Απόψεις

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ δήλωσε «άθεος», αλλά «μη θρησκευόμενος» ο κ. Τσίπρας και υπάρχει διαφορά. Τον αδικούν. Σήκωσαν το θέμα και οργιάζουν οι νυν και τέως «εθνικόφρονες». Δεν δίνουμε συνέχεια, δεν πολιτικολογούμε σε καιρούς χαλεπούς που η Ελλάδα ζητάει ενότητα και πάμε παρακάτω.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ο Χριστόδουλος «αναγιγνώσκων», πριν αναλάβει(;) «δράση». Τον άκουσαν οι «ενδιαφερόμενοι», κι ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί τους. Λες να χτυπήσει ο τρομοκράτης στα τυφλά; Κανένας δεν θα του «προσυπογράψει» την…παλικαριά και, με τις μάνες, θα κλαίει όλη η Ελλάδα. Λες να επιλέξει στόχο κανέναν μεγαλοκλέφτη-«δολοφόνο» που ανάγκασε κάποιους έλληνες να ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή; Κι αν πετύχει διάνα έναν από δαύτους, περιμένεις να τον κλάψει το πανελλήνιο;

ΜΙΑ φορά είναι οι έλληνες ενωμένοι και περιμένουν. Πέρα απ’ τη θεία δίκη, την επίγεια. Με τα πιθανά της λάθη, αλλά με ανθρώπινους νόμους, που φρόντισαν για την ασυλία των «δολοφόνων», μέχρι ν’ ανοίξει ο δρόμος για τον ανακριτή κι ύστερα για το κελί.

ΚΑΙ μετά; Το’ παμε πως ο δικαστής δικάζει με βάση το νόμο και οι νόμοι φτιάχτηκαν για αυτοπροστασία των εμπνευστών τους. Κέρδιζαν τις εκλογές και, μετά τα επινίκια, έριχναν ουρανοκατέβατους σε πεδίο «δράσης». Κάτι θα’ χε περισσέψει απ’ τους προηγούμενους άρπαγες. Ο «αγώνας δικαιώθηκε», το κόμμα έκανε το χρέος του ανταμείβοντας «αγωνιστές» και αφισοκολλητές. Τους «φύτεψε» σε πόστα προσοδοφόρα για εαυτούς και αλλήλους, κι αυτοί σήκωσαν τα μανίκια και…με τα μούτρα στη «δουλειά». Με την προοπτική της σιγουριάς για το ακαταδίωκτο.

ΩΣΤΟΣΟ, υπήρχαν και οι…ξένοι. Τράβηξαν τα γκέμια στην Κυβέρνηση (για να πάρουν τα λεφτά τους) κι αυτή μας πλάκωσε στις ροπαλιές. Δεν το φαντάζονταν οι «δολοφόνοι», κι ούτε περίμεναν την «αλλαγή». Την περίμεναν με λόγια και μας ήρθε με χειροπέδες. Κάποιοι το’ σκασαν νομίζοντας πως η ελληνική (διάβαζε κομματική) πρακτική είναι και διεθνής. Οσονούπω στα κλουβιά τους και περιμένουμε. Τη τιμωρία τους απ’ τη συντεταγμένη Δικαιοσύνη, με την «ασύνταχτη» έξω απ’ το παιχνίδι.

ΤΟΥΣ «νόμους» του (δολοφόνου) Χριστόδουλου τους αφήνουμε έξω απ’ την ηθική μας, αλλά το μυαλό μας στριφογυρίζει στην απευκταία τιμωρία κάποιων «δολοφόνων». Για να μην υπάρξουν…επόμενοι.

Την αποπολιτικοποίηση των αυτοδιοικητικών εκλογών, με απώτερο σκοπό τη συσκότιση των μηνυμάτων της κάλπης σε δήμους και περιφέρειες της χώρας, έχει αποφασίσει η Ν.Δ., που αγχώνεται μπροστά στο ενδεχόμενο της ήττας και σπεύδει να λάβει τα μέτρα της…

Στο πλαίσιο αυτό, εκτός από τις μηχανορραφίες του υπουργείου Εσωτερικών για τον χρόνο διεξαγωγής τους, σε διαφορετική ημερομηνία από τις ευρωεκλογές, στη Συγγρού αποτελεί ειλημμένη απόφαση ότι δεν πρόκειται να δοθούν επίσημα χρίσματα σε «γαλάζιους» δημάρχους και περιφερειάρχες, με τον κλασικό και παραδοσιακό τρόπο άλλων «ρόδινων» εποχών, και οι στηρίξεις, ανάλογα με την κάθε περίπτωση, θα γίνουν «υπογείως» και δια της πλαγίας οδού, έτσι ώστε και σε νίκη και σε αποτυχία να μπορεί να δοθεί βολική απάντηση. Ομως αυτοί δεν είναι οι μοναδικοί μπελάδες για τη Ν.Δ. και την ομάδα κρούσης που ο Αντώνης Σαμαράς έχει ορίσει για να φέρει εις πέρας την «επικίνδυνη αποστολή» που αφορά την ανάδειξη των νέων τοπικών αρχόντων.

Ο γραμματέας του κόμματος Ανδρέας Παπαμιμίκος, που ανέλαβε επικεφαλής του προεκλογικού αγώνα, και τα μέλη της Επιτροπής Αυτοδιοικητικών Εκλογών της Ν.Δ., Λευτέρης Ζαγορίτης, Μανώλης Αγγελάκας, Κώστας Ζωντανός και Μενέλαος Δασκαλάκης, έχουν να ξεπεράσουν το σημαντικό, όπως αποδεικνύεται, εμπόδιο της δυστοκίας στην εξεύρεση προσώπων κατάλληλων και πρόθυμων να δώσουν τη μάχη ως οι εκλεκτοί της Συγγρού, φυσικά με τη μορφή των ανεξάρτητων και ακομμάτιστων υποψηφίων.

Μεγάλο πονοκέφαλο αποτελούν και οι προσωπικές φιλοδοξίες τοπικών παραγόντων, οι οποίοι σε αρκετούς δήμους έχουν διαχωρίσει τη θέση τους και έχουν αποχωρήσει από τις επίσημες παρατάξεις της Ν.Δ. Η ίδια εικόνα διάσπασης υπάρχει και στο ΠΑΣΟΚ. Στην Περιφέρεια Αττικής, που χαρακτηρίζεται -όχι άδικα- «αρένα», η Ν.Δ. δεν έχει καταλήξει, εξετάζει όμως σοβαρά να δοκιμάσει την τύχη της με τον Αδωνι Γεωργιάδη. Οι σκέψεις για τον «πράσινο» Γιάννη Σγουρό, μάλλον προσκρούουν στο κόστος των εσωκομματικών αντιδράσεων.

