πρόκειται για δημόσιο «λειτουργό», θα τον σώσει ο στημένος μηχανισμός. Με αναβολές και καθυστερήσεις, μέχρι η αμαρτία να ξεχαστεί. Και τι απόμεινε να τον τρομάξει; Μόνο η ποινική δίωξη!

ΑΡΚΕΤΑ μας…έπαιξε ο κ. Πρύτανης. Την Πολιτεία, τους θεσμούς, τους φοιτητές, τον κόσμο. Έκλεισε το…μαγαζί «του», έκλεισε το μάτι στους «αγωνιστές»-Διοικητικούς και πάει για το Παρίσι, όπου ο νους κι η σκέψη του. Ωστόσο, το «Μαγαζί» έχει λειτουργικά έξοδα, έχει και «χρέη». Και ο κ. Πρύτανης; Τον παρέπεμψαν στο «Πειθαρχικό» και του’ δωσαν «παράσημο» και πόντους. Προεκλογική (του) εκστρατεία χωρίς δαπάνη, τζάμπα πόντοι για να προαλείφεται υπουργός (π. χ. πολιτισμού), με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

ΤΟΝ χάιδεψαν και τον κανάκεψαν, τον πέρασαν «Πειθαρχικό» και ο κύριος χαμογελούσε. Και μόνο όταν κάτι ακούστηκε για ποινικές ευθύνες, ο Πρύτανης σκυθρώπιασε. Με την αυστηρότητα και την ακρίβεια του ο δικαστής διαπιστώνει κακοδιαχείριση δεκάδων εκατομμυρίων στο «Καποδιστριακό» και είναι «έργο» ανθρώπων. Διοικητικών με επικεφαλής τον ίδιο και μακάρι να βγει αθώος.

ΣΗΜΑΣΙΑ έχει πως τα «Πειθαρχικά» τους σε ένα «Σύστημα» που όλα τα πρόβλεψε και τα φρόντισε είναι για να φαίνεται πως υπάρχουν οι θεσμοί. Με τις ασφαλιστικές δικλίδες και τα «παραθυράκια». Το δημόσιο «αγαπάει» τους ανθρώπους του. Και πιο πολύ τους «αμαρτωλούς». Οι αφελείς προσαρμόζονται, αλλιώς, κινδυνεύουν. Στην Ελλάδα της (παρ)ανομίας, ο φταίχτης έχει το πάνω χέρι. Προστατεύεται απ’ το αόρατο δίχτυ μιας μαφίας που δούλεψε για δεκαετίες, συστηματικά. Ο καταγγέλλων που «χαλάει την πιάτσα» βρίσκει τον μπελά του, γι αυτό και σιωπά, ζαρώνει και ευθυγραμμίζεται.

ΣΤΗΝ Ελλάδα της αταξίας, τον φταίχτη τον καλύπτει το σινάφι και καθαρίζει ο…εθνικός προϋπολογισμός. Τόσες ελλειμματικές ΔΕΚΟ και κανέναν δεν είδανε στο σκαμνί. Τόσα ταμεία που τα’ δειασαν μακρυχέρηδες και οι δράστες παραμένουν στο σκοτάδι.

ΓΙ αυτό και η νομοθεσία πρέπει να το γυρίσει στο…ποινικό. Αυτό τρομάζει και απονέμει δικαιοσύνη. Τα Πειθαρχικά τους είναι διακοσμητικά και εξόχως…διασκεδαστικά.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΑ κόμματα ετοιμάζονται για…εισπράξεις. Για ταμεία που αδειάζουν με καταπληκτικές αστραπιαίες κινήσεις «ιδεολόγων». Απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό. Μη…παραστρατήσουν τα κόμματα και αναζητήσουν άλλες πηγές από δρόμους πονηρούς. Για να παραμείνουν…αγνοί οι πολιτικοί μας.

ΠΑΜΕ στα «επί μέρους», δειγματοληπτικά. Άγνωστος(;) κατέθεσε 150 χιλιάρικα στο όνομα του κ. Μαντέλη. Υπουργός ήταν, το ποσό…αμελητέο, ποιος τον πιάνει τον Μαντέλη. Όταν ξέφυγε μια μπόχα ανεπαίσθητη, ισχυρίστηκε πως ήταν «δώρο για τις σπουδές των παιδιών του». Σήμερα λέει πως ήταν για το Κόμμα. Τρέχα γύρευε, ωστόσο, αν είσαι υπουργός, σπουδάζεις τα παιδιά σου με…δωρεές. Σε λατρεύουν αγνοί…ιδεολόγοι ως ιδεολόγο και το κόμμα λειτουργεί σαν χωνευτήρι. Για λεφτά και αμαρτίες.

ΚΙ ούτε με τον «στρατηγό» βγάλαμε άκρη. Το εκατομμυριάκι χάθηκε κάπου ανάμεσα σε Κόμμα και Τσουκάτο, χωρίς κανένας τους να χρεωθεί το χρήμα και την ηθική ζημιά. Περιμένουμε «ενημέρωση» για τα ίχνη και τη διαδρομή του. Κι αν ο κ. Σημίτης σκέφτεται να μας ξανάρθει, μην το κάνει χωρίς εξηγήσεις περί το εκατομμύριο-θα’ ναι…προαπαιτούμενο.

ΚΑΙ οι άγιοι εκείνοι πατέρες που κουμαντάρουν το Βατοπέδι; Εκεί, μην περιμένεις σαφήνεια και πράμματα χειροπιαστά. Ούτε καταδίκες, κελιά και επισκέψεις. Έχουν το δικό τους κελί και μην τα βάζεις με το ράσο-πίσω του η Εκκλησία. Με τους πιστούς (διάβαζε αφελείς) και τους πονηρούς. Κι αν δεις δημοσιογράφο, «επί Βατοπεδίου», με τρεις βίλες, θεώρησε πως αποκτήθηκαν απ’ τη δημοσιογραφία και πάει, τέλειωσε.

ΚΑΙ τώρα που μάθαμε πως ο Πρύτανης είναι ΣΥΡΙΖαίος τι κερδίσαμε; Απλά, δεν μας ενδιαφέρει. Τώρα που αποκαλύφθηκε ποιος κρατούσε το Πανεπιστήμιο κλειστό για να κάνουν παιχνίδι οι «Διοικητικοί»; Μας ενδιαφέρει, ωστόσο, στην Ελλάδα δεν πληρώνει ο φταίχτης. Δεν θα τον καθίσουν στο σκαμνί για να σηκωθεί με μερικά εκατομμύρια χρέος στην πλάτη από καταδίκη. Το πολύ-πολύ να τον δούμε βουλευτή μεθαύριο και, ως υπουργός, να το σκάει για μια κλεφτή παράσταση στο Παρίσι που θα (ξανα)καταπλήξει την παγκόσμια θεατρική σκηνή.

Η κομματική αλητεία δεν δίνει πεντάρα για να θάψουν την 13/χρονη. Φόρεσε τα καλά της (η κομματική αλητεία), αλλά ακόμα δεν περιδιαβαίνει τις φτωχογειτονιές. Θα το κάνει αύριο (ψάχνοντας για ψήφους) και αγνοώντας επιδεικτικά τα μαγκάλια στα σκοτεινά υπόγεια.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ εισέβαλαν μόνο οι Γερμανοί. Ήρθαν και οι Άγγλοι. Οι Γερμανοί σκότωναν. Οι Άγγλοι υπονόμευαν. Με πράκτορες ανάμεσα σε ΕΛΑΣίτες στο βουνό και υπήρχε…λόγος. Αφού μας χρησιμοποίησαν ποντάροντας στο πατριωτισμό του έλληνα και στο αντιφασιστικό του φρόνημα, έπρεπε να περάσει στην ιστορία ό,τι θύμιζε αριστερά και ΚΚΕ.

ΓΙ αυτό και ξεκίνησαν νωρίς την προετοιμασία για την «αλλαγή φρουράς». Η συμφωνία του Λιβάνου βάζει τη θηλιά στο λαιμό του ΚΚΕ (με την υπογραφή του) και στη Καζέρτα αναγνωρίζεται καθολικά και «ενυπογράφως» ο Σκόμπι γενικός δερβέναγας στη…Σκομπία του.

ΟΛΑ έτοιμα ανθελληνικά και…αντικομουνιστικά κι ας ήταν φρέσκια η διακήρυξη του…λαοκράτη Γ. Παπανδρέου («Πιστεύουμε και εις την λαοκρατίαν» - Σύνταγμα, Οκτώβρης ’44). Το ΚΚΕ οργανώνει τη μεγάλη διαδήλωση της 3^ης Δεκ. ’44, στο Σύνταγμα. Ξαφνικά πέφτουν ριπές και οι πρώτοι νεκροί. Οι ακροβολισμένοι ασφαλίτες του Ά. Έβερτ σημαδεύουν καλά και το σχέδιο εξελίσσεται…ικανοποιητικά. Με τους (28) νεκρούς διαδηλωτές (και της επόμενης μέρας-σαν σήμερα) έναυσμα για ν’ αρπάξει φωτιά η Αθήνα.