Κλειδωμένες εκλαμβάνονται από τη Συγγρού οι υποψηφιότητες του Κώστα Μπακογιάννη στη Στερεά Ελλάδα, όπου θα κατέβει ως αντάρτης ο πρώην υφυπουργός Αθανάσιος Γιαννόπουλος, στη Θεσσαλία του νυν περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστού και στην Ηπειρο του Αλέξανδρου Καχριμάνη. Στο Βόρειο Αιγαίο προαλείφεται να εκτεθεί η Χριστιάνα Καλογήρου ή ο Παύλος Βογιατζής, στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη ο Γιώργος Παυλίδης, στην Κεντρική Μακεδονία ο Απόστολος Τζιτζικώστας (κινήσεις για να είναι υποψήφιος διεξάγει ο «έκπτωτος» Παναγιώτης Ψωμιάδης), στη Δυτική Μακεδονία ο Γιώργος Δακής και στο Ιόνιο ο Σπύρος Σπύρου. Γρίφο αποτελούν η Πελοπόννησος, καθώς το πρόσωπο του Πέτρου Τατούλη διχάζει, η Κρήτη που θεωρείται από πολλούς «χαμένη υπόθεση», η Δυτική Ελλάδα και το Νότιο Αιγαίο.

Χαρακτηριστικό του κλίματος ηττοπάθειας στο «γαλάζιο» στρατόπεδο είναι το γεγονός ότι στον Δήμο Αθηναίων η Ν.Δ. έχει εισπράξει ήδη τις αρνήσεις της Ολγας Κεφαλογιάννη και του Νίκου Δένδια και μόνος διαθέσιμος δηλώνει ο Νικήτας Κακλαμάνης. Για τη Θεσσαλονίκη βολιδοσκοπείται ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Σταύρος Καλαφάτης, αλλά έχει ακουστεί και το όνομα του Γιάννη Ιωαννίδη, στον Πειραιά είναι αυτονόητη η στήριξη στον νυν δήμαρχο Βασίλη Μιχαλολιάκο, για το Ηράκλειο Κρήτης θα επιλεγεί πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Γρηγόρης Πασπάτης και για την Πάτρα ο Κώστας Χριστόπουλος.

ΠΑΣΟΚ

Σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, η γενική κατεύθυνση σε σχέση με τη Ν.Δ. θα είναι σχεδόν η ίδια. Χρίσματα δεν πρόκειται να δοθούν (αλλά ακόμη κι αν δίνονταν αποτελεί ερώτημα ποιοι υποψήφιοι θα τα αποδέχονταν), ενώ η γραμμή εκ μέρους της Χαριλάου Τρικούπη προβλέπει να προκρίνονται υποψηφιότητες και πρόσωπα με προοδευτικό, μεταρρυθμιστικό και κεντροαριστερό προφίλ, έτσι ώστε να εξυπηρετείται παράλληλα και το σχέδιο για το κοινό εκλογικό σχήμα των ευρωεκλογών με τους «58» και τις υπόλοιπες συνεργαζόμενες πολιτικές κινήσεις.

Ανώτατες κομματικές πηγές εκτιμούν πάντως ότι το Κίνημα, ιδίως στον χώρο των ΟΤΑ, διαθέτει και «αποθέματα» αλλά και «φερέγγυες» δυνάμεις, που σε αντίθεση με την καταθλιπτική εικόνα που εκπέμπει κεντρικά το ΠΑΣΟΚ είναι δυνατόν να αποφέρουν αισιόδοξα αποτελέσματα. Σε επίπεδο περιφερειών η Χαριλάου Τρικούπη θα υποστηρίξει, πλην εξαιρέσεων, τους εν ενεργεία περιφερειάρχες που θα είναι ξανά υποψήφιοι, και πιο συγκεκριμένα στην Αττική τον Γιάννη Σγουρό, στην Κρήτη τον Σταύρο Αρναουτάκη, στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη τον Αρη Γιαννακίδη, στο Νότιο Αιγαίο τον Γιάννη Μαχαιρίδη, στη Δυτική Ελλάδα τον «παπανδρεϊκό» Απόστολο Κατσιφάρα, ενώ στη Δυτική Μακεδονία τον Γιάννη Παπαϊορδανίδη που είχε χάσει το 2010 στο νήμα.

Στους μεγάλους δήμους, ο Γιώργος Καμίνης στην Αθήνα, ο Γιώργος Βερνίκος (προσωπικός φίλος του Ευάγγ. Βενιζέλου) στον Πειραιά, ο Γιάννης Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη, ο Γιάννης Κουράκης στο Ηράκλειο, ο Πάνος Σκοτινιώτης στον Βόλο και ο Φίλιππος Φίλιος στα Ιωάννινα. Τις επόμενες ημέρες επίκειται η ανακοίνωση της Επιτροπής Συντονισμού Δημοτικών και Περιφερειακών Εκλογών που αποφάσισε η Κεντρική Επιτροπή για να συντονίσει δράσεις και πρωτοβουλίες. Το εν λόγω όργανο πιθανότατα θα τεθεί υπό την καθοδήγηση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη με τη συμμετοχή μελών του Πολιτικού Συμβουλίου και του Τομέα Αυτοδιοίκησης, επικεφαλής του οποίου είναι σήμερα ο Φώτης Χατζημιχάλης.

Δημήτρης Κουκλουμπέρης
Εφημερίδα Συντακτών

http://www.airetos.gr/

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΑΙΔΕΙΑ και Υγεία. Εκεί πηγαίνουν τα επιστρεφόμενα…ψιχία απ’ τις κλεψιές. Τ’ ακούσαμε και αγαλλιάσαμε. Θυμηθήκαμε και μελαγχολήσαμε.

ΠΑΜΕ, τυχαία, σε ένα λύκειο του (πρόσφατου) παρελθόντος. Με τα όλα του. Απ’ τους μουντζουρωμένους (πρόσφατα βαμμένους τοίχους), μέχρι τις ζημιές από εξωσχολικούς, ανάκατους με «αυτόχθονες» καταληψίες. Σε «ήσσονος ισχύος» κυκλώματα στην κλίμακα της οργανωμένης απάτης.

ΖΗΤΗΜΑ 1^ο: Στην αυλή η μεγάλη νταλίκα με το (πανάκριβο) «εργαστηριακό υλικό». Ξεφορτώνονται 3-4 μεγάλα κιβώτια και στοιβάζονται στο εργαστήριο με τα παλιά, άθιχτα και ανέπαφα. Χαρτιά, σφραγίδες, υπογραφές και η νταλίκα για άλλες…πολιτείες. Το «υλικό», σύγχρονο και με την τελευταία λέξη της ηλεκτρονικής, θα συνέχιζε τον μακάριο…ύπνο του δίπλα σε άλλα που «σάπιζαν». Σε μια δεκαετία το (πανάκριβο) ηλεκτρονικό υλικό θα ήταν παρωχημένο.

ΤΟ εργαστήριο λειτούργησε για τις ανάγκες του…προγράμματος, με το μυαλό του μαθητή στις «Πανελλαδικές» (της αποστήθισης και του φροντιστηρίου). Ποιοι, άραγε, «ταχυδακτυλουργοί» και αφανώς διεφθαρμένοι να πήραν το λαδάκι τους απ’ την παραπάνω «αναποτελεσματική» διακίνηση σταγόνων του ιδρώτα των φορολογουμένων; Το σίγουρο είναι πως η διαφθορά εισέβαλ(λ)ε νόμιμα(!) απ’ τις πόρτες (και) των σχολείων, με την παιδεία «κλασική» και αναλλοίωτη.

ΖΗΤΗΜΑ 2^ο: Φτάνει στο γραφείο του διευθυντή (μεγάλου) λυκείου άνθρωπος του…Υπουργείου. Ήταν «ελεγκτής» των διαδικασιών για την ΠΔΣ (πρόσθετη διδακτική στήριξη).

-Τα βιβλία σας, λέει αυστηρά.

-Δεν τα έχω ενημερωμένα, απαντά κάτωχρος ο δ/ντης.

Ο «άνθρωπος του Υπουργείου» μαλακώνει και του προτείνει ν’ αγοραστούν απ’ το σχολείο οκτώ (8) βιβλία του. Εισπράττει το (δημόσιο) παραδάκι (για τη τσέπη του) και αποχωρεί, με χειραψίες και χαμόγελα. ‘Όλα νόμιμα (εκβιαστικά και ανήθικα). Κάποτε φτάνουν τα βιβλία που είναι τέσσερα (και όχι 8) και…20/ετίας. Καθένας στη ζούλα και με τη μιζούλα του και ποιος να ξέρει μέχρι πού έφταναν οι άγνωστοι και αφανέρωτοι (μικρο)μιζαδόροι…

Η κυβέρνηση «υπόσχεται» στην Παιδεία μέρος απ’ τα «επιστρεφόμενα». Για να φαγωθούν, πριν τα δούμε στο τραπέζι της ίδιας εκπαίδευσης με τους ίδιους νόμους και κανόνες, την ίδια νοοτροπία, αθωράκιστη απ’ τα ίδια (μικρο)πιράνχας.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΩΣ εκτελούσαν, ομαδικά, οι Ναζί; Πριν σωριαστούν απ’ τις ριπές οι μελλοθάνατοι, είχαν σκάψει έναν μεγάλο λάκκο. Οι ίδιοι! Χωρίς μπουλντόζες και…δαπάνες. Και τα θύματα; Δεν ήσαν εγκληματίες-ήταν πατριώτες.

ΚΑΙ πού το πάμε; Στους…ημετέρους εγκληματίες. Στους μεγαλοκλέφτες που άδειασαν τα ταμεία και γέμισαν την Ελλάδα δυστυχία. Δεν υπήρξε εγκληματίας αυτός που ψάχνει στα σκουπίδια ή στήνεται στη σειρά για συσσίτιο. Δεν έκλεψε γιατί δεν μπορούσε; Έστω. Επιχειρηματίας που έπεσε έξω; Έτσι κι αλλιώς είναι θύματα εγκληματιών της αρπαγής και «δολοφόνοι» που πρέπει να πληρώσουν.

ΚΑΙ τι κάνεις με το αδιαχώρητο των φυλακών; Χτίζεις κι άλλες φυλακές! Καινούριες πτέρυγες με κελιά που θα στεγάσουν τον…καημό κλεφτών, πριν τους «εκτελέσουν». Με τι λεφτά, σε καιρούς χαλεπούς και με ταμεία άδεια; Είναι απλό. Μια…προκαταβολή απ’ τη τσέπη των κλεφτών-«δολοφόνων», κι αν βγουν αθώοι(;!) τους τα επιστρέφουμε. ΔΕΝ δίνουμε πεντάρα για τη «στέγασή» τους, δεκάρα ΓΙΑ ΤΗΝ «εκτέλεση» κι ούτε γκασμαδιά για τον «τάφο» τους. «Ιδίοις εξόδοις», λοιπόν, απ’ τα εξαφανισμένα στις offshore και τα κρυμμένα στο…πάπλωμα. Από τότε που πέφταν’ οι μίζες σαν το χαλάζι, με τη ματιά τους ηδονική πάνω στα κλεμμένα, ανύποπτοι για τις χειροπέδες στους καρπούς και τη κλεισούρα στη «στενή».

ΚΑΙ πάμε στους χαζοχαρούμενους της τηλεοπτικής μας καθημερινότητας. Τόση σαχλαμάρα και «τίποτα», σιχασιά για κίναιδους ανάκατους με μαντραχαλάδες, ανοχή σε κρυπτοπόρνες που λανσάρονται αυτάρεσκα…Και να το αποτέλεσμα. Ενημερωμένοι μέχρι κεραίας για τα γκομενιλίκια του κ. Ολάν και…αγωνιώντες πότε θα διαβάσουμε τη ζωή του κ. Λιάγκα σε βιβλίο(!).

ΚΑΙ τι να’ καναν τα λεβεντόπαιδα και οι νιες που καταβροχθίζουν καθημερινά ατέλειωτες ώρες σαχλαμάρας και θεοποίησης του σεξ (πονηρά και πουτ…ρικα);

ΑΝΤΙ του Ολάν και του ερωτικού του τζίρου επί νομίμων και παρανόμων, να μας θυμίζουν την ιστορία των συμπατριωτών του και της Γαλλίας. Τον ρόλο, τη στάση και τη συμπεριφορά τους στη Μικρασιατική μας τραγωδία. Να περιγράφουν τις «γαλλικές-συμμαχικές» μπαλταδιές σε χέρια σκαρφαλωμένων ελλήνων στη ναυαρχίδα τους, αντί να ψάχνουν και να μας «ενημερώνουν» για την ερωτική φωλιά του Προέδρου.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΖΗΤΟΥΝ εκλογές. Κανένας τους δεν τις θέλει! Οι «μεν» κρατούν την παράδοση, οι «δε» αμύνονται κι όλοι μαζί χουφτώνουν τα προνόμια και το παραδάκι. Παλιοί, καινούριοι και μελλοντικοί. Εξασφαλισμένα δια νόμου (και) για καιρούς χαλεπούς. Δες τους πόσο υπολογισμένα «κινούνται» οι πολιτικοί μας για τον πιο σύντομο δρόμο για την έδρα. Μέτρα την αγωνία τους. Καμάρωσέ τους στο καθημερινό πολιτικό αλισβερίσι. Με την πραμάτεια στο δισάκι και το κεφάλι άδειο από ιδεολογία.

ΑΥΤΑ προβλέπουν τα πολιτικά μας ήθη και δεν αλλάζουν αύριο. Δεν καταλαβαίνει από αλλαγές το «Σύστημα», δομημένο σε δεκαετίες από «ιδεολόγους» που επιμένουν. Τότε για να το φτιάξουν, σήμερα μην το αποικοδομήσουν. Αμύνονται για το «καλλιτέχνημά» κι ας πιάσουμε μερικές παραμέτρους. Με δεσπόζουσα την αναζήτηση του βολέματος (ενίοτε στις παρυφές της πολιτικής αλητείας) και κρυφή τη σφραγίδα των κατασκευαστών.