ΑΥΤΟ ήταν κι αρχίζει η «Μάχη της Αθήνας». Θα κρατήσει 33 μέρες και η αναμέτρηση θα είναι άνιση. Αριστεροί απ’ τη μια (ΕΑΜίτες, ΕΛΑΣίτες…) χωρίς καν σχέδιο κατάληψης της Αθήνας κι απέναντι το…Κράτος. Ενισχυμένο και ασφαλές με την παρουσία Άγγλων κομάντος που θα συλλαμβάνουν αθηναίους πολίτες. Με αεροπλάνα της ΡΑΦ να μολύνουν τον αττικό ουρανό και τους…Ρώσους χιλιάδες μίλια μακριά, άσχετους και αμέτοχους.

Η ζυγαριά έγειρε, ο Τσώρτσιλ ήθελε τον Γ. Παπανδρέου πρωθυπουργό και η επίσκεψή του (παραμονή Χριστούγεννα ’44) φανέρωνε το «ενδιαφέρον» του για τα ελληνικά πράγματα. Γι αυτό και το ΚΚΕ τηλεγραφούσε ευχαριστώντας την…εξοχότητά του. (Με τέτοιας πνευματικής οξυδέρκειας ηγέτες του ΚΚΕ, γιατί να μην τσουβαλιάσουν την αριστερά Τσώτσιλ και Παπανδρέου;).

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ η Βάρκιζα και η ταπείνωση, πριν αρχίσει ο μεγάλος διωγμός. Το δράμα είχε τη συνέχεια του, για να καταλήξει στη μεγάλη τραγωδία του Εμφυλίου. Η Ελλάδα «επεδικάσθη» στη Δύση και η παγκόσμια μοιρασιά στη Γιάλτα δεν σήκωνε επιμέρους διεκδικήσεις της αριστεράς και δη με ηγεσίες μπαρμπέρηδων, καπνεργατών και τσαγκαράδων.

ΤΑ «Δεκεμβριανά» τέλειωσαν ως προανάκρουσμα, ο δρόμος για τη μεγάλη σφαγή άνοιξε και η έκρηξη του Εμφυλίου ήταν υπόθεση μερικών μηνών και κατάλληλης…προετοιμασίας.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΟΙ απολυμένοι σχολικοί φύλακες καθιστοί, ακίνδυνοι, ανενεργοί. Τα ΜΑΤ όρθια, «δραστήρια», επικίνδυνα. Δείχνει η Πολιτεία τα δόντια της για τους «επόμενους». Οι…προηγούμενοι δεν χαμπαρίζουν. Ταχτοποιημένοι στα γραφεία τους και δημοσία δαπάνη τρεφόμενοι, «ιερές αγελάδες» που δεν τους τρομάζει φοβέρα καμιά. Γιατί; Γιατί δεν είναι «ταπεινοί» σχολικοί φύλακες-είναι «εργαζόμενοι» της βουλής. Δεν τους διόρισαν τα κοινωνικά κριτήρια της γειτονιάς-τους διόρισε η πολιτική αλητεία των πολιτικών μας. Διαχρονικά και αδιακρίτως «σημαίας».

ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ την πίεση για μείωση του υδροκέφαλου Κράτους. Την εύκολη «πηγή» για απολύσεις δεν κατανοούμε. Καθαρίστριες και…καθαρίσαμε. Σχολικοί φύλακες και…διαφυλάξαμε την τιμή μας. Με την ατιμία να κόβει βόλτες ανενόχλητη σε χώρους δυσπρόσιτους και απαρατήρητους. Δεν βγήκαν στους δρόμους οι «εργαζόμενοι» της βουλής-καθάρισαν «εσωτερικά». Με τους βουλευτές να τους κλείνουν το μάτι και τα κόμματα-ομπρέλα προνομίων και ανομημάτων.

ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ, κολλάμε στα Υπουργεία. Σε στρατό εργαζομένων, «εργαζομένων» και λουφαδόρων, που δεν «κινδυνεύουν», δεν διαμαρτύρονται δεν βγαίνουν στο δρόμο. Και πότε, ποιος και πώς τους διόρισε; Μην το ψάχνεις, θα χαθείς. Απ’ το «κατόπιν ενεργειών μου» στον μπάρμπα απ’ την Κορώνη κι από ‘κει στα «δικά τους παιδιά».

ΣΤΗ συνέχεια, εισχωρήσαμε στα υπουργικά γραφεία. Με τους προθαλάμους και το προσωπικό. Τους γραμματείς, συμβούλους και ειδικούς συνεργάτες. Πολλή δουλειά, πολύς…ιδρώτας, πολλή σιγουριά. Ένας κόσμος απόκοσμος, χωρίς την αγωνία της διαθεσιμότητας και τον εφιάλτη της απόλυσης. Όλα κανονισμένα και ρυθμισμένα, με το (δημόσιο) ταμείο να μην τους προλαβαίνει.

ΚΑΛΗ είναι η «γραφή» τους, αλλά κακό το δείγμα της. Τους παινέψαμε για τον ηρωισμό τους να αναλάβουν, ωστόσο, πρέπει να πείσουν. Και τον τελευταίο που το κόψανε το ρεύμα οι αποφασίζοντες, απ’ τη ζεστασιά των γραφείων τους.

ΜΙΑ-δυο, λοιπόν, και πείθεις. Πώς; Αρπάζοντας απ’ το σβέρκο εκείνους που περισσεύουν. (Για δουλειά 2 ατόμων, διόρισαν 20(!) στη βουλή. Και βέβαια, να μας απαντήσουν οι υπουργοί αν τους είναι απαραίτητοι όλοι εκείνοι οι σκυμμένοι στο κομπιούτερ που καμώνονται πως δουλεύουν).

ΟΣΟ δεν γίνονται κινήσεις δίκαια, αμφίπλευρες και ισορροπημένες, δεν πείθεται ο πολίτης.

Του Θανάση Νικολαΐδη

«ΣΑΝ βγεις στον πηγαιμό για την Ελλάδα», με κρουαζιερόπλοιο, να εύχεσαι μην πέσεις σε λιμάνι αποκλεισμένο. Κι αν είσαι Ευρωπαίος; Τράβα τη μερσεντές σου στους «δρόμους» της Χαλκιδικής κι αν βγεις γερός, σταυροκοπήσου.

ΚΑΙ για την Αθήνα του Παρθενώνα; Πάρε βαθειά ανάσα. Για το θυμικό και για τη τσέπη σου. Ανά 20 χιλιόμετρα και πριν καλά-καλά το αμάξι πιάσει την τελική, σε περιμένει ο…ληστής. Φρενάρεις, σταματάς και, εκεί στις κατεβασμένες μπάρες, καταθέτεις την αξιοπρέπειά σου. Και τον οβολό σου. Για δρόμους που δεν έγιναν. Στην Ελλάδα που τα ευρωπαϊκά κονδύλια φαγώθηκαν πριν γίνουν άσφαλτος, εργολάβοι τα’ κονόμησαν και μεσάζοντες έγιναν πλούσιοι.

ΣΕ μιαν Ελλάδα, λοιπόν, αφυδατωμένη, πέφτεις στα νύχια των μεγαλοεργολάβων. Διόδια, σου λένε. Αν τα γουστάρεις. Αλλιώς συνέχισε, χωρίς δρόμους και μην ψάχνεσαι για το ακριβό…γάλα (από σοκάκια).

ΔΕΝ έχουμε Λαλιώτη, έχουμε Χρυσοχοΐδη. Ο πρώτος «έφυγε νωρίς» απ’ το προσκήνιο (κομήτης είναι, θα ξανάρθει), αλλά υπάρχει και παρασκήνιο. Ο σημερινός έδωσε(;) τη μάχη των διοδίων, έπεσε…αντιηρωικά και συνεχίζει. Προς τι; Γιατί; Για να νιώθει ο εποχούμενος σαν ποντικός στη φάκα. Περιτριγυρισμένος από δυσκίνητες μπάρες και με τον εφιάλτη των διοδίων. Υπερβολές, θα σου πει ο βουλευτής. Και τι ψυχή έχουν 23 ευρώ για Θεσσαλονίκη-Αθήνα που κοντεύουν τα 30; Δεν του απαντάς μη χαλάσεις τη διάθεσή σου, ωστόσο, οι του σιναφιού του που…ξεραίνουν το «σκ…» τους επέμεναν και δεν πληρώνουν διόδια! Εξαίρεσαν τον εαυτό τους από ό,τι τρομάζει και ταλαιπωρεί τον πολίτη.