ΤΑ πιο απλά πράγματα, με δαιδαλώδεις νόμους. Και με χίλια παραθυράκια. Δεν ήθελαν το κάρο να κινηθεί ρούπι κι άλλοτε το’ καναν πύραυλο. Όταν ήθελαν, κι αυτό διατυπώνεται με την κομψή φράση «πολιτική βούληση».

ΣΟΦΙΣΤΗΚΑΝ τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Τον εφαρμόζουν με…ζέση, συνέπεια και αυστηρότητα. Γιατί; Γιατί αφορά τους ίδιους και κάλλιο γαϊδουρόδενε…

ΗΘΕΛΑΝ να «καθαρίσουν» τη Χ. Α. και…πάνε καλά. Το αποφάσισαν οι σημερινοί της παράταξης που είχε αφήσει τον Γρ. Λαμπράκη στα δόντια των λύκων. Με την αστυνομία στο κόλπο(!) και τους αστυνομικούς-αγαλματάκια μέχρι να κάνουν οι Γκοτζαμάνηδες τη «δουλειά» τους.

ΤΙ άλλο ΔΕΝ θέλουν; Να βγάλουν άκρη με τις λίστες (Λαγκάρντ κ.ά.). Τι κάνουμε μη φανεί ποιοι είχαν αλισβερίσι με την Ελβετία; Αφήνουμε 10-15 ανθρώπους να παλεύουν με τα ονόματα και το χρόνο. Το ΣΔΟΕ δεν «προκάνει», το ταμείο άδειο. Οι «πατριώτες» ήρεμοι μέχρι να’ ρθει η σειρά τους για αποκαλύψεις και κωδικούς, κι ως τότε ποιος ζει και ποιος…Κάτι θα βρεθεί να φρενάρει περαιτέρω τους ελέγχους, κάτι θα σοφιστούν οι εθνοπατέρες μας. Γιατί; Γιατί και κάποιοι από δαύτους έχουν αδήλωτα σπίτια «έξω» και βουλευτική αποζημίωση (έτσι λένε τον μισθό τους) «μέσα».

ΤΙ άλλο «δεν θέλουν», μη χάσουν ψήφους; Να νομοθετήσουν για το σκουπιδαριό των δρόμων, με πρόστιμο στους ρυπαντές όπως στους…καπνιστές.

Θεοφάνη Μαλκίδη

1. Εθνική κυριαρχία και Αιγαίο

Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως των άλλων ζητημάτων που απασχολούν το δημόσιο διάλογο, έφερε στο προσκήνιο θέματα με τεράστιο εθνικό και διεθνές ενδιαφέρον. Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, εθνική κυριαρχία. Παράλληλα αναδείχτηκαν και συνιστώσες που σχετίζονται με τα παραπάνω και ιδιαίτερα με το κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί- στην παρούσα συγκυρία- να ανακηρύξει την ΑΟΖ και εάν αυτή περιλαμβάνει όλη την ελληνική επικράτεια. Το πρόβλημα του Καστελόριζου ήταν το πρώτο που προέκυψε και μάλιστα με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο, αν ληφθούν υπόψη οι σχετικές δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών.

Η ΑΟΖ και τα προβλήματα περί οριοθέτησης και ανακήρυξης είχαν και έχουν και συνέχεια. Η επόμενη έντονη αμφισβήτηση προέκυψε στο βόρειο ακρότατο όριο της ελληνικής (και ευρωπαϊκής για να μη λησμονούμε) θαλάσσιας κυριαρχίας: στη Ζουράφα (Λαδόξερα). Εκεί που για χρόνια, όπως και σε όλο το Θρακικό Πέλαγος αλλά Θρακική ενδοχώρα, αμφισβητείται η ελληνική παρουσία, ωστόσο στους τελευταίους μήνες και ημέρες, οι ενέργειες της Τουρκίας, έχουν κορυφωθεί με τρόπο προκλητικό, ως συνήθως. Η παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού, του Λιμενικού Σώματος και των Ελλήνων αλιέων, είναι εστίες αντίστασης στην τουρκική αμφισβήτηση, όμως στην ιστορική στιγμή που περνά η πατρίδα μας, η κατοχύρωση της ελληνικής κυριαρχίας, με κάθε τρόπο και μέσο που διαθέτουμε, (και ) στη Ζουράφα, είναι άμεση προτεραιότητα.

2. Ζουράφα και ιστορία

Σύμφωνα με το Γιώργο Λεκάκη («Σαμοθράκη- Ιερά Νήσος»), η Ζουράφα, μάλλον, χρωστάει το όνομά της στην λέξη «ζούρα» (που σημαίνει υποστάθμη, κατακάθι) γιατί το νησί είναι και υπό την στάθμη της θαλάσσης-σκόπελος και κατακάθι ηφαιστείων) + την λέξη «φα» (

Μεταφορικώς, η λέξις ζούρα σημαίνει και την ακαθαρσία, την λέρα – έννοια που φέρει και το κατακάθι – και ίσως με αυτό θέλανε να αποδώσουν και την εμφάνιση πετρελαιοκηλίδων στην περιοχή.

Το νησί λέγεται και Ζγόραφα ή Σγόραφα ή Λαδόξερα ή Λαδοξήρα ή Λαδοξέρα. Οι τελευταίες ονομασίες προκύπτουν από τους αλιείς ψαράδες, οι οποίοι εντοπίζουν κάθε τόσο «”λάδι” στην ξέρα».

Η Ζουράφα, η μικρότερη και βορειοανατολικότερη των Θρακικών Σποράδων (μαζί με Ίμβρο, Τένεδο, Σαμοθράκη), με έκταση 9 στρέμματα και μήκος ακτής 465 μέτρα, οριοθετεί την ελληνική επικράτεια στο Βορειοανατολικό Αιγαίο. Οι μετρήσεις της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού, έχουν αναθεωρηθεί προς τα κάτω, λόγω της διάβρωσης, αφού σύμφωνα με νεώτερους υπολογισμούς, η έκταση του νησιού είναι μικρότερη του ενός στρέμματος και έχει ακτογραμμή 32 μέτρα.

Η Ζουράφα απέχει από το βορειοανατολικό άκρο της Σαμοθράκης (Άκρα Άγκιστρο ή Σκεπαστό) 6 ν.μ., 22 ν.μ από το φάρο της Αλεξανδρουπόλεως, ενώ το στενό μεταξύ της Ζουράφας και της Άκρας Γκρέμια (Μποζτεπέ) έχει εύρος 14 ν.μ.

Ο χάρτης του Piri Reis (1521), δεν την σημειώνει, αλλά την αναφέρει ως «Zurata Kaya»: («Ο βράχος της Καμηλοπαρδάλεως») – και συστήνει την επικινδυνότητά της. Αναφέρεται ανώνυμη από τον Marco Boschini (1613-1678) και την βρίσκουμε σε χάρτη του Lauremberg (1638), του Dapper (1688), του P. Vander (1729).

Το 1809, ο Choiseul Gouffier την σημειώνει σε χάρτη με το όνομα «Rocher sur lequel il y a 5 pieds d’ eau». Ανώνυμη αναφέρεται από τον Benoist (1829) και τον Γερμανό αρχαιολόγο Alex. Conze, ο οποίος επεσκέφθη την Σαμοθράκη στα τέλη του 19ου αιώνα, ενώ πρώτος που την υδρογράφησε ήταν ο Βρετανός πλοίαρχος Wharton (του υδρογραφικού «Fown»), το 1880.

Ο Νικόλαος Φαρδύς (1853-1901), σημαντικός Σαμοθρακίτης με σπουδές στη Γαλλία, σε άρθρο του στη «Θρακική Επετηρίδα» το 1897 (ΤΑ ΖΓΟΡΑΦΑ ΩΣ ΚΕΝΤΡΟΝ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΝΗΣΩΝ ΤΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ ΠΡΟ ΑΜΝΗΜΟΝΕΥΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΕΣΙΣΑΙ), γράφει μεταξύ των άλλων τα εξής: «Tα Ζγόραφα είναι τρικαρηνός ύφαλος πέτρα, εν νηνεμία μόνον, και μάλιστα όποτε συνέπεια βορειοανατολικού ανέμου αποσύρονται τα θαλάσσια ύδατα, ορατή της παραπλέουσι ταύτην, λίαν δ’ επικίνδυνος τοις ναυτιλλομένοις, κειμένη εν τω Θρακικώ πελάγει μεταξύ Θρακικής Χερσονήσου και Σαμοθράκης, εις εξ περίπου μιλίων απόστασιν από του Αγκίστρου, άκρας ονομαστής επί της βορειοανατολικής παραλίας της νήσου Σαμοθράκης. Η ύφαλος αυτή, εν καιρώ γαλήνης, διακρίνεται επίσης εκ τίνος υγράς ελαιώδους ουσίας, επιπλέουσης επί των περί αυτήν υδάτων της θαλάσσης και αποπνέουσης οξείαν και πνιγηράν τίνα οσμήν πετρελαίου. Κείται δε γεωγραφικώς επί του σημείου εκείνου, εν τω οποίω συναντώνται η 40° ,28΄ μοίρα του βορείου πλάτους μετά της 25° ,51΄ του μεσημβρινού, κατά τον Πινάκα ον εδημοσίευσεν ο κ. Α. Conze, εν τω Reise auf den Jnseln des Thrakischen Meeres. (Hannover, 1860).

Η ύφαλος αυτή εφείλκυσε κατά πρώτον την προσοχήν μου τω 1874, οπότε, επιβαίνων ιστιοφόρου πλοίου και ευρεθείς εν καιρώ γαλήνης πλησίον αυτής, ηδυνήθην ιδίοιςομμάσι να ιδώ την επί της θαλλάσης πλέουσαν ελαιώδη ουσίαν, να δοκιμάσω εξ ιδίας αντιλήψεως και πεισθώ επί τέλους, ότι πρόκειται ενταύθα περί πετρελαίου, του οποίου η πηγή βεβαίως κείται εν τω σώματι του υφάλου τούτου πέτρου».

Ο Φαρδύς προσθέτει ότι «η παρουσία πετρελαίου επί της υφάλου Ζγόραφα, τα θερμά μεταλλικά ύδατα των Θερμών επί της νήσου Σαμοθράκης(“Τα θερμά νερά της νήσου Σαμοθράκης” υπό Ν. Β. Φαρδυ, εν τω “Έβρω” Ανδριανουπόλεως, 3 Ιουλίου 1896. Έτος Ε΄, αριθ. 72) και ο ακατάπαυστος υποχθόνιος βρόμος μετά δονήσεων κατά το μάλλον και ήττον σφόδρων του εδάφους αυτής μαρτύρουσι την παρουσίαν μετάλλων εν τοις στερνοίς του ουκ ευαγκάλου τούτου όγκου και την ακατάπαυστον ηφαιστειώδη εργάσιαν εν αυτώ.)».

Ο Ν. Φαρδύς υιοθετεί την άποψη του Πλινίου πως η Ζουράφα είναι υπόλειμμα ενός των τεσσάρων νησιών, που υπήρχαν κάποτε μεταξύ Σαμοθράκης και χερσονήσου της Αίνου.

Ένας άλλος μελετητής, ο Σ.Ε. Λυκούδης γράφει ότι η διαβρωτική επεξεργασία της θάλασσας κατήντησε την Ζουράφα να έχει διάσταση 35 μέτρα , της οποίας οι δύο ακραίες κεφαλές είναι ξηρές σε περίοδο γαλήνης και αναπαυτήρια γλάρων .

Ο Γεώργιος Γιαγκάκης («Η ΖΟΥΡΑΦΑ ΜΑΣ: Βορειοανατολική νησαία προεξοχή της χώρας»), αναφέρει ότι στην έκδοση του Πλοηγού του 1955, σε μικρές αποστάσεις από τη Ζουράφα υπάρχουν στα μεν Δυτικά της «Βράχος» μικρού υπέρ την επιφάνεια της θάλασσας ύψους , στα σε Νοτιοανατολικά της «Βράχος» περί την επιφάνεια της θάλασσας. Ήδη, μετά από τις δεκαετίες που πέρασαν, τα βραχώδη αυτά νησαία εδάφη έχουν εξαλειφθεί, περιέπεσαν στην κατηγορία του σκόπελοι ή και της υφάλου και απέμεινε η υψηλότερη Ζουράφα.

Επί της Ζουράφας, όπως αναφερόταν σε παλαιότερα κείμενα «λειτουργεί φανός μεμονωμένου κινδύνου με αναλάμπον λευκό φως. Η μεταλλική πυραμίς του φανού είναι χρωματισμένη μαύρη με ερυθρή λωρίδα».

3. Η τουρκική στάση και η κατάρρευση του φάρου της Ζουράφας

Εδώ και πολλά χρόνια η Τουρκία με τη στάση της προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας (και ) στη Ζουράφα. Αμέσως μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, η πολιτική αυτή εντάθηκε και σημειώθηκαν αρκετά επεισόδια με παρενοχλήσεις τουρκικών πολεμικών σκαφών σε Έλληνες αλιείς στη Ζουράφα.

Οι παρενοχλήσεις αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα, μετά από εμβολισμούς τον τραυματισμό ακόμη και το θάνατο Ελλήνων αλιέων. Με την πάροδο του χρόνου υπήρξε μία βαθμιαία άνοδος της τουρκικής παρουσίας στην περιοχή, η οποία εκτός από τη ναυτική συνδυάζεται και με την παρουσία Τούρκων αλιέων, οι οποίοι δε δεσμεύονται από τις απαγορεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έτσι εξαφανίζουν με πολυποίκιλους τρόπους το θαλάσσιο πλούτο. Επίσης παραβιάζουν τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, κάτι που είναι διακριτό με γυμνό μάτι, τόσο από την Αλεξανδρούπολη, όσο και από τη Σαμοθράκη.