Ο τουρίστας επιμένει. Οδικώς και…αρχαιολογικώς. Πολύ ακριβά του πουλάμε το τουριστικό μας προϊόν. Με τα διόδια που φαίνονται και με τις κλεψιές που δεν φαίνονται. Κι αν ήρθε στην Ελλάδα για να τον κλέψει ο ταξιτζής και για να τον φεσώσουν με μια πορτοκαλάδα, δεν θα ξανάρθει! Κι αν δεν ξανάρθει; Φτάνει που ο ρωμιός έκανε τη «δουλειά» του και ξανά προς τη…δόξα. Με την ανασφάλιστη εργασία, χωρίς έκδοση αποδείξεων και εγγυήσεις υγειονομικών δεδομένων.

ΔΙΟΔΙΑ; Πάλη με τους μεγαλοεργολάβους στα μαρμαρένια αλώνια; Κύριε Χρυσοχοΐδη, υπάρχει και ο «ένδοξος» δρόμος της παραίτησης. «Πόλεμος γαρ ένδοξος ειρήνης αισχράς αιρετότερος».

Συνεργατισμός: Ένας υπαρκτός κόσμος αντίστασης, κοινωνικής αλληλεγγύης και δημιουργίας

του Κώστα Νικολάου

«TINA» (There Is No Alternative) – «Δεν υπάρχει εναλλακτική» κραυγάζουν σ’ όλο τον κόσμο οι χρηματιστές, οι μεγάλοι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι του συστήματος. Δεν υπάρχει – λένε - εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή, στην πολιτική του ακρωτηριασμού του δημόσιου τομέα, της ανεξέλεγκτης ελευθερίας των ιδιωτικών εταιρειών και ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών και της δραματικής περικοπής των κοινωνικών δαπανών.

Κι έχουν δίκιο, αλλά με μια μικρή συμπλήρωση: «Δεν υπάρχει εναλλακτική για το καπιταλιστικό σύστημα». Πράγματι, έτσι είναι. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι εδώ και χρόνια η κυρίαρχη επιλογή του συστήματος, διότι εξασφαλίζει υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και κερδών στα χέρια λίγων εταιρειών διαμέσου του μηχανισμού της υπερχρέωσης κρατών και πολιτών (χρεοκρατία) και συνεπακόλουθα, ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας στα χέρια των ιδίων (εταιρειοκρατία αντί για δημοκρατία).

Το όνειρο για τους αιθεροβάμονες του ανύπαρκτου και ανέφικτου «ηθικού καπιταλισμού» δεν είναι στις επιλογές του συστήματος. Σήμερα, νεοφιλελευθερισμός και σύστημα πάνε πακέτο και η κρίση τους (όπως όλες οι προηγούμενες κρίσεις) είναι καταστροφική για τους πολλούς. Για τους λίγους είναι η χρυσή ευκαιρία (οι 500 μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα, αύξησαν θεαματικά τα κέρδη τους στην περίοδο της κρίσης). Η έξοδος λοιπόν από την κρίση, σημαίνει έξοδο από το νεοφιλευθερισμό και το σύστημα.

Η κρίση του συστήματος δημιουργεί τεράστιο κενό κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής (με την επιστημονική έννοια του κοινωνικού, που περιλαμβάνει το οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό-πολιτισμικό επίπεδο). Σ’ αυτό το κενό, οι εκτοπιζόμενοι από την κρίση πολίτες συναντώνται, αυτοοργανώνονται αμεσοδημοκρατικά χωρίς ανάθεση σε άλλους της διαχείρισης, δημιουργούν δικούς τους θεσμούς (αυτοθέσμιση) χωρίς εξαρτήσεις από κράτος - ιδιωτικές εταιρείες - κόμματα, δημιουργούν νέες κοινωνικές σχέσεις στον αντίποδα των καπιταλιστικών σχέσεων εξάρτησης – αποξένωσης - εκμετάλλευσης, διαχειρίζονται συνεργατικά (αυτοδιαχείριση) και αειφορικά τα κοινά αγαθά, δίνουν έμφαση στην τοπικότητα συμβάλλοντας στην κοινοτική αντίληψη, απομεγέθυνση, ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, αντιμετώπιση της ανεργίας και προστασία του περιβάλλοντος.

Αυτή είναι η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία. Όχι ένα εγχείρημα φιλανθρωπίας ή ελεημοσύνης (ο ελεήμων και φιλάνθρωπος ισχυρός, που από τα πάνω βοηθάει τους αδύναμους), αλλά ένα κίνημα αντίστασης στην κοινωνική καταστροφή και κοινωνικής αλληλεγγύης (ισότιμα, από τα κάτω, με δράση από κοινού).

Εδώ γεννιέται η εναλλακτική. Όχι σαν ένα όραμα μιας καλύτερης ζωής στο απώτερο μέλλον, αλλά εδώ και τώρα, από εμάς και από τα κάτω. Οικοδομείται από τώρα μια κοινωνία των αναγκών και όχι των εμπορευμάτων, με γνώμονα τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη, ένας κόσμος απαλλαγμένος από τον αυτοσκοπό της συσσώρευσης χρήματος.

Υπάρχει τέτοιος κόσμος; Υπάρχει. Σ’ όλο τον πλανήτη, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι συμμετέχουν σ’ αυτόν. Κι ενώ η κρίση πλήττει τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τα συνεργατικά εγχειρήματα παντού αναπτύσσονται. Στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότερες από 2.500 τέτοιες συλλογικότητες και σε πολλούς τομείς. Μια εντελώς ενδεικτική αναφορά φωτογραφίζει αυτόν τον υπαρκτό κόσμο:

 Συνεταιρισμός ‘Βοσκός’ (Λιβάδι Ολύμπου) http://www.voskos.gr, ομάδα παραγωγών Αγ. Γεωργίου (Γρεβενά), Συντροφία Βελβεντού (Κοζάνη) στον πρωτογενή τομέα.

 ΠΕΡΚΑ (Θεσσαλονίκη) http://perka.org, πρωτοβουλία Ελληνικού http://agroselliniko.blogspot.gr (Αθήνα) στις αστικές καλλιέργειες.

 Συνεταιρισμός ‘Βίος Coop’ http://www.bioscoop.gr, ΣΠΑΜΕ http://www.spame.gr, Συντροφία/Μικρόπολις http://micropratirio.gr, Αλλοστρόπος http://allostropos.blogspot.gr (Θεσσαλονίκη), Φιλαδελφία (Κομοτηνή) http://philadelpheia.blogspot.gr, Αγροναύτες http://agronaftes.blogspot.gr, Βλαστός http://blastos.wordpress.com (Αθήνα), ΒΙΟΖΩ http://www.biozo.gr για την άμεση σχέση παραγωγών-καταναλωτών.

 Δίκτυα ανταλλαγών προϊόντων και υπηρεσιών ΤΕΜ (Μαγνησία) http://www.tem-magnisia.gr, ΚΟΙΝΟ (Θεσσαλονίκη) http://koino.com.gr.

 Τράπεζες Χρόνου Χολαργού-Παπάγου, Εξαρχείων http://exarchia.pblogs.gr, Πλατείας Συντάγματος http://www.time-exchange.gr (Αθήνα).

 Αυτοδιαχείριση εργοστασίου ΒΙΟΜΕ http://biom-metal.blogspot.gr.

 Μη κερδοσκοπικοί συνεταιρισμοί νερού στη Θεσσαλονίκη (Κίνηση 136) http://www.136.gr.

 Συνεταιρισμοί Μυκόνου http://moikonos.wordpress.com και Ικαρίας, πρωτοβουλίες Αττικής http://prosynat.blogspot.gr και Θεσσαλονίκης http://diapor.blogspot.gr, συνοικιακή κομποστοποίηση Καλαμάτας http://www.rethink-project.gr για την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων.

 Δεκάδες κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία αλληλεγγύης.

 Εγχείρημα ΕΡΤ, δεκάδες ηλεκτρονικές εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί στον τομέα των ΜΜΕ.

 Εκδόσεις των συναδέλφων (Αθήνα) http://ekdoseisynadelfwn.wordpress.com, βιβλιοπωλείο ‘Ακυβέρνητες πολιτείες’ (Θεσσαλονίκη) στον τομέα του βιβλίου.

 Ακόμα και στην εκπαίδευση: συνεταιριστικό φροντιστήριο Χαλανδρίου (Αθήνα) http://sinetairismos.gr, Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας (Θεσσαλονίκη) http://www.univsse.gr.

 Τα συνεργατικά εγχειρήματα δεν είναι απομονωμένα. Δικτυώνονται τόσο τοπικά, όπως το ανοιχτό δίκτυο απευθείας διάθεσης προϊόντων στη Θεσσαλονίκη (με 16 συλλογικότητες) http://anoixtodiktio.gr, όσο σε επίπεδο χώρας, όπως το Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας http://www.festival4sce.org και σε διεθνές επίπεδο, όπως η πρόσφατη Ευρωπαϊκή συνάντηση συλλογικοτήτων για μια στρατηγική αντιμετώπισης της αντιδημοκρατικής νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης της κρίσης.