Τους τελευταίους μήνες η Ζουράφα ήρθε ξανά στο προσκήνιο με την παρουσία τουρκικών σκαφών που έκαναν έρευνες στην περιοχή, με την παρουσία πολεμικών σκαφών που φωτογραφίζουν και αλιευτικών σκαφών που δραστηριοποιούνται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, όπως και με την κατάρρευση του φάρου. Για την κατάρρευση του φάρου υπήρξαν δύο εκδοχές, η ανθρώπινη παρέμβαση και η καταστροφή λόγω καιρικών συνθηκών.

4. Ζουράφα, εθνική κυριαρχία και ΑΟΖ

Η Ζουράφα αποτελεί μία σημαντική νησίδα που αφορά την εθνική κυριαρχία και την ελληνική ΑΟΖ και μάλιστα σε μία περιοχή με συγκεκριμένες προεκτάσεις που αφορούν την εθνική ανεξαρτησία. Τόσο στη θάλασσα όσο και στην ηπειρωτική χώρα.

Αρχικώς η κατανόηση για τη Ζουράφα και τη σπουδαιότητά της πρέπει να γίνει άμεσα. Η Ζουράφα αφορά την εθνική κυριαρχία, την ΑΟΖ και όλα τα σχετικά με την ελληνική παρουσία. Αυτό δεν έχει γνωστό και διακριτό και πριν να δημιουργηθεί άλλη μία γκρίζα ζώνη, πρέπει να γίνουν άμεσα όλες εκείνες οι ενέργειες που προβλέπονται για την περιοχή. Πόσοι, πέραν των ειδικών γνωρίζουν την ύπαρξη της Ζουράφας, που παραλείπουν οι για το ευρύ κοινό (σχολικοί, τουριστικοί κ.ά.) χάρτες, παρά το γεγονός ότι σηματοδοτεί τα όρια της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Επικράτειας;

Μετά το Καστελόριζο, την νότια έκφραση της ΑΟΖ, η Τουρκία επαναφέρει τις διεκδικήσεις της για την Ζουράφα, αμφισβητώντας την ελληνική κυριαρχία εκεί, αφού η βραχονησίδα έχει κεντρικό ρόλο στη χάραξη της θαλάσσιας οριογραμμής και στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Και όλα αυτά και ενώ στην περιοχή, υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις για ύπαρξη υδρογονανθράκων. Ο πρώην Υπουργός Ενέργειας, Ευάγγελος Κουλουμπής, σε άρθρο του (Νοέμβριος 2000) υποστήριξε ότι ή Ζουράφα μαζί με άλλες βραχονησίδες τού Αιγαίου μπορούν να γίνουν οι «χρυσοφόρες πύλες», από όπου είναι δυνατό να αντληθούν πετρελαϊκά κοιτάσματα ικανά να καλύψουν τις συνολικές ανάγκες της χώρας μας για πολλά έτη.

5. Συμπεράσματα

Είναι περιττό να αναφέρουμε ξανά την κρίσιμη εθνική αλλά οικονομική και πολιτική κρίση την οποία περνάμε όλοι μας. Η πατρίδα μας θα πρέπει ανακτήσει την κυριαρχία της, σε όλα τα επίπεδα, ζήτημα που συνδέεται και με την ΑΟΖ, από το Καστελόριζο μέχρι τη Ζουράφα. Ειδικά στο Θρακικό πέλαγος, κάθε άλλη καθυστέρηση θα συνεπάγεται εξαφάνιση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κάθε μορφής ελληνικής παρουσίας στην περιοχή. Και πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει Έλληνας και Ελληνίδα που επιθυμεί κάτι τέτοιο.

Του Ιατρού Φώτη Μιχαήλ

Στο ερώτημα των ημερών, πόσο ακόμα θα διαρκέσει η κρίση που περνάμε, έρχεται αμείλικτη, αλλά πάντοτε αδιάψευστη, να δώσει την δική της απάντηση η ιστορία:

Η κρίση θα πάρει τέλος όταν έρθει η ώρα να πετάξουνε οι άνθρωποι από πάνω τους την ρυπαρή χλαίνη της ύβρεως και να ενδυθούν την πολυτίμητη πορφύρα της αρετής. Όταν δούνε ότι ”πήρανε την ζωή τους λάθος” και αποφασίσουν να ”αλλάξουνε ζωή”.

Μπορεί να ακούγεται σαν χρησμός το παραπάνω αλλά, είτε το θέλουμε είτε όχι, έτσι γίνεται πάντοτε στην μακρόσυρτη ιστορία όλων των εθνών. Χωρίς καμιά εξαίρεση την ύβρι διαδέχεται πάντοτε η Νέμεσις:

Φερθήκαμε υβριστικά και τώρα ήρθε η ώρα να το πληρώσουμε. Να πληρώσουμε τα λάθη και τις παραλήψεις τις δικές μας και όχι βεβαίως την δίκαιη οργή του Θεού, όπως μερικοί συνηθίζουνε να λένε.

Ο Θεός μας πάνω απ’ όλα είναι Αγάπη. Επιβεβαίωση της θυσιαστικής Του Αγάπης ο Σταυρικός Του θάνατος. Η Αγάπη του Θεού είναι ξένη από εξαναγκασμούς και σκοπιμότητες. Δεν εννοείται σωτηρία με τιμωρίες και νομικίστικους υπολογισμούς.

Η Δικαιοσύνη Του και η άπειρη Αγάπη Του λειτουργούν εις τους αιώνες με απόλυτο σεβασμό απέναντι στην ελευθερία και το αυτεξούσιον του ανθρώπου.

Η ελευθερία μας όμως αυτή και το αυτεξούσιον ποτέ δεν ησυχάζουνε. Ο πόλεμος που δέχονται από την λύσσα των παθών είναι συνεχής και ανελέητος.

Κάθε φορά που θρονιάζονται μέσα μας τα πάθη και κατακυριεύουνε την ύπαρξή μας, τα κορυφαία αυτά δώρα του Θεού χάνουνε τον προσανατολισμό τους. Θολώνει τότε ο νους του ανθρώπου και νομίζει την υποδούλωση για ελευθερία. Ο άνθρωπος τότε από αυτοκράτορας της οικείας του γνώμης βυθίζεται ηθελημένα στα τάρταρα της έσχατης δουλικότητας.

Αποστρέφεται τον Ήλιο της Δικαιοσύνης και χάνει από μπροστά του το αληθινό νόημα της ζωής και του θανάτου. Με άλλα λόγια, βιώνει αυτό που ονομάζουμε σήμερα κρίση.

Μια εξαιρετική δηλαδή δοκιμασία της ελευθερίας του να απορρίψει ή να αποδεχθεί, ως γνώμονα της ζωής του, το θεόσδοτο μήνυμα της Νίκης κατά της φθοράς και του θανάτου.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ τη Δικαιοσύνη, ωστόσο, το «κατά πλειοψηφία», μας αφήνει περιθώρια για κάποια κρίση και κριτική. Κοινωνική και μη δικαστική. Για τον κ. Κοντομηνά που δεν γνωρίζουμε προσωπικά, αλλά κάτι…πληρώσαμε (και) γι αυτόν ως φορολογούμενοι, με κάποιους ως μικροκαταθέτες του Τ. Τ.