 Πρόκειται λοιπόν για έναν κόσμο, που δεν είναι απλά εφικτός και αναγκαίος, αλλά και υπαρκτός. Έναν κόσμο, που ενώ γύρω γκρεμίζονται τα θεμέλια του παρελθόντος, αυτός ποτίζει τα λουλούδια που φυτρώνουν στα συντρίμμια.

____________________________________

Το κείμενο αυτό αποτελεί συμπληρωμένη εκδοχή του άρθρου με τίτλο "Ένας υπαρκτός κόσμος αντίστασης-αλληλεγγύης", που δημοσιεύθηκε στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 1.12.2013 (http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=401692) και συγκεκριμένα, περιλαμβάνει επιπλέον τους ιστότοπους των αναφερομένων στο άρθρο συλλογικοτήτων.

ΠΗΓΗ: www.dialektika.g

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΧΤΥΠΗΣΕ καμπανάκι και σκίρτησε η καρδιά τους. «Ξεπουλιέται δημόσια περιουσία (1-2 στρεμμάτων), ο ιδιώτης ξερογλείφεται…τι καθόμαστε;». Και πήραν το δρόμο για το περιφερειακό συνέδριο. Οργανωμένοι, φανατισμένοι και (ακόμα) χωρίς σιδερογροθιές. Αρκούσαν τα…μπράτσα του κ. Στάθη Παναγούλη, τριγύρω τραμπούκοι «ιδεολόγοι» (ευτυχώς χωρίς κουκούλα) και η δουλειά έγινε.

ΕΥΚΟΛΗ η δημοκρατία στην εφαρμογή της, δύσκολη για απαίδευτους, κι όσο για τους μη δημοκράτες…δεν το συζητάμε. Αυτοί καθαρίζουν (με κραυγές) για πάρτη της και τη γρονθοκοπούν την κατάλληλη στιγμή. Όφειλαν οι φερτοί μπαχαλάκηδες να δεχθούν την απόφαση της πλειοψηφίας (Σγουρού, Κικίλια, Ψαριανού) και δεν το’ καναν. Μια, λοιπόν, ακόμα ευκαιρία για δράση…εθνική και πατριωτική, μη ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία μας, μη καταστρέψουν το περιβάλλον ιδιώτες.

ΑΥΤΑ βλέπουν (και) οι Τροϊκανοί και μας αλλάζουν τα φώτα. Και χίλια ακόμα χρόνια να περάσουν απ’ τη σύσταση του ελληνικού κράτους, θα φαντάζουμε σαν καβγατζήδες στο παγκόσμιο στερέωμα, και μόνο από λύπηση θα μας νοιαστούν οι ξένοι.

ΟΙ διαφορές δυο φαινομένων φαίνονται, αν τα βάλεις δίπλα-δίπλα. Χωρίς προκατάληψη και προκατασκευασμένη κρίση. Γι αυτό και πάμε στο μείζον πρόβλημα που δεν προβάλλεται από κανάλια, δεν αναλύεται, δεν συζητιέται. Είναι από ντροπή μας στους εταίρους; Μη φανεί πού πάνε τα λεφτά; Έτσι κι αλλιώς, πληρώνουμε!

ΚΑΙ τι πληρώνουμε; Κάποια εκατομμύρια ευρώ τη μέρα. Για τις ανοιχτές χωματερές στην πατρίδα μας-Ελλάδα απέραντο σκουπιδότοπο-που κανέναν μας δεν συγκινεί. Αφού, λοιπόν, το πρόβλημα είναι «πανελλαδικό» και μας αγγίζει (πολιτικούς και πολίτες) δεν είναι δίκαιο να το φορτώνεις σε φορείς και κόμματα. Ωστόσο, είναι σωστό να σαρώνουμε στο μυαλό πράξεις και πρακτικές «ιδεολόγων».

ΔΕΝ νοιαστήκαμε για τις ανοιχτές χωματερές και πληρώνουμε πρόστιμα στην Ε.Ε., αλλά να τους θυμηθούμε ποιοι και πώς ξεσήκωναν τους μαθητές-πετροβολητές των ΜΑΤ-μη γίνει χωματερή (είτε ΧΥΤΑ) στην περιοχή τους.

ΟΙ ίδιοι ηθικοί αυτουργοί των εν δυνάμει δολοφόνων στις Σκουριές. Κέρβεροι μη χαθεί σπιθαμή ελληνικής γης στους «βαρβάρους». Κι είναι το ζόρι τους μη μείνουν πίσω από εντυπώσεις, ψήφους και ποσοστά.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΙ βλέπει ο ξένος επενδυτής και δεν περνάει τα σύνορα; Συνήθειες και πατροπαράδοτες πρακτικές. Με πάνω-πάνω το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας. Μπορεί να τον πιάσανε στον ύπνο και του κατήργησαν το σύνταγμα σε ένα βράδυ του ρωμιού, ωστόσο, παραμένει…πιστός. Το ‘βαλε κάτω και το ξεφύλλισε, άρπαξε το άρθρο που βολεύει ξεκίνησε απεργία. Με τους «πεφωτισμένους» συνδικαλιστές μπροστάρηδες και μέχρι τελικής πτώσεως (του Κράτους). Σαν ξένιο σώμα, τα ταμεία άδεια, κι αν το ρημάξουμε, θα σπεύσουν οι ξένοι να μας…σώσουν.

ΕΤΣΙ πορευτήκαμε και οι «τρύπες» μεγάλωσαν. Όπως και η όρεξη πολιτικών για κυβερνητική εξουσία, μιας και η αντιπολίτευση είναι εύκολη, ωστόσο, άχαρη. Άνοιξε και η όρεξη…εκβιαστών, αυτές τις κρίσιμες ώρες. Διοικητικοί, γιατροί (του ΕΟΠΥΥ) και άλλα σινάφια…πατριωτών κήρυξαν την επανάσταση, μετρώντας τη δύναμή τους στην αρένα, που θα’ πρεπε να είναι στίβος συναίνεσης, αλληλοκατανόησης και υπομονής.

ΑΠ’ την άλλη, οι κακοί, καλοί είτε ουδέτεροι, πάντως ρηξικέλευθοι στην απόφασή τους να κυβερνήσουν όπως και στις αποφάσεις τους, έδωσαν αποφασιστικό δείγμα γραφής. Με τα λάθη και τις υπερβολές, ωστόσο...”τις βούλεται κυβερνάν”; Ευαρεστηθείτε να προσέλθετε, κ. Τσίπρα, αναλάβατε κυβερνητικά πόστα με τους συνεργάτες σας, φορτωθείτε ευθύνες και ο λαός θα σας ανταμείψει. Όταν έρθει η ώρα και όχι προώρως και με τον λεκτικό τσαμπουκά π.χ. του κ. Βαρεμένου, τη αρωγή του λυσσασμένου διακοψία κ. Παπαδάκη και του αφηνιάσαντος κ. Αυτιά.

ΚΑΙ, βέβαια, αν εισακουστούμε και το αποφασίσουν να συνδράμουν στην κυβέρνησα οι όποιοι απέχοντες και πεισμόνως αρνούμενοι, μη μας κουβαλήσουν κανέναν Παναγούλη! Ο αδερφός του Αλέκος έτρωγε ξύλο, αυτός δίνει ξύλο και δεν είναι το ίδιο. Ο κ. Στάθης θα απαιτήσει χτίσουμε φυλακές, αφού λιντσάρουμε 2-3 που δεν χωνεύει.

ΤΟ Κράτος, λοιπόν, που «δεν εκβιάζεται»…εκβιάζεται. Με τους γιατρούς το πρωί για μεροκάματο σε μαγαζί εξοπλισμένο, και το απόγεμα στο γιατρείο τους. Με το παραδάκι απ’ τον ίδιο εργοδότη (ΕΟΠΥΥ) και την απεργία (στο μεταξύ)…συνταγματικό δικαίωμα.