ΧΩΡΙΣ εγγυήσεις για τη δανειοδότηση του, αλλά με εγγύηση μαμούθ μη το σκάσει με ιδιωτικό (του) αεροπλάνο. Και τι που θα χαθούν οι εγγυήσεις; «Ήταν συνεπής στο παρελθόν…». Επιχείρημα μαχητό, μιας «και ο Χριστόδουλος ήταν (πριν το σκάσει)», προσθέτουμε.

ΔΕΝ τον «έψαξαν» έγκαιρα πού τα βρήκε, πώς τα αυγάτισε, προς τι έφτιαξε τον ΑΛΦΑ μιμούμενος άλλους μεγιστάνες με κανάλια κρυφών εκβιασμών και φανερών…δημόσιων έργων.

ΔΕΝ προφυλακίζεται, λοιπόν, μη μείνουν χωρίς αφεντικό οι επιχειρήσεις του και χωρίς αφέντη οι εργαζόμενοι στις «φυτείες» του. Για ΄μας, μη λιγοστέψουν τα κέρδη, η δύναμη και η ισχύς του στην Ελλάδα της διαπλοκής. Με τον κ. Προβόπουλο να τον «αθωώνει» (κρυφά, το ’11) για διψήφιο (σε εκατομμύρια) δάνειό του. Το διαβάσαμε και μακάρι να μην είναι αλήθεια.

ΔΕΝ μας ζημίωσε ομαδικά ο κλεφταράκος που τον φυλακίζεις (και καλά κάνεις) ή το τελευταίο πρεζόνι. Τα (θαλασσο)δάνεια των Φιλιππίδηδων μας έβλαψαν ΟΛΟΥΣ και προετοίμασαν την Ελλάδα των συσσιτίων και των απαγχονισμένων. Προς τι, λοιπόν, η πολύωρη συνεδρίαση περί την προφυλάκιση ή μη του κυρίου με τις όψιμες εγγυήσεις «την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος» τώρα που γυρίζει, με την προοπτική του κελιού;

ΤΟ μόνο λεπτό και σεβαστό είναι η υγεία του κ. Κοντομηνά. Από’ κει και πέρα, είναι ελαφρώς εξοργιστικό που τον φυλάνε δυο δικοί του φρουροί, ενθαρρυντικό που νοσηλεύεται φρουρούμενος και…γελοίο που τον επισκέφθηκαν (με το αζημίωτο) «προσωπικότητες» τύπου Λαζόπουλου και Μενεγάκη.

ΘΑ το ξαναπούμε πως η Δικαιοσύνη υπαγορεύει το σωστό και επιβάλλει το πρακτέο. Εμπιστευόμαστε τους δικαστές, δεν εμπιστευόμαστε τον (κάθε) κ. Κοντομηνά. Για τις «δραστηριότητες» του σε περιβάλλον ελευθερίας και αφοβησιάς.

ΚΑΤΙ «κινείται» και σοβαρεύτηκαν οι παλιοί, οι τωρινοί και οι επόμενοι. Μέτρα τους «κάποιους» σε κελιά (και στο…Μάλτεπε), τα εκατομμύρια των εγγυήσεων και τον…σφυγμό τους. Δες το πανελλήνιο που χαμογελάει, μιας και «έστι δίκης οφθαλμός».

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΑΙ πιάστηκαν σαν ποντικοί στη φάκα. Τους αφήνουμε να μετρούν τα εκατομμύριά τους, νοερά. Τα μέτραγαν με χέρια τρεμάμενα πριν τ’ αυγατίσουν από καινούρια (θαλασσο)δάνεια και τώρα τα καταθέτουν για την…άχαρη εγγύηση και (κάποιες) «τυραννικές» επιστροφές. Ένα μικρό μέρος (ως εγγύηση) των παρανόμως κτηθέντων, και μας εντυπωσιάζει η απλοχεριά τους. Κι ύστερα; Σύσκεψη με τους δικηγόρους για το καλύτερο πλάνο διολίσθησης απ’ τα στημένα δόκανα.

ΚΑΙ πάμε στα «μικρά». Των σχολιαρόπαιδων και των δασκάλων τους, με την επιχειρηματικότητα των ξενοδόχων…«αιτουμένη». Για τον τζίρο τους και μόνο οι τελευταίοι. Τώρα που οι «πενταήμερες» λιγόστεψαν δραματικά. Και βέβαια, τα «στολίδια» περί τουρισμού παραπέμπουν στο…σκουπιδαριό των επαρχιακών και εθνικών μας δρόμων. Θα’ ταν πιο χρήσιμη μια παραίνεση των ξενοδόχων, των γονιών και των δασκάλων για προληπτική έγνοια και φροντίδα για την μη ρύπανση των δημόσιων χώρων.

ΑΣ εξηγηθούμε. Είναι οι «μικρότεροι» φταίχτες (τα παιδιά) της (λεγόμενης) Εκπαίδευσής μας. Τα βλέπουμε «επιστρατευμένα» σε εξόδους καθαριότητας και δεντροφύτευσης. Με μια σακούλα για το σκουπιδαριό γενεών επί γενεών σε παραλίες. Με το δεντράκι τους για αναδάσωση, με το φαράσι για τον ευπρεπισμό της αίθουσας. Αρκεί να τα πείσει ο δάσκαλος, να τα εμπνεύσει η κοινωνία. Ο δάσκαλος που, κατά κανόνα, αράζει στην καφετέρια «επιτηρώντας» τα από απόσταση, στους σχολικούς περιπάτους. Κι ύστερα; «Σύνταξη», αφήνοντας στο γήπεδο (μια πιο επιβεβαρυμένη μικρή χωματερή) τα ίχνη του «πολιτισμού» μας και της «μόρφωσης» του…κομπιούτερ.

«ΣΤΟΝ πηγαιμό» για το…σκι, περνάς από δρόμους-χωματερές δεξιά σου κι αριστερά. Πάρε, λοιπόν, την άδειά σου για 2-3 μέρες, πάρε και μια σκούπα και φαράσι. Με πρώτο τον δάσκαλο και τη δασκάλα. Μέχρι την κορυφή θα’ χεις πολλά να δεις που σε πληγώνουν και αποδιώχνουν τον τουρίστα.

ΚΙ αν είναι αδιόρθωτος π.χ. ο νταλικέρης-«κύριος» στην Ευρώπη και κινητός ρυπαντής στην Ελλάδα της ανεμελιάς; Ρίχτου το πρόστιμο επί τόπου, με ένα «περιπολικό» (χωρίς διακριτικά). Τυχαία και σποραδικά. Το «νέο» θα μαθευτεί, ο εποχούμενος θα γίνει ευρωπαίος και κάποιοι δήμαρχοι θα κινητοποιήσουν το (κάποιο) κηφηναριό των γραφείων τους για εθελοντική εργασία στους δρόμους των ρύπων και της εγκατάλειψης.

Του Θανάση Νικολαΐδη

Δεν θα’ ταν στα…κελιά τους

ΕΙΝΑΙ ρητορικό το ερώτημα, ωστόσο, περιμένουμε απάντηση. Απ’ τους πολιτικούς-κυρίαρχους και ρυθμιστές του παιχνιδιού. Για θέματα «εν ου παικτοίς».

ΣΗΜΕΡΑ, έκαναν πίσω και «πρωταγωνιστής» είναι η Δικαιοσύνη. Εξωτερικά αγνώριστη και στο βάθος η ίδια, σταθερή και αναλλοίωτη. Δεν μπορεί κι ούτε πρέπει (η Δικαιοσύνη) να υποδεικνύει ενόχους (διάβαζε πολιτικούς και κυβερνήσεις) της (φαινομένης) απραξίας της όσο οι μεγαλοκλέφτες ήσαν πεσμένοι στο ψητό. Είχε την πρόθεση-δεν είχε τη δυνατότητα, μιας και ο δικαστής δικάζει με βάση τον νόμο. Κι αν ο νόμος (και όχι μόνο) του δένει τα χέρια; Όταν οι πολιτικοί ορθώνουν π.χ. τον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών, μην περιμένεις χειροπέδες σε «διάσημους» της κλεφτουριάς.

«ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ» το Σύστημα οι πολιτικοί κι έστρωσαν το παιχνίδι τους. Τα κόμματα κατά την «ιδεολογία» τους κι ο καθένας με τον ρόλο του. Οι κυβερνώντες όριζαν το δρόμο, οι «άλλοι» περπατούσαν…βρίζοντας, για να δείχνουν, σήμερα, ενόχους και «ενόχους».

ΜΙΑ κάποια δύναμη έδωσε τσιμπιές γερές στα πισινά των κυβερνώντων(;) και βλέπουμε ένα ντόμινο. Ξύπνησαν μεταμορφωμένοι κι άλλαξαν ρότα, αφήνοντας ελεύθερη τη Δικαιοσύνη. Με λυτά χέρια και με το πραγματικό της πρόσωπο, που δεν υπήρξε-το πιστεύουμε-φτιασιδωμένο. Περνάει χειροπέδες, ανοίγει κελιά για μεγιστάνες, τρίβουμε τα μάτια και οι κυβερνώντες κομπορρημονούν. Για την «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» που επηρέαζαν πλαγίως. Και οι πολιτικοί…γενικώς; Έχασαν τη δυνατότητα να της ορθώνουν εμπόδια με νόμους βολικούς (για πάρτη τους), λούφαξαν και περιμένουν.

ΠΟΙΑ δύναμη, λοιπόν...συμμόρφωσε τους κυβερνώντες και αχρήστεψε τις προθέσεις και τα «έργα» των πολιτικών; Δεν τη λέμε (μισητά) μνημόνια-πικρή η αλήθεια. Τη λέμε «ξένες δυνάμεις»! Για το καλό μας; Όχι. Για το συμφέρον τους; Έστω. (Ποτέ τους δεν «δούλεψαν» για ‘μας κι είναι χρεωμένοι με τις ιστορικές μας τραγωδίες). Άλλως, τα ημεδαπά καθάρματα δεν θα’ ταν στα κελιά τους.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΙΝΑΙ και η συμπεριφορά τους που εκνευρίζει. Νεόπλουτοι (με τα λεφτά μας), κι άλλοι «κληρονομικώ δικαιώματι». Με πλούτη αφιλτράριστα (ποιοτικώς) και αφορολόγητα (ποσοτικώς) περασμένα στα παιδιά τους.

ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ απ’ τον θρασύτατο κ. Φιλιππίδη, που οι φυλακή του Μάλτεπε(=λόφος θησαυρών) του συγκρατεί τη γλώσσα, κατεβάζει τους τόνους και του μαυρίζει την ψυχή. Σιγά-σιγά, με ρέγουλα και βαθμηδόν, μέχρι να σταθεροποιηθεί στου (ελληνικού) κελιού τη σιγουριά.

ΑΝ τον καλούσαν στην Ελλάδα π.χ. για φιέστα ποδοσφαιρική, θα’ χε ξεκινήσει με τα…πόδια. Τον κάλεσε η ελληνική Δικαιοσύνη κι αντί να τσακιστεί και να’ ρθει (παρατώντας τις «δουλειές» του στην…Τουρκία) ξεχείλισαν οι οθόνες μας με τον τσαμπουκά της…αθωότητάς του. Όταν μιλάει το χρήμα, (απο)κτηθέν στη βιοπάλη φυτευτών σε καίρια πόστα, οι άνθρωποι σωπαίνουν (και περιμένουν).

Ο έτερος «πολύς» (στραβοχυμένος) μεγιστάνας κ. Κοντομηνάς ανέβασε…πυρετό και περιμένει τον ανακριτή (του) στο νοσοκομείο. Είναι πρακτική απελπισίας (ιδέ Ευσταθίου); Είναι «η φυγή προ της βίας» (αρχή του Λεσατελιέ); Πάλι καλά και δεν τον καλεί στο γραφείο του. Κι απόμεινε με τους «πιστούς» του καναλιού του να δίνουν κουράγιο στο αφεντικό. Στρατευμένοι και…πεισμόνως, ωστόσο, σε ποσοστό χλωμό, μιας και το 66% του «ΑΛΦΑ» το ορίζουν χέρια…Λουξεμβριανά (RTL).

ΚΑΙ την κα Σακελαροπούλου πού την πας; Επιμένει στη μη παραίτηση και στα 200-250 χιλιαρικάκια της το χρόνο, θυμίζοντας Λυριτζήδες και Οικονόμου, Τσαπανήδες και (λιγότερο) Παναγιωταρέες του παρελθόντος. Απ’ το δημόσιο ταμείο, κι ύστερα…«πού πήγαν τα λεφτά»; Ίδρωσε και παραπάνω κυρία, άξιος ο μισθός της, (παν)άξιος και ο κ. Στουρνάρας για τα καλά του λόγια υπέρ της ανέκφραστης, άχροης και άοσμης κυρίας του Τ. Τ.

ΑΥΤΟΙ είναι στα «μανταλάκια», αυτούς σχολιάζουμε και περιμένουμε. Τι; Τη νέα φουρνιά. Με φρέσκους αλώσιμους και αναλώσιμους.

ΣΤΟ μεταξύ, οι κ. κ. Σημίτης, Καραμανλής και Παπανδρέου παραμένουν στη σιωπή. Με τις εξόδους τους και πίσω χωροφύλακες. Δεν προτίθενται να «βοηθήσουν» στη διερεύνηση της αλήθειας. Ούτε να συμμεριστούν τον «πόνο» τ. συνεργατών τους που (συν)έγραψαν μερικές (γκρίζες) σελίδες της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας. Το «Γουδή» είναι παρελθόν και το ξέρουν.