ΥΠΟΥΡΓΕ, μη κάνεις πίσω. Άνεργοι γιατροί περιμένουν για συμβάσεις και δουλειά. Χωρίς απεργία.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΓΙΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΜΑΤΩΝΕΙ

Νίκος Κατσαρός
Επιστημονικός Συνεργάτης ΕΚΦΕ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ
π.Πρόεδρος Ένωσης Ελλήνων Χημικών

Όταν πριν λίγο καιρό έγραφα ένα άρθρο για την «διαρροή ταλαντούχων επιστημόνων στο εξωτερικό: η Ελλάδα που ματώνει» δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γινόταν στην κυριολεξία πραγματικότητα. Το ρεπορτάζ του BBC στις 23 Νοεμβρίου αναφερόταν σε Έλληνες φοιτητές που γίνονται πειραματόζωα φαρμακευτικών και εταιρειών καλλυντικών για να δοκιμάζουν σαπούνια,αφρόλουτρο,κρέμες,παρασκευάσματα καλλυντικών και φαρμακευτικών ουσιών και κάθε άλλου είδους ματζούνια. Οι φοιτητές αυτοί δοκιμάζουν στο σώμα τους ή καταπίνουν πολλά από τα σκευάσματα αυτά για να διαπιστώσουν οι εταιρείες τυχόν επιπτώσεις στην υγεία τους. Βεβαίως οι φοιτητές αυτοί προσφέρονται εθελοντικά και έναντι αμοιβής και εάν δεχθούν να δοκιμάσουν τέσσερις ή πέντε φορές τον μήνα τα σκευάσματα αυτά ανάλογα με την κατηγορία εαν είναι για επαφή με το δέρμα ή κατάποση ή φαρμακευτικό παρασκέυασμα κλπ η αμοιβή μπορεί να φθάνει και τα εφτακόσια ευρώ.Παρά το γεγονός οτι στο ρεπορτάζ του BBC αναφέρονταν οτι τα σκευάσματα αυτά εχουν μικρές πιθανότητες εως μηδενικές να εμφανίσουν επιπτώσεις στην υγεία τους.Εδώ διαφωνώ για τρείς βασικούς λόγους: 1) πολλά απο τα παρασκευάσματα αυτά παρουσιάζουν παρενέργειες σοβαρές και μόνιμες, χρόνια αργότερα .

Πολλοί ίσως θυμούνται την ιστορία της θαλιδομίδης οπου γεννιούνταν παιδιά φρικτά παραμορφωμένα,τα ενεργά συστατικά είκοσι ουσιών βαφών μαλλιών μεταξύ αυτών και οι φαινυλενοδιαμίνες κ.α. ή τον πορτοκαλί παράγοντα αποφυλλωτικό των δένδρων που χρησιμοποιήθηκε στο Βιετνάμ και προκάλεσε καρκινογενέσεις σε περισσότερο από ένα εκατομμύριο άτομα από το 1974 μέχρι σήμερα στο Βιετνάμ ή ένα συντηρητικό σε σαμπουάν ,κρέμες ,καλλυντικά κλπ οι παραβήνες που είναι ύποπτες για καρκινογενέσεις και χρωστικές τροφίμων που μετά απο χρόνια αποσύρθηκαν από την αγορά όπως πρόσφατα οι Ε120 και Ε129 ως ύποπτες για καρκινογενέσεις.2)Εάν εμφανισθούν άμεσα παρενέργειες οιασδήποτε μορφής αυτές αποσιωπούνται κατόπιν συμφωνίας που έχει κάνει η εταιρεία με το ¨»πειραματόζωο»Συνεπώς σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζει η εταιρεία οτι δεν θα υπάρχουν άμεσες παρενέργειες.3)Ο δοκιμαστής των σκευασμάτων αυτών εαν δεν ακολουθήσει τον αυστηρό προγραμματισμό σε δοσολογία και ρυθμό δόσεων ή εάν έχει προγραμματισθεί για υψηλότερη δοσολογία ή μεγαλύτερο ρυθμό δόσεων και εν συνεχεία γίνει προσαρμογή τότε οι επιπτώσεις στην υγεία του θα είναι απροσδιόριστες.Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του BBC οι Έλληνες φοιτητές δεν έδωσαν τα ονόματα τους διότι δεν ήθελαν να ανησυχήσουν τους γονείς τους και τα συγγενικά τους πρόσωπα,σίγουρα όμως δεν το έκαναν για «χαρτζιλίκη» όπως αναφέρθηκε στο ρεπορτάζ αλλά από ανάγκη και ιδίως διότι δεν ήθελαν να επιβαρύνουν τους γονείς τους.Εμείς που ζούμε στην Ελλάδα ζούμε καθημερινά την αυτοθυσία των φοιτητών που ξεπερνούν τον εαυτό τους προκειμένου να μην επιβαρύνουν τους γονείς τους.Αλλά για τους ξένους αυτή η γνώμη έχει σχηματισθεί των τεμπέληδων,των καλοπερασάκιδων που περνούσαμε καλά με τα δικά τους λεφτά και τώρα πρέπει να τιμωρηθούμε. Γνωρίζω ότι αυτοί οι φοιτητές στην Αγγλία είναι λίγοι σύντομα όμως θα αυξηθούν και θα γίνονται όλο και περισσότεροι και όχι μόνο στην Αγγλία και θα καταφεύγουν και σε αιμοδοσίες κλπ προκειμένου να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.Αλλά έστω και για αυτούς τους ολίγους θα βρεθεί ένας πολιτικός ή υπουργός των τελευταίων δέκα ετών να ζητήσει συγγνώμη για την κατάσταση που τους έφερε να γίνονται πειραματόζωα για να σπουδάσουν; Η κυβέρνηση αντί να υπερηφανεύεται για το πρωτογενές πλεόνασμα θα τρέξει να αγκαλιάσει στοργικά αυτούς τους περήφανους φοιτητές που τόσο πίκρανε και απογοήτευσε; Η Ελλάδα δεν ματώνει μόνο στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό και ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές.

ΠΗΓΗ: http://ereunitiko.blogspot.gr/

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΥΠΗΡΧΑΝ δομές και…καταστρέφονται. Αποικοδομείται ό,τι στήθηκε (τυχαία κι όπως-όπως) και άρα…τι μας περιμένει. Έτσι το’ πιασαν , αυτό διακηρύσσουν κι είναι η επωδός: «Διαλύετε τα πάντα», δεν αφήσατε τίποτα όρθιο», η υποκρισία πάει σύννεφο, εκτός αν είναι μύωπες και δεν τα βλέπουν.

ΚΙ εμείς που ψάξαμε για δομές δεν τις…συναντήσαμε. Ούτε κανόνες και υπακοή στους νόμους. Ούτε κλάδο αναμάρτητων, ούτε σινάφι που να αντιστάθηκε στη διαφθορά. Πώς; Με μια απεργία για το φακελάκι, καταγγελία (με στοιχεία) για κλέφτες και κλεφταράδες.

ΘΕΛΟΥΜΕ ειλικρίνεια, δεν θέλουμε υποκριτές. Οι μισοί τα ισοπέδωναν και οι άλλοι μισοί κοιτάζαμε, αδιάφοροι, όσο το κακό δεν μας άγγιζε. Να μας εξηγήσουν, λοιπόν, οι διαμαρτυρόμενοι για την επερχόμενη ισοπέδωση έναν χώρο όπου δεν τρύπωσε η διαφθορά και το συζητάμε.

ΑΡΑ, μην ανησυχείς για ισοπέδωση. Όλα ήταν ισοπεδωμένα. Αλλού βρίσκεται η ουσία και το κίνητρο. Κι αν παρακάμψουμε την πολιτική και την αγωνιώδη προσπάθεια της αντιπολίτευσης για κομματικά οφέλη, την άρνησή των παραπάνω να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες, τι απόμεινε; Το ξεβόλεμα κακομαθημένων σε πόστα λούφας και παραλλαγής του δημοσίου. Ποιών άλλων; Των (πολλών) επιτήδειων του ιδιωτικού τομέα, που αλώνιζαν χωρίς οι αμαρτίες τους να καταγράφονται.

ΚΑΙ, βέβαια, είναι σκληρό και τραγικό να πληρώνεις πανάκριβα την ανασφάλιστη εργασία, αλλά όλα έχουν μιαν αρχή κι ας μείνουν χωρίς τέλος. Φαίνεται σκληρό (αλλά δεν είναι άδικο) να σε στέλνουν σπίτι σου επειδή διορίστηκες με πλαστά «χαρτιά». Με «πτυχίο» που μέτρησε επί…δομών αφήνοντας τον «γνήσιο» απ’ έξω.

ΣΤΙΣ «δομές» που υπερασπίζονται με πάθος οφείλεται το χάλι της εκπαίδευσης, του ΕΣΥ που το γρονθοκοπούσαν από μέσα κι έξω, μετά τους πρώτους μήνες του ενθουσιασμού μας.

ΔΕΝ πάμε πίσω, δεν στέργουμε στα ίδια. Δεν έχουμε κάτι να ισοπεδώσουμε γιατί δεν υπήρξε όρθιο, θα φτιάξουμε δομές που δεν υπήρχαν.

ΚΙ αν πάμε στο χειρότερο; Δεν υπάρχει περίπτωση, δεν υπάρχει κίνδυνος. Κατώτερο σκαλί δεν υπάρχει.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΑΠΟ όρθρου…ελαφρώς βαθέος πατάμε το κουμπί. Για το δίδυμο σε αποκλειστικότητα, την ώρα εκείνη. Με τη «βαριά» τηλεοπτική ιστορία στην πλάτη των δυο, που συνεχίζουν ως…φίρμες, με την ειδικότητα κτηθείσα στην ΕΡΤ της πλησμονής των μέσων και της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος.

ΔΕΝ το…θυμούνται οι κ. κ. Λυριτζής και Οικονόμου πως τα ‘κονόμησαν νόμιμα (το…ηθικά άσ’ το), απ’ το (ηλίθιο) Σημιτικό ΠΑΣΟΚ που έβαλε στην τηλεοπτική μόστρα (ΝΕΤ) την κα Παναγιωταρέα και του δυο παραπάνω. Κάτι σαν φίδια πολιτικά στον κόρφο του, και ήρθε η ώρα και πληρώνει. Με τα ποσοστά του σε τροχιά εκμηδενισμού του και τους παραπάνω να βοηθάνε. Ο ένας τους να λυσσάει «αντικυβερνητικά» και ο έτερος υπολογισμένα μη φανεί πως άλλαξε «ιδεολογία». Αμφότεροι επαληθεύοντας το «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος» και η ζωή συνεχίζεται.

ΜΕ τον μαθητόκοσμο της Βέροιας στο δρόμο για το πετρέλαιο και τον εν δυνάμει δήμαρχο-«αγωνιστή», στο πλευρό, των μαθητών. (Έτσι κάνουν όλοι με τη…τζάμπα διαφήμιση και προβολή). Χωρίς κανένας τους να αναφέρεται στο (πρόσφατο) παρελθόν και στο «πού πήγαν τα λεφτά;». Τότε, με τους πανέλληνες να συμμετέχουν στο καθολικό πάρτι (της καταστροφής). Κατά τις «δυνάμεις» του έκαστος. Που κλεψιά (και) των καυσίμων ξεκινούσε απ’ τα σύνορα της λαθροεξαγωγής, περνούσε από κάποιους βενζινάδες και τους σκόπιμα αδιάφορους ελεγκτές, πριν φτάσει (και) στα σχολεία, λιποβαρές, για να ξοδευτεί ασυλλόγιστα σε δημόσιες υπηρεσίες.

ΑΦΗΣΑΝ την «τρύπα» του οι παραπάνω διαδρομές και ποιος (και πώς) την καλύπτει; Είναι αργά, ωστόσο, κανένας των λαλίστατων της διαμαρτυρία δεν το θίγει κι ίσως το ξέχασε. Ξεσηκώνει τα…πλήθη ο κ. Λυριτζής (στον καινούριο ρόλο του), αλλά δεν του θυμίζουν κάποια μικρά, μέτρια και μεγάλα που άνοιξαν «τρύπες». Ωστόσο, είναι αριθμοί (και «μεγίστην κέκτηται αριθμός δύναμιν»). Γι αυτό ρωτάμε και…απαντάμε.

Με ΠΟΣΑ χιλιάρικα ευρώ το «πετρελαϊκό» πρόβλημα της εκπαιδευτικής περιφέρειας της Νάουσας παύει να είναι πρόβλημα; Με καμιά…τρακοσάρια. Όσο το «χρονιάτικο» ενός των παραπάνω. Και με του άλλου; Θα χόρταιναν στρατιές πεινασμένων.

* ΛΥΡΙΤΖΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ- ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 324.000 ευρώ το χρόνο

* ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ- ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΤΟΣ 324.000

«Κανείς δεν θα δικαιούται να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε τι ψήφιζε»

«Πατώντας στην ανθρωπιστική κρίση και στην πλήρη απαξίωση της Υγείας, η Κυβέρνηση πριμοδοτεί απροκάλυπτα συγκεκριμένες πολυεθνικές», υποστηρίζει σε δήλωσή του για τα όσα διαδραματίζονται στο χώρο της Υγείας ο αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος και Αντιπρόεδρος του ΔΣ της ΒΙΑΝΕΞ ΑΕ κ. Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Σχολιάζοντας τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, όπως προβλέπεται στον προϋπολογισμό για το 2014, ο κ. Γιαννακόπουλος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, κάνοντας λόγο για επαπειλούμενες ελλείψεις στην εγχώρια αγορά φαρμάκου, καθώς και για ενδεχόμενο «κατακλυσμό της αγοράς με φθηνά ανώνυμα γενόσημα αμφιβόλου ποιότητας από τρίτες χώρες».

Καταλήγοντας, ο αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος και Αντιπρόεδρος του ΔΣ της ΒΙΑΝΕΞ ΑΕ, θέτει τους βουλευτές προ των ευθυνών τους, επισημαίνοντας ότι όταν «έρθει η ώρα της κρίσης, κανείς από τους κ.κ. Βουλευτές δεν θα δικαιούται να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε τι ψήφιζε».

Αναλυτικά η δήλωση του κ. Γιαννακόπουλου:

«Πατώντας στην ανθρωπιστική κρίση και στην πλήρη απαξίωση της Υγείας, η Κυβέρνηση πριμοδοτεί απροκάλυπτα συγκεκριμένες πολυεθνικές.

Όποιο ποσό κάτω από τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ φαρμακευτικής δαπάνης θα επιφέρει:

Α) Τρομερές ελλείψεις στην εγχώρια αγορά του φαρμάκου και κατ' επέκταση σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.

Β) Κατακλυσμό της αγοράς με φθηνά ανώνυμα γενόσημα αμφιβόλου ποιότητας από τρίτες χώρες.

Ήδη σε διαγωνισμούς δημόσιων νοσοκομείων συμμετέχουν (και κερδίζουν) εταιρείες με σκευάσματα των οποίων η κυκλοφορία έχει απαγορευτεί στην Αμερική λόγω επικινδυνότητας.

Όταν έρθει, λοιπόν, η ώρα της κρίσης, κανείς από τους κ.κ. Βουλευτές δεν θα δικαιούται να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε τι ψήφιζε».

ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΣΤΗ Γερμανία «πόνταραν», μεταπολεμικά, οι Αμερικάνοι. Εκεί όπου άφησε τα «ιδεολογικά» του ίχνη ο φασισμός, και τα ερείπιά τους οι Συμμαχικές βόμβες. Σε λαό ηττημένο και τρομαγμένο, ωστόσο, μοναδικά στην Ευρώπη πειθαρχημένο. Χωρίς, σήμερα, να σκιάζεται να «εκθέσει» τα αίσχη του στο Νταχάου και αλλαχού.

ΚΑΙ άλλους λαούς της Ευρώπης μπούκωσαν με δολάρια οι ΗΠΑ, αλλά όχι για τις πληγές του πολέμου. Για αντικομουνισμό και το’ χαν καμάρι οι «παρακατιανοί» της Ευρώπης. Ροκάνισαν μυστικά κονδύλια «αξιωματούχοι» και χαφιέδες και το’ ξερε ο… χρηματοδότης. Για να στηθεί τείχος στην Ευρώπη και να γίνει παγκόσμια «ιδεολογία» ο αντικομουνισμός.

ΚΑΠΟΥ εκεί στη γωνιά κι εμείς ως Έλληνες τσαρουχάδες, που θα μας στρατολογούσαν στη μακρινή Κορέα για τους ίδιους λόγους. Να «φάμε» τους…«κίτρινους» πριν (δήθεν) μας φάνε.

ΚΙ ύστερα, σήμερα, τώρα; Τι κάνεις χωρίς τον αντικομουνισμό να σε κρατάει ξάγρυπνο μην «έρθουν οι Ρώσοι» και το χέρι οπλισμένο μη σε προλάβουν τρομοκράτες; Καιρός για συναίνεση, αλλά δεν τη βλέπουμε. Όπως δεν την είδαμε ποτέ στην Ιστορία μας, ως έλληνες της διχόνοιας και του διχασμού. Ώρα να ξορκίσουμε τη διχόνοια με την κρίση να μας υποδεικνύει το δρόμο, ωστόσο, δεν τον περπατάμε, μη φανεί πως κέρδισε στον καυγά ο «εχθρός».

ΝΑ ξαναπάμε στη σύγχρονη Γερμανία που «κυβερνά» την Ευρώπη, κυβερνάει κι εμάς. Τα «βρήκαν» χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλιστές και, σε τακτό χρόνο, έχουν κυβέρνηση(!). Δεν αίρουν την κηδεμονία της στην Ευρώπη οι μακρινοί της (υπο)στηριχτές - αλλιώτικα θα’ πρεπε να διευθετούν αμέσως και…αυτοπροσώπως οι ΗΠΑ τα ευρωπαϊκά (και εξόχως τα ελληνικά) προβλήματα.

ΔΕΝ πάμε στα βαθιά, αναζητώντας την κακοδαιμονία μας στους ξένους. Θα το κάνουμε, αφού εξαντλήσουμε τη δικιά μας κρίση και κριτική στα καθημερινά και τρέχοντα. Σε επίπεδο βουλής, τηλεόρασης και γειτονιάς. Δεν τα βρίσκουμε στα απλά, μη ψάχνεις για συναινέσεις στα μείζονα. Κι αν δεν τα βρίσκουμε στα απλά, τι περιμένεις για τα δύσκολα; Μα κι αν ακόμα «βρέξει» απ’ τον ουρανό (διάβαζε δανεικά), θα φαγωθούν πριν ακουμπήσουν στο τραπέζι.

ΑΣ πορευτούμε, λοιπόν, με…Ναταλίες και Λαζόπουλους, Τατιάνες και Μενεγάκες. Πολύ μας πέφτουν.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ σε ιδιωτική επιχείρηση και σε απέλυσαν. Τα μαζεύεις και περιμένεις, μέχρι το μαγαζί να σε ξαναχρειαστεί. Δεν αρπάζεις το μυστρί για «χτίσιμο» στην είσοδο, δεν το διανοείσαι για κατάληψη. Κι αν τρελάθηκες και επιμένεις, σε παίρνει αστυνομία κι είναι το αυτονόητο. Κι από εργασία; Πέρασες στη μαύρη λίστα των ανεπιθύμητων για εργασία, μιας κι έχει τους νόμους του το Κράτος, η κοινωνία τις ανοχές της και η λογική τα όριά της.

ΔΕΝ απολύθηκε ακόμα κανένας του δημοσίους και τα μαχαίρια βγήκαν. Ακονισμένα απ’ τους επιτήδειους των πρωινάδικων για ν’ ανεβάσουν τα νούμερα κι ας είναι δείχτης ντροπής. Για τα ποσοστά τους οι πολιτικοί, για το μεροκάματο οι τηλεπαρουσιαστές και οι «θεές» τον χαβά τους. Με τον μηρό τους αυτές, με τις δήθεν ερωτήσεις αυτοί και οι κραυγές των ογκανιζόντων (για το κόμμα και τα ψηφαλάκια τους) να διχάζουν και να φανατίζουν.

ΚΑΙ τι κάνει ο «δημόσιος» μπροστά στην κινητικότητα είτε με την υποψία της διαθεσιμότητας; Αυτό που έμαθε καλά απ’ τα μαθητικά του κι ακόμα να το κατανοήσει πως συνιστά ποινικό αδίκημα η αυθαίρετη κατάληψη δημόσιας περιουσίας. Δεν είναι μαγαζί του, δεν το’ φτιαξε ο ίδιος, δεν ίδρωσε και άρα δεν αγωνιά για την τύχη του.

ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ τον αγωνιώντα μην απολυθεί, δεν εννοούμε την πρακτική του. Την μεγίστη περιφρόνησή του για τη δημόσια ιδιοκτησία που μαρτυράει την αντίληψή του για τα κοινά. Και τι που δεν είναι πρακτική του «κουτόφραγκου»; Ωστόσο, αναγκασμένοι να συμβιώσουμε με τους παραπάνω εταίρους, είμαστε υποχρεωμένοι να ευθυγραμμιστούμε. Κι αν ο ντόπιος «επαναστάτης» επιμένει στο…μυστρί, ο γεωργός με το τρακτέρ στο δρόμο και ο καταληψίας στο τσιφλίκι του, το λόγο έχει η αστυνομία. Είναι το αυτονόητο και μη μας κακοφαίνεται. Όπως για τον απρόσκλητο που θα στρατοπεδεύσει στην αυλή σου.

ΕΙΔΑΜΕ πού μας κατάντησε ασυδοσία που την περάσαμε για ‘λευτεριά. Βλέπουμε τον νεοέλληνα απείθαρχο και μόνο που δεν…καμαρώνουμε. Και μόνο αν η…μαγκιά του αγγίξει τη δικιά μας τσέπη, την ιδιοκτησία και το βιος, θα του πάρουμε το κεφάλι. Αυτοπροσώπως, και με τη δημοκρατία τσαλακωμένη στη γωνιά.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΜΠΑΖΩΣΑΝ ρέματα και το έγκλημα ήταν αστικό, κοινωνικό και πολιτικό. Έκανε καριέρα ο πολιτικός, απέκτησε αυθαίρετο ο «αστός» εξ επαρχίας, άδειασαν τα χωριά και γέμισαν οι πόλεις αυθαίρετα και αταξία. Παραπήγματα (προς νομιμοποίηση) και κτίσματα χωρίς πρόβλεψη για δρόμο και περάσματα. Είχε την άδεια ο «ιδιοκτήτης», τους λαδωμένους οι πολεοδομίες και οι πόλεις τον κίνδυνο «επί θύραις».

ΚΑΙ η ευθύνη των πολιτών; Πετάει ο περαστικός το πακέτο στη σχάρα, δεν δίνει πεντάρα για το φραγμένο φρεάτιο, το μυαλό του δεν πάει στο κακό. Κι όταν αυτό (το κακό) έρθει απ’ τον ουρανό, τρέχει αλαφιασμένος. Θυμάται τα φραγμένα φρεάτια και τα μπαζωμένα ρέματα, φωνασκεί, κραυγάζει, καταριέται.

ΕΒΡΕΞΕ ραγδαία (και) η Ρόδος ανοχύρωτη μετράει τις πληγές της. Δεν πήγε το μυαλό μας πως θα’ ταν σαν τις «άλλες» η τουριστική Ρόδος. Παντού τα πάντα. Ελληνικά και αστόχαστα. Και ψάχνουμε εκ των υστέρων για υπεύθυνους που δεν είναι ένας. Καθένας με το λιθαράκι του στην αταξία κι όλοι μαζί με τη νοοτροπία του αραχτού στην παραλία, που δεν πολυσκοτίζεται για τα πιθανά «ακραία καιρικά φαινόμενα» του χειμώνα.

ΝΑ «πυροβολήσεις» τον δήμαρχο και τον περιφερειάρχη; Αποδίδεις μερικώς το δίκαιο και σου ξεφεύγουν οι άλλοι. Να τραβήξεις απ’ το αυτί τον κατασκευαστή της γέφυρας; Δε βγάζεις άκρη. Μόνο τη νοοτροπία προσπάθησε ν’ αλλάξεις. Με το μαλακό που θα σκληραίνει με το χρόνο, για να γίνει ποινή και τιμωρία της πρόληψης και της συμμόρφωσης. Σε μιαν Ελλάδα που καμώνεται πως δεν βρίσκει ενόχους, κι αυτοί την κοροϊδεύουν χωμένοι στη διαπλοκή και με την πανοπλία της ατιμωρησίας.

ΔΕΝ σκέφτεται έτσι ο ευρωπαίος και να το παραδεχθούμε. Δεν είναι γεμάτα τα γραφεία των υπηρεσιών του(ς) με κηφήνες που βαριούνται ακόμα και να…διατάξουν για τον καθαρισμό των φρεατίων, προληπτικά και σε χρόνο ανύποπτο.

ΚΑΙ τώρα; Μετά τη Ρόδο και το δράμα της, τις κραυγές και τα αναθέματα; Περιμένουμε το «επόμενο», χωρίς κάτι να έχουμε διδαχτεί απ’ το «προηγούμενο». Κι αν μας ταράξουν τον ύπνο τα νερά, θ’ αλλάξουμε πλευρό. Δεν χτύπησε ο κίνδυνος τη δικιά μας πόρτα.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΓΙΑ το μέλλον και για τα παιδιά τους. Για τους επιγενόμενους του σιναφιού και χωρίς να τους έχουμε πάρει χαμπάρι. Το νοιάστηκαν και το κατοχύρωσαν συνταγματικά. Τον μισθό τους 5.700 ευρώ (ψευδεπίγραφα «βουλευτική αποζημίωση») κ. ά….ψιλά. Παραδάκι (τακτικό) για το γραφείο, καύσιμα και αυτοκίνητο, εισιτήρια, τηλέφωνα και ξενοδοχιάτικα για τη διαμονή στα…ξένα της Αθήνας, παραδάκι έκτακτο για τις…υπερωρίες σε συμβούλια και επιτροπές και με αιχμή του αίσχους τα (καταργημένα) διόδια! Τόσες «μάχες» λεκτικές για τα διόδια του λαού, τόση αποτελεσματικότητα για πάρτη τους…

ΓΙΑ τι άλλο συζητούν, αγωνιούν και μάχονται; Για το κόμμα και τα ποσοστά του. Για ν’ αρπάξουν ψήφους απ’ τον αντίπαλο, σταυρό απ’ τον διπλανό τους.

ΓΙΑ τι ΔΕΝ συζητούν και δεν δίνουν πεντάρα; Για την Ελλάδα που αγκομαχάει, για την παιδεία που χειμάζεται και για τους διχασμένους έλληνες, «Διοικητικούς» και «Κυβερνητικούς». Και γιατί δεν ξεσπαθώνουν για τους απεργούς…διαρκείας (που πληρώνονται κανονικά); Γιατί τους τοποθέτησαν οι ίδιοι! Αυτοπροσώπως είτε εμμέσως, παλαιότερα είτε προσφάτως.

ΚΑΙ τι να πουν, τι να ομολογήσουν τα παλικάρια και οι νιες; Να επαναλάβουν το κλασικό «κατόπιν ενεργειών μου»; Το’ καναν υπούλως και δολίως χωρίς να δίνουν στόχο και μόνο η ένοχη σιωπή τους μαρτυράει την ενοχή τους. Έκαναν οι πολιτικοί το…καθήκον τους, τα σκέπασαν και σήμερα δεν βγάζουν άχνα για τα κλειστά πανεπιστήμια. Μην ανοίξουν λίστες και βγει βρώμα.

ΟΙ παραπάνω «πατέρες του Έθνους» θορυβήθηκαν με τις πρόσφατες αντιδράσεις του κόσμου. Για την άρση των (800) φοροαπαλλαγών που θα ξεζουμίσουν τους πολίτες. Και τι απόμεινε; Να καταργήσουν και τη δικιά τους φοροαπαλλαγή, σε καιρούς χαλεπούς. Να τσακωθούν και μια φορά σε βάρος της τσέπης τους.

ΑΜ δε! Αυτοί κι αυτές δεν (αυτο)φορολούνται-μόνο φορολογούν. Μπόρα είναι θα περάσει και ξανά (προ)ετοιμασία για φεϊγβολάν και αφίσες προεκλογικές. Και, βέβαια, μη μας αντιτείνουν πως δεν θέλουμε το κοινοβούλιο(!). Αυτούς δεν γουστάρουμε ως καριερίστες και αρπακτικά, με την πολιτική αλητεία καμουφλαρισμένη και αμείωτη.

ΚΑΠΟΤΕ κάποιοι (λιγοστοί) τα βρόνταγαν αγανακτισμένοι. Σήμερα, βροντάει στη τσέπη τους το παραδάκι και η ανοσμία τούς κρατάει μακριά απ’ τη σαπίλα.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΣΠΙΤΙΑ χωρίς ηλεκτρικό! Στο σκοτάδι άνθρωποι και «ημείς…άδομεν». Με τη ΔΕΗ να κάνει τη δουλειά της κόβοντας το ρεύμα, ωστόσο, δεν την έκανε για τα «εσωτερικά» της, όσο ήταν καιρός και έρρεε το χρήμα και η διαφθορά. Με στολή παραλλαγής και με τους εργαζόμενους εναερίτες ανάκατους με τους κηφήνες των γραφείων (άτροπους, κατά πλειοψηφία και απλησίαστους).

ΔΙΕΥΘΥΝΤΑΔΕΣ διπλασιασμένοι κατ’ αριθμό και αστρονομικά αμειβόμενοι είχαν το εφάπαξ και την ηγεμονική τους σύνταξη, διέθεταν και τον προσωπικό οδηγό τους που…ποτίζονταν κι αυτός με 10-15 χιλιάρικα το μήνα. Για να προλαβαίνει το «αφεντικό» από συμβούλια σε δεξιώσεις. Γιατί το λέμε; Για να τους τα πάρουν πίσω, μερικώς. Όπως (δι)έπραξαν με τον τελευταίο χαμηλοσυνταξιούχο, αναδρομικά και υποχρεωτικά. Κάτι αν ψάξουν στον «πόθεν έσχες» και τις φορολογικές τους δηλώσεις. Να η παρατυπία, να και το πρόστιμο. Αρκετό για ν’ ανάψουν τα φώτα σε φτωχόσπιτα όπου αναπνέουν άνθρωποι σαν τρωγλοδύτες.

ΔΕΝ θα το κάνει η ΔΕΗ, δεν θα βάλουν το χέρι στη τσέπη οι κ. κ. τέως «Γενικοί». Και οι συνδικαλιστές που κατέβαζαν τους διακόπτες και κάποιοι από δαύτους «φτιάχτηκαν» οικονομικά και εξαφανίστηκαν;           Έκαναν κι αυτοί το…χρέος τους αποπειρώμενοι να ξεσηκώσουν τον κόσμο και αποχώρησαν στη σκιά, ξεδοντιασμένοι απ’ την αδιαφορία του κόσμου.

ΚΑΙ τι θέλαμε απ’ τα τους αστέρες του συνδικαλισμού; Να το πάρουν απόφαση πως δεν πείθουν τώρα, γιατί δεν αγωνίστηκαν «τότε». Κι αν το έσχατο όπλο της απεργίας είναι εργαλείο τους σήμερα, τους θυμίζουμε πως δεν βγήκαν ποτέ τους στο δρόμο με πανό, αφίσες και κραυγές για το φακελάκι και τα βιογραφικά των πλαστών χαρτιών, για την προμήθεια και τις κλεψιές, για τους μπασμένους απ’ το παράθυρο.

ΕΙΝΑΙ λίγο αργά για μελοδραματισμούς. Δεν θέλουμε απολυμένο, δεν θέλουμε και διορισμένο με πλαστά χαρτιά. Κι αν κάποιοι «Διοικητικοί» αρνήθηκαν να δώσουν τα στοιχεία για αξιολόγησή τους, κάτι…βρωμάει. Κατέβηκαν σε απεργία (πληρωνόμενοι) και προκαλούν (με τις συνεπωνυμίες τους στον εισαγγελέα). Κι εμείς; Καλούμε την Κυβέρνηση να…διευκολύνει την κατάσταση. Να στείλει σπίτι τους οριστικά και αμετάκλητα τους απείθαρχους, απειθάρχητους στο νόμο και παράνομους (με δικαστικές αποφάσεις). Δεν θα τους «κλάψει» κανένας, πέραν εκείνου που τους διόρισε.

Του Θανάση Νικολαΐδη

«ΕΚΤΟΣ μνημονίου η Παιδεία!» Το φωνάζουν και το εννοούν. Εμείς δεν το εννοούμε και περιμένουμε την…έξωθεν βοήθεια. Όχι για απολύσεις που θα δημιουργήσουν δράματα. Για άλλα, διαρθρωτικά, βελτιωτικά και…ευρωπαϊκά επιμένουμε. Για μνημόνιο που θα μας βάλει σε τάξη. Ατομικά, συντεχνιακά και εθνικά.

ΕΙΜΑΣΤΕ ευρωπαίοι και θα συνταιριάσουμε την πρακτική μας με εκείνη των εταίρων μας. Για ένα δημόσιο που ελέγχει τους ιδιώτες επιβάλλοντάς του κανόνες, αλλά πρωτίστως τον εαυτό του. Με ασφαλιστικές δικλίδες και φραγμούς για ρουσφέτι και άλλες αλητείες. Με κοινοβούλια όπου συμφωνούν στο αυτονόητο και καθολικά συμφέρον κι όπου δεν ξεχωρίζεις κόμματα από κραυγές και τσακωμούς.

ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΜΕ, λοιπόν, μη κάτι αλλάξει και το δημόσιο δεν παραμείνει όπως το ξέρουμε (αμαρτωλό), το ζούμε και το υποφέρουμε. Με τους «λειτουργούς» και τα δεδομένα του. Με την απαίσια μπόχα από τα ελάχιστα που βγαίνουν καθημερινά στη φόρα. Και, βέβαια, δεν έμεινε χώρος αμόλυντος, χωρίς το πάνω χέρι στους βρωμιάρηδες, με την ατιμωρησία ούριο άνεμο για…αναβάθμιση των ανομημάτων τους.

ΚΟΠΙΑΣΕ για την Ευρώπη, ρίξε τη ματιά στην είσοδο π.χ. του Πανεπιστημίου της Βιέννης και δες τι φαντάζει πεντακάθαρο στη μόστρα. Αγάλματα και προτομές ελλήνων σοφών της αρχαιότητας! Παραμέσα…ντρέπεσαι να προχωρήσεις, μη λερώσεις με τις πατούσες σου το χώρο, μη σπεύσει ο φύλακας. Το ίδιο σε μουσεία, θέατρα, πάρκα και λεωφόρους.

ΚΟΠΙΑΣΕ και στα «ημέτερα»-ναούς της γνώσης-με την κομματική αφίσα τη μια πάνω στην άλλη ντεκόρ για υποδοχή, προχώρα στα ενδότερα και ψάξε για «σχέσεις» καθηγητών και φοιτητών. Μερίμνησε η…δημοκρατία μας και η (παραταξιακή) ψήφος του φοιτητή διαμορφώνει την καριέρα του καθηγητή και το «αντάλλαγμα» συντομεύει τις «σπουδές» του (κομματισμένου) φοιτητή.

ΠΟΛΥ θα θέλαμε ένα μνημόνιο, για να μας «δέσουν». Για να’ ναι η κατάληψη (δημόσιας περιουσίας) άγνωστη λέξη, όπως στην Ευρώπη των κουτόφραγκων, όπου οι άριστοι σπεύδουν για μεταπτυχιακό και οι μετριότητες (με τα 2/άρια και 3/άρια τους στις Πανελλαδικές, συνεχιστές της αποστήθισης και θιασώτες της ήσσονος προσπάθειας) γεμίζουν τα στέκια της ανεργίας.

ΕΝΑ μνημόνιο «διαρθρωτικό» για μιαν ελπίδα. Αλλιώς, τα ίδια και επί τα αυτά, ωστόσο, απείρως δυσκολότερα χωρίς τα…δανεικά